<p>Eδω και 2 χρονια εχω σχεση με ενα παλικαρι το οποιο ειμαστε ιδια ηλικια ειμασταν μαζι στο δημοτικο κ στο γυμνασιο επειτα χαθηκαμε κ ξαναβρεθηκαμε στα 29 μας τωρα ειμαστε στα 31στην αρχη το παιδι αυτο ηταν τρελο κ παλαβο μαζι μου του ειχα πει οτι ημουν αραβωνιασμενη κ χωρισα</p>
<p>Όταν ομως το εμαθε η μητερα του αυτο εγινε εξαλλη που ο γιος της εχει σχεση με μια που χωρισε απο αρραβωνα ετσι με χωρισε το αγορι μου που ηταν τρελο κ παλαβο για εμενα περνουσαμε μερες νυχτες μαζι αγαπημενοι δεν μας εφταναν οι ωρες να ειμαστε μαζι κ να κανουμε πραγματα μαζι</p>
<p>Αφου χωρισαμε λοιπον για εναν μηναηρθε κ μου ειπε πως δε μπορει να παει αντιθετα σε αυτο που θελει οποτε τα ξαναβρηκαμεομως απο τοτε που τα βρηκαμε με εχει τρελανει δεν με εχει πια σαν προταιρεοτητα του οπωσ με ειχεειναι πιο απομακρος σαν να κραταει πισινες δεν με υπολογιζει ολο τσακονωμαστε</p>
<p>Τι να κανω εχουμε μιλησει εχουμε συζητησει απειρες φορες αλλα ματαια ολο δικαιολογιες ειναι κ οτι υπερβαλλω υποτιθεται οτι εγω δεν γνωριζω οτι η μαμα του δεν με θελει το ειδα σε μια συνομιλια που εκανε με τον αδερφο του του εχω αναφερει οτι τι θα εκανε αν δε με ηθελαν οι δικοι του κ μου απαντησε πως σιγουρα θα με χωριζε γιατι δε θα μπορουσε να ειναι στη μεση κ να ταλαιπωρειται με τυχον θεματα που μπορει ν απροκυψουναφου μου λεει ετσι τοτε γιατι δε με χωριζει κ η θεση μου ειναι τετοια που δε μπορω να το πω οτι τα ξερω ολα</p>
<p>Τον αγαπαω τοσο μα τοσο πολυ κ δε ξερω πως να το διαχειριστω ειναι φορες που σκεφτομαι να διακοψω καλυτερα μαζι του κ αλλες παλι που λεω οχιτι να κανω ειναι τοσο διαφορετικος απο τοτε…</p>
<p> Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος Δήμητρα Φιλοπούλου </p>
<p> </p>
<p>Αγαπητή αναγνώστρια,</p>
<p style="text-align: justify;">Για αρχή να ξεκαθαρίσουμε ότι το να φεύγεις από μία σχέση, όσο «επισημοποιημένη» και να είναι, δεν είναι κατακριτέο. Η αντίληψη ότι μία γυναίκα διαζευγμένη είναι «ελαττωματική» ανήκουν σε άλλες εποχές και πλέον τις βρίσκεις μόνο στο μυαλό ανθρώπων που τους έχει προσπεράσει η εποχή μας. Πόσο μάλλον στη δική σου περίπτωση που μιλάμε για αρραβώνα και όχι γάμο.</p>
<p style="text-align: justify;">Οι μητέρες συνήθως θέλουν το καλύτερο –κατά τη δική τους έννοια- για τα παιδιά τους, και ακόμα πιο συχνά θέλουν κάτι άλλο από αυτό που τελικά επιλέγει το παιδί τους. Καμία πεθερά δεν είναι υποχρεωμένη να συμπαθεί τη νύφη της. Όμως, είναι υποχρέωση του κάθε ενήλικου παιδιού να υπερασπίζεται την επιλογή του και να προστατεύει τη σχέση του.  </p>
<p style="text-align: justify;">Στην περίπτωση σας, φαίνεται πως η κρίση της μητέρας του είναι σημαντική για τον σύντροφο σου. Ενώ σου λέει πως δεν υπάρχει πρόβλημα, η νέα κατάσταση της σχέσης σας δηλώνει πως τα λόγια και η στάση της μητέρας του τον έχουν επηρεάσει απέναντι σου.</p>
<p style="text-align: justify;">Αν ο σύντροφος σου επηρεάζετε σε τέτοιο βαθμό, είτε δεν είναι αρκετά ανεξαρτητοποιημένος, ή η δυσαρέσκεια της μητέρας του πατάει σε αμφιβολίες που ήδη έχει για τη σχέση σας. Χρειάζεται να διερευνήσεις αν ο σύντροφος σου αισθάνεται σίγουρος για σένα και τη σχέση σας, και κατά πόσο θα μπορέσει να περιορίσει την επιρροή της μητέρας του. Το επόμενο ερώτημα που καλείσαι να απαντήσεις είναι αν η σχέση σας θα είναι αρκετά δυνατή ώστε να κλείσει τα αυτιά της σε γκρίνιες και κακόβουλα σχόλια.</p>
<p style="text-align: justify;">Σε καμία περίπτωση μη μιλήσεις αρνητικά για τη μητέρα του. Το πρώτο που θα συμβεί είναι να μπει σε αμυντική στάση και να προσπαθήσει να υπερασπιστεί τη μητέρα του. Το πρόβλημα σας μπορεί να έχει ξεκινήσει από εκείνη, αλλά αφορά μόνο εσένα και το σύντροφο σου. Το ζήτημα δεν είναι αν σε εγκρίνει η μητέρα του, αλλά πόσο αυτό έχει σημασία για εκείνον, και αν είναι διατεθειμένος να χαλάσει μία όμορφη σχέση εξαιτίας της γνώμης κάποιου τρίτου.</p>