Μεγαλώνοντας μόνη ένα παιδί: «Νιώθω οργή για τον πατέρα που δεν θέλησε να γνωρίσει τον γιο του»

Είμαι 35 χρόνων και νιώθω πολύ μεγαλύτερη λόγω των χτυπημάτων που έχω δεχτεί από τη ζωή. Χώρισα με τον άντρα μου πολύ πριν γεννήσω και από τότε είμαι μόνη μου, προσπαθώντας να μεγαλώσω το παιδί μου… Παρ’ όλες τις δυσκολίες που έχουμε, τα καταφέρνουμε μια χαρά.

Αλλά νιώθω τρομερή οργή για τον πατέρα και μίσος που δεν ήθελε μέχρι σήμερα να γνωρίσει τον γιο του που τώρα είναι 6 χρόνων… Αντιθέτως, μεγαλώνει τα παιδιά της συντρόφου του… Εγώ δεν μπορώ να επιβληθώ στο παιδί μου, να του πω “όχι” σε οτιδήποτε, με αποτέλεσμα να έχει γίνει επιθετικός απέναντί μου αλλά και στο σχολείο… Θέλω να ρωτήσω αν πιστεύετε ότι θέλω βοήθεια στο θέμα πώς να χειριστώ το παιδί και να βάλω κάποια όρια γιατί πιστεύοντας πως έτσι καλύπτω την απώλεια του πατέρα του, δεν του είπα ποτέ “οχι” και “μη”…

Στο ερώτημα απαντά ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός

Αγαπητή αναγνώστρια,

Φαίνεται να έχετε βρει τι σας ταλαιπωρεί στη σχέση σας με το παιδί. Το ότι αν ακούσει “όχι” θα απογοητευτεί, θα θυμώσει ή θα στεναχωρηθεί είναι άσχετο με το ότι μεγαλώνει χωρίς πατέρα. Είναι εξαιρετικά επώδυνο το γεγονός αυτό από μόνο του αλλά ο πόνος του δεν μεγαλώνει ούτε μικραίνει όταν προσπαθείτε να του βάλετε όρια.

Ίσως σας αμφισβητεί στα όρια αυτά μα δεν πρέπει να παίρνετε κατάκαρδα την αμφισβήτηση ενός παιδιού. Είναι αναμενόμενο να σας πάει κόντρα και να προσπαθεί να σπάσει τα όρια που του βάζετε. Έτσι τεστάρει τη δύναμή σας και όσο σας εναντιώνεται κι εσείς δεν “σπάτε” τόσο πιο πολύ δυνατή θα σας νιώθει και θα το βγάζει σε άλλους τομείς στη ζωή του κι αυτό.

Εσείς για να μπορέσετε να μεταβολίσετε όλη αυτή την αμφισβήτηση και την κόντρα είναι αναγκαίο να έχετε έναν άνθρωπο να συζητάτε, να νιώθετε εμπιστοσύνη και να μιλάτε για σας κυρίως και μετά όποτε έχετε ανάγκη για τη σχέση σας με το παιδί.

Σχετικά άρθρα