<p style="text-align: justify;"><span>Γεια σας</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Είμαι παντρεμένη με ένα παιδί 10 χρονών Με τον σύζυγο μου εδώ και τέσσερα χρόνια έχουμε καταλήξει ότι δεν θέλουμε να είμαστε ζευγάρι και συγκατοικούμε για οικονομικούς λόγους και για να είμαστε και οι δύο κοντά στο παιδί Σε γενικές γραμμές το κλίμα στο σπίτι είναι καλό Το παιδί όμως μεγαλώνει και έχει αρχίσει να μας τσεκάρει Βγαίνουμε χωριστά κοιμόμαστε χωριστά εχουμε ο καθένας τη ζωή του Αισθάνομαι έντονα την ανάγκη να της μιλήσουμε αλλά δεν ξέρω πως να το χειριστώ Δεν θέλω να την μπερδέψω περισσότερο Εν τω μεταξύ το να μείνουμε χωριστά είναι αδύνατο από οικονομικής άποψης Μπορείτε να με συμβουλεύσετε κάτι Τι θα μπορούσαμε να της πούμε ή να κάνουμε Ευχαριστώ</span></p>
<p style="text-align: justify;">Στο ερώτημά σας απαντα ο ψυχολόγος – ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός </p>
<p style="text-align: justify;"><span>Αφού έχετε δουλέψει και έχετε βρει τις ισορροπίες με το σύζυγό σας και μπορείτε να διατηρήσετε ένα κλίμα ζεστασιάς ασφάλειας και ηρεμίας για να μεγαλώσει το παιδί, προτιμήστε να αφήσετε να έρθει το ίδιο σε σας με τις απορίες του. Αν ξεκινήσετε μια κουβέντα πριν αυτό κάνει τις συγκρίσεις του και προβληματιστεί θα είναι πιο δύσκολο να πείσετε ότι όλα είναι καλά και πως δεν υπάρχει πρόβλημα με την ισορροπία που έχετε βρει. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει η αίσθηση πως όλα πάνε καλά, έτσι όπως είναι. Το παιδί αναπόφευκτα μεγαλώνοντας θα κάνει τις παρατηρήσεις και τις συγκρίσεις του και θα έχει συμπεράσματα και απορίες. Οπότε προτιμήστε να του λύσετε απορίες που θα σας φέρει με σκοπό να καταλήξετε στο ότι κάθε σπίτι έχει τις δικές του ισορροπίες και το δικό σας σπιτικό λειτουργεί έτσι. Αν δε του φαίνεται ιδανικός ο τρόπος σας,εκεί επάνω είναι που  εξηγείτε ότι οι άνθρωποι όσο δυνατοί και καλοί κι αν θέλουν να είναι έχουν ανάγκες και αδυναμίες όπως και το ίδιο. Δείξτε του με παραδείγματα πως για τον καθένα είναι διαφορετικές. Εκεί διευκρινίζετε στο βαθμό που το αφορά και με βάση παραδείγματα από τη ζωή του τις ανάγκες της δικής σας οικογένειας και του δικού σας σπιτιού. Έτσι δε θα χρειαστεί να δώσετε εξηγήσεις και να φαίνεται ότι απολογείστε για κάτι και άρα δε θα δώσετε την εντύπωση πως "κάτι δεν κάνετε σωστά". Ο σκοπός δεν είναι να φανεί ότι είστε αλάνθαστη αλλά απ' την άλλη δε θέλετε να προκαλέσετε δυσπιστία στο παιδί. </span></p>