Θα ήθελα τη βοήθειά σας και τις σκέψεις σας. Ο γιος μου είναι 5,5 χρόνων, μαθητής νηπιαγωγείου. Είναι πολύ έξυπνο παιδί. Του αρέσει να ζωγραφίζει, να κάνει χειροτεχνίες και κατασκευές με τουβλάκια. Παλαιότερα του άρεσε πολύ να μαθαίνει και πληροφορίες για διάφορα πράγματα, όπως πλανήτες, δεινόσαυροι κτλ. Αλλά αυτό τώρα έχει κοπάσει λόγω μάλλον της έντασης που υπάρχει στη σχέση μας και στη μείωση της δίκης μου διάθεσης να ασχοληθώ λόγω της έντασης.
Ο γιος μου κάνει παρέα με το παιδί που προκαλεί πρόβλημα στο σχολείο. Στην αρχή, χτύπαγε τα παιδιά, είναι ανυπάκουος και πολύ επιθετικός. Αυτός λοιπόν ο μαθητής έχει πολύ μεγάλη επιρροή στον γιο μου. Τον θεωρεί αρχηγό του και τον ακολουθεί στα πάντα. Έρχεται από το σχολείο και λέει συνθήματα υποτιμητικά για μια ομάδα, χτυπάει τη μικρότερή του αδελφή, κλωτσάει, δίνει μπουνιές και βάζει τρικλοποδιές. Ενώ πριν δεν τα έκανε αυτά, τώρα μου δίνει την εντύπωση ότι προσπαθεί να κάνει όλα όσα με ενοχλούν.
Έχει μια άρνηση απέναντί μου σε σχέση με τους κανόνες του σπιτιού και όταν τον ρωτάω αν νιώθει καλά όταν συμπεριφέρεται έτσι, μου λέει ότι δεν τον ενδιαφέρει. Και εγώ όμως δεν είμαι συνεπής στη στάση μου. Μια του μιλάω όμορφα και προσπαθώ να του εξηγήσω όσο πιο απλά μπορώ και την άλλη φωνάζω γιατί δεν έχω άλλα όρια υπομονής. Πού κάνω λάθος; Θεωρείτε ότι πρέπει να πάω εγώ σε ψυχολόγο η να επισκεφτώ με το παιδί μου ένα παιδοψυχολόγο;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για το χρόνο σας!
Στο ερώτημά σας απαντά η σχολική ψυχολόγος Μαρκέλλα Καπλάνη
<p style=”text-align: justify;”><a href=”http://www.normavitae.com”>www.normavitae.com</a> </p>
Αγαπητή Αναγνώστρια,
Είναι σύνηθες φαινόμενο τα παιδιά να ψάχνουν να ταυτιστούν με κάτι ή με κάποιον που τους επιτρέπει να εκφράσουν μία πλευρά τους η οποία ίσως και να έχει κρυφτεί για κάποιο καιρό. Το να παροτρύνετε ή και να αναγκάσετε το παιδί σας να μην κάνει παρέα με τον συγκεκριμένο συμμαθητή του, δεν θα αποφέρει καρπούς – ίσα-ίσα θα τους ενώσει περισσότερο. Καλό όμως είναι να εξετάσετε το λόγο για τον οποίο θα μπορούσε ο γιος σας να θαυμάζει αυτή την συμπεριφορά που βλέπει στον συμμαθητή του. Είναι σίγουρο πως και ο ίδιος έχει κάποιο θυμό να εκφράσει και γι’ αυτό ταυτίζεται με και παραδειγματίζεται από αυτό το αγόρι.
Η δική σας η στάση είναι καταλυτική σε όλο αυτό. Αν και είναι απόλυτα φυσιολογικό να σας φτάνει στα όρια σας η συμπεριφορά του κάποιες φορές, είναι πολύ σημαντικό να προσπαθήσετε να κρατήσετε μία σταθερή αντιμετώπιση στο συγκεκριμένο πρόβλημα, διατηρώντας μια αυστηρή αλλά και ήρεμη στάση. Αρχικά, προτείνεται, σε μια φάση που είστε και οι δυο σε ήρεμη διάθεση, να του συζητήσετε τους κανόνες του σπιτιού και τις επιπτώσεις για κάθε φορά που αυτοί παραβιάζονται καθώς και να συμφωνήσετε και τρόπους επιβράβευσης όταν έχει όμορφες συμπεριφορές (καλό είναι να το έχετε σκεφτεί πριν και να τα καταγράψετε σε ένα πινακάκι που θα βάλετε σε ορατό σημείο μετά τη συζήτησή σας ώστε να μπορεί και ο ίδιος να ανατρέξει σε αυτό όποτε θελήσει). Από εκείνο το σημείο και μετά, κι εσείς θα ακολουθείτε πάντα τις συνέπειες που έχετε θέσει ακόμη κι αν κάποιες φορές έχετε την τάση να είστε πιο επιεικής – το σημαντικό είναι να είστε συνεπής και να επιβάλετε τις επιπτώσεις χωρίς θυμό μα με ηρεμία λες και είναι φυσικό επόμενο. Μην ξεχνάτε όμως να του εξηγείτε ότι τον αγαπάτε άσχετα με τις επιπτώσεις που αναγκάζεστε να επιβάλλετε και ότι ελπίζετε πως δεν θα χρειαστείτε να το ξανακάνετε. </div>
Ταυτόχρονα, είναι ακόμη πιο βασικό να βρείτε ευκαιρίες να συζητήσετε με τον γιο σας και να του προσφέρετε την δυνατότητα να επικοινωνήσει τον θυμό του. Ξεκινήστε την συζήτηση εξηγώντας του πως όλοι έχουμε θυμό που και που και πως αυτό είναι απόλυτα κατανοητό. Πείτε του φορές που εσείς θυμώνετε (όχι με τον ίδιο – χρησιμοποιήστε παράδειγμα από την δουλειά) και εξηγήστε τι μεθόδους ακολουθείτε ώστε να αντιμετωπίσετε τον θυμό σας με υγιή τρόπο. Μετά δώστε του την ευκαιρία να εκφράσει στιγμές και καταστάσεις που του δημιουργούν θυμό και μην τον κατακρίνετε γι’ αυτές. Καλό είναι και στις περιπτώσεις που του επιβάλετε κάποια τιμωρία, να βρίσκετε χρόνο μέσα στην ημέρα, αφότου έχει ηρεμήσει να του επιτρέψετε να συζητήσει μαζί σας για τους λόγους που τον οδήγησαν να συμπεριφερθεί έτσι και να τον ρωτήσετε τί θα μπορούσε να είχε κάνει εναλλακτικά για να εκφράσει τα νεύρα του – αν τον δείτε να κολλάει κάντε το και εσείς κάποιες προτάσεις. Και σε αυτήν την περίπτωση μπορείτε να κάνετε ένα ενδεικτικό πινακάκι που να συμπεριλαμβάνει κάποιες σύνηθες κακές συμπεριφορές του και τις εναλλακτικές που θα μπορούσε να ακολουθήσει για να εκφράσει το θυμό του σε κάθε μια από αυτές τις περιπτώσεις. </div>
Εάν μετά από κάποιο καιρό, π.χ. 2-3, μήνες δεν δείτε καμιά αλλαγή στη συμπεριφορά του παρά τη σταθερή στάση σας και την προσπάθειά σας να τον βοηθήσετε να εκφράζει τον θυμό του σε σας, καλό είναι να επισκεφθείτε έναν ειδικό ώστε να σας καθοδηγήσει περαιτέρω, προτείνοντας σας επιπρόσθετες τεχνικές με βάση την ψυχοσύνθεση του γιου σας.
Μαρκέλλα Καπλάνη
Σχολική Ψυχολόγος
