<p style="text-align: justify;"><em><strong>Γεια σας</strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Ειμαι 16 χρόνων και πάω στην δεύτερα λυκείου Είμαι σε αυτό το στάδιο της ζωής που κυριαρχεί το άγχος και οι πολλές ώρες διαβασματος Το πρόβλημά μου όμως είναι ότι είμαι αντικοινωνική Πάντα ήμουν ένα λιγο μίλητο κορίτσι που δεν ενοχλουσα αλλά πάντα είχα παρεες και πολύ μεγάλες και καλές Σε αυτό όμως πιστεύω ότι βοήθησε και ο ξάδερφος μου που είναι στην ηλικια μου και κάναμε μαζί παρέα Ωσπου αλλαξα γυμνάσιο γιατί ήθελα να πάω σε μουσικό Αρχισα να μιλάω πολύ λιγότερο και να φοβάμαι να μιλήσω με κόσμο και όσο περναγανε τα χρόνια τόσο και περισσότερο αγχονωμουν για την συζήτηση με κάποιον</strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Εκανα κάποιες φιλίες αλλά όχι κάτι σοβαρο Χαθηκα με τους συμμαθητές μου από το δημοτικό και γενικά δεν έχω κάποιους κοντινούς φίλους Αυτο με οδήγησε να μην έχω το θάρρος να μιλήσω και να με δυσκολεύει στο φροντιστήριο να μιλήσω με τον καθηγητή μου ώστε να με βοηθήσει με τα μαθήματα Νιώθω μειονεκτηκα για τον εαυτό μου που δεν μπορω να μιλήσω αλλά δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να κάνω ιδιαίτερααλλά μου αρέσει να είμαι έτσι οπως είμαι στην ησυχία μου Σας παρακαλώ βοηθηστε με</strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος Δήμητρα Φιλιπούλου </strong></em></p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή Ευγενία,</p>
<p style="text-align: justify;">Μου φαίνεται πως περιγράφεις δύο διαφορετικά πράγματα. Από τη μία μιλάς για την κοινωνικότητα και από την άλλη για τον αριθμό των φίλων που έχει κάποιος.</p>
<p style="text-align: justify;">Η κοινωνικότητα έχει διαβαθμίσεις, όπως και τα περισσότερα πράγματα στη ζωή. Υπάρχουν άτομα που είναι φοβερά εξωστρεφή και άλλα που προτιμούν την παρέα λίγων καλών φίλων.</p>
<p style="text-align: justify;">Στο σχολείο τώρα, είναι λογικό πως δεν θα ταιριάζεις με όλους τους συμμαθητές σου. Όμως, με το πέρασμα του χρόνου θα δεις πως όλο και κάποιος θα υπάρχει με τον οποίο θα είστε στο ίδιο μήκος κύματος. Ακόμα και αν δεν κάνεις εσύ κάποια κίνηση, καλό θα είναι να είσαι ανοιχτή στην προσέγγιση κάποιου άλλου.   </p>
<p style="text-align: justify;">Το να έχεις λίγους φίλους είναι απόλυτα οκ, αν νιώθεις πως οι ανάγκες σου για επαφή και συμπαράσταση καλύπτονται. Οπότε, καλό είναι να διαχωρίσεις τον αριθμό των φίλων σου από το αν είσαι κοινωνική. Μη νιώθεις άσχημα για τους λίγους φίλους και μην το έχεις ως κριτήριο του πόσο κοινωνική είσαι.  </p>
<p style="text-align: justify;">Το να νιώθεις άγχος για την οποιαδήποτε κοινωνική επαφή είναι κάτι διαφορετικό. Τι είναι αυτό που σε αγχώνει; Φοβάσαι ότι θα σε κρίνει κάποιος;</p>
<p style="text-align: justify;">Ένας τρόπος να βγεις από το πρόβλημα είναι το να αυξήσεις σταδιακά τις κοινωνικές σου επαφές. Ξεκίνα με απλά και μικρά βήματα. Για παράδειγμα, ο καθηγητής στο φροντιστήριο είναι μια καλή αρχή, μια και μιλάμε για εκπαιδευτικό του οποίου ο ρόλος είναι να σε βοηθήσει σε ότι έχεις ανάγκη. Δοκίμασε να του μιλήσεις για τα μαθήματα, και θα δεις πως τελικά δεν υπήρχε λόγος να αγχώνεσαι. Δοκίμασε να είσαι πιο ομιλητική στις συναλλαγές σου στα μαγαζιά. Θα δεις ότι ο περισσότερος κόσμος καθρεφτίζει τη δική σου συμπεριφορά. Αν είσαι χαμογελαστή και πεις και μια ευγενική κουβέντα, ο απέναντι σου θα χαμογελάσει και θα έχετε μια ευχάριστη στιγμή. Όσο θα «ανοίγεσαι» και θα τολμάς, θα δεις πως δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι ή να αγχώνεσαι με τις κοινωνικές επαφές.</p>