Από ποια αυτοάνοσα ενδέχεται να συνοδεύεται ο διαβήτης τύπου 1;

Άνθρωποι με διαβήτη τύπου 1 συχνά αναπτύσσουν άλλες αυτοάνοσες διαταραχές όπως θυρεοειδή και γαστρεντερικές ασθένειες. Μια πρόσφατη έρευνα παρέχει καινούριες πληροφορίες σχετικά με αυτό τον σύνδεσμο.
Στον διαβήτη τύπου 1, το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στο πάγκρεας και καταστρέφει τα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη. Οι ασθενείς συχνά εκδηλώνουν και άλλες ασθένειες του ανοσοποιητικού. Στη συγκεκριμένη μελέτη 27% των ασθενών είχαν τουλάχιστον άλλη μία αυτοάνοση διαταραχή.
Η έρευνα περιλάμβανε κάποιες εκπλήξεις σχετικά με το πόσο νωρίς ή αργά κατά τη διάρκεια της ζωής αυτά τα επιπλέον προβλήματα υγείας μπορούν να ανακύψουν, σημειώνει ο Jing Hughes, από την Σχολή Ιατρικής του Πανεπιστημίου Washington, στο St. Louis και ένας από τους συγγραφείς. "Το μοτίβο που παρατηρήθηκε ήταν εντυπωσιακό: τα αυτοάνοσα νοσήματα ξεκινούν νωρίς στην παιδική ηλικία, οπότε περίπου το 20% όσων ήταν κάτω από έξι ετών είχαν επιπρόσθετες ασθένειες του διαβήτη τύπου 1. Ένα άλλο αναπάντεχο εύρημα ήταν ότι, ενώ περιμέναμε ότι τα αυτοάνοσα νοσήματα ενδεχομένως θα κορυφώνονταν σε μια συγκεκριμένη στιγμή κατά τη διάρκεια της ζωής, εντοπίσαμε παρόλα αυτά, ότι το αυτοάνοσο "βάρος" συνεχίζει να αυξάνεται όσο οι ασθενείς μεγαλώνουν μέχρι του σημείου όπου σχεδόν το 50% όσων ήταν πάνω από 65 είχαν συσσωρεύσει μία ή παραπάνω επιπλέον αυτοάνοση ασθένεια."
Πρόκειται για στοιχεία από περίπου 26.000 ενήλικες και παιδιά που λάμβαναν θεραπεία για διαβήτη τύπου 1 σε 80 ενδοκρινολογικά ιατρεία στις ΗΠΑ μεταξύ 2010 και 2016. 
Μεταξύ όσων έπασχαν από άλλες αυτοάνοσες διαταραχές επιπρόσθετα στον διαβήτη, το 20% είχε ένα επιπλέον πρόβλημα και 5% τουλάχιστον δύο, αναφέρουν οι ερευνητές στο Περιοδικό Κλινικής Ενδοκρινολογίας και Μεταβολισμού. 
Οι συμμετέχοντες με ένα ή περισσότερα επιπλέον αυτοάνοσα είχαν παραπάνω πιθανότητες να είναι μεγαλυτέρης ηλικίας, λευκές γυναίκες. Επίσης, έτειναν να έχουν διαγνωστεί με διαβήτη τύπου 1 σε προχωρημένη ηλικία και να έχουν ζήσει με την πάθηση για μεγαλύτερο διάστημα.
Οι ασθένειες του θυρεοειδή ήταν τα πιο συχνά αυτοάνοσα, επηρεάζοντας περίπου 24% όσων έλαβαν μέρος στην έρευνα. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο θυρεοειδής αδένας υπολειτουργούσε, πράγμα που ενδέχεται να οδηγήσει σε δυσκοιλιότητα, αδυναμία, αύξηση βάρους, κατάθλιψη και επιβραδυνόμενο καρδιακό ρυθμό.
Η κοιλιοκάκη ήταν το δεύτερο πιο συχνό αυτοάνοσο πρόβλημα, επηρεάζοντας κάπου 6% των συμμετεχόντων. Η κοιλιοκάκη προκαλεί βλάβη στο λεπτό έντερο και παρεμβάλλεται στην πρόσληψη θρεπτικών ουσιών εφόσον οι ασθενείς καταναλώνουν γλουτένη, μια πρωτεϊνη στο στάρι, τη σίκαλη, το κριθάρι και είναι σε θέση να οδηγήσει σε επιπλοκές όπως ο υποσιτισμός, η χαμηλή οστική πυκνότητα, η δυσανεξία στη λακτόζη, η στειρότητα.
Άλλες ασθένειες που περιλαμβάνονταν ήταν ο υπερθυρεοειδισμός, η ρευματοειδής αρθρίτιδα και η λεύκη.
Ένα μειονέκτημα της μελέτης σύμφωνα με τους ερευνητές ήταν ότι δεν είχαν στη διάθεσή τους στοιχεία αναφορικά με το πόσο χρονών ήταν οι πάσχοντες όταν τα αυτοάνοσα εκδηλώθηκαν, καθιστώντας το αδύνατο να καθοριστεί εάν οι συμμετέχοντες σταδιακά συσσώρευαν αυτές τις ασθένειες με το χρόνο ή εάν αυτές συγκεντρώνονταν γύρω από μια ορισμένη ηλικία.
Ακόμα κι έτσι, τα δεδομένα συνιστούν ότι άνθρωποι με διαβήτη τύπου 1 πρέπει να υποβάλονται σε εξετάσεις ρουτίνας για άλλα αυτοάνοσα – ειδικά για κοιλιοκάκη και διαταραχές του θυρεοειδή.
"Το μήνυμα που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι τα παιδιά με διαβήτη τύπου 1 διατρέχουν υψηλό κίνδυνο να εμφανίσουν άλλα αυτοάνοσα συγκριτικά με παιδιά που δεν έχουν διαβήτη τύπου 1. Αυτό αποκτά ξεχωριστή σημασία στην ενήλικη ζωή τους, με το υψηλότερο ρίσκο να διαπιστώνεται στις λευκές γυναίκες." υπογραμμίζει η Laurie Tsilianidi, ενδοκρινολόγος στην Κλινική για Παιδιά Cleveland, στο Ohio που δεν συμμετείχε στην έρευνα.