<div style="text-align: justify;">Είμαι 28 χρονών. Από μικρός ήμουν κοινωνικός, ο φίλος της παρέας που έκανε τους άλλους να γελάνε.</div>
<div style="text-align: justify;">Από το 2009, όταν και απολύθηκα από φαντάρος, περνάω μια περίεργη κατάσταση στην ζωή μου. Μόλις απολύθηκα από φαντάρος οι περισσότεροι φίλοι μου είτε δούλευαν είτε είχαν βρει άλλες παρέες οπότε δεν είχα παρέες για να βγω έξω, επίσης ήμουν άνεργος οπότε άρχισα να περνάω πολύ χρόνο στο σπίτι είτε στον υπολογιστή είτε βλέποντας τηλεόραση.  Είχα περίπου πέντε μήνες να βγω από το σπίτι, όταν ήρθε η ώρα να βγώ, για να ψωνίσω, άρχισα να νιώθω παράξενα. Φοβόμουν να βγω έξω, ένιωθα άσχημος. Αυτή η κατάσταση με επηρέασε και κάθε φορά που ήταν να βγω έξω έβρισκα δικαιολογία για να το αποφύγω. Είχα φτάσει σε σημείο να πηγαίνω έξω από το σπίτι μόνο όταν σε πραγματικά μεγάλη ανάγκη για παράδειγμα για να πάω σε κάποιον γιατρό κλπ. Από το 2015, όταν άρχισα να καταλαβαίνω πως κάτι δεν πάει καλά και πως αυτή η κατάσταση δεν πρέπει να συνεχιστεί γιατί είχα αφήσει την ζωή μου πίσω τόσο στα επαγγελματικά όσο και στα κοινωνικά, έκανα κάποιες προσπάθειες για να βρω τον παλιό μου εαυτό. Έβγαινα από το σπίτι και πήγαινα βόλτες, όμως ήμουν τόσο άσπρος από την κλεισούρα που ένιωθα ακόμα πιο άσχημος. Πλέον ένιωθα πως είμαι το επίκεντρο της προσοχής, πως όλοι με κοιτάνε και γελάνε. Σε δημόσια υπηρεσία που είχα πάρει να βγάλω ένα χαρτί ο υπάλληλος με κοίταξε και πήγε να γελάσει, δεν ήξερα αν γελάει μαζί μου ή αν έγινε κάτι άλλο. Σε άλλο περιστατικό περπατούσα και δύο φίλοι καθόντουσταν σε κάτι σκαλιά, μόλις πέρασα από μπροστά τους βλέπω τον έναν να σκουντάει τον άλλον και να γελάνε, πάλι δεν ήξερα αν γελάνε μαζί μου ή όχι. Πλέον ένιωθα πως όλοι γελάνε μαζί μου, άρχισα να ψάχνω τι έχω και τους κάνει να γελάνε. Το βράδυ που ξάπλωνα έκλαιγα και δεν ήθελα να ξαναβγώ από το σπίτι. Φέτος αρχές του χρόνου έμαθα από γνωστό πως οι δικοί μου είναι στεναχωρεμένοι και όταν συζητάνε για εμένα κλαίνε γιατί με βλέπουν έτσι. Αυτό ήταν το χαστούκι που έφαγα και με έκανε να συνέλθω. Πλέον έχω αρχίσει και βγαίνω έξω, συνεχίζω να βλέπω κόσμο να γελάει μαζί μου, συνεχίζω να νιώθω άσχημος όμως στην εικόνα των δικών μου να είναι στεναχωρημένοι παίρνω δύναμη και αδιαφορώ για όλους, σκέφτομαι πως θέλω να κάνω ότι μπόρω για να κάνω τους δικούς μου να είναι περήφανοι για εμένα.</div>
<div style="text-align: justify;">Αυτό που δεν ξέρω είναι το πως να μάθω να ζω με αυτό, πως να αντιμετωπίζω καταστάσεις στις οποίες γελάνε μαζί μου και γιατί είμαι άσχημος και γιατί πλέον είμαι τόσο άσπρος που έχω εικόνα που σε κάνει να γελάς.</div>
<div style="text-align: justify;">Τι συμβουλές θα μπορούσατε να μου δώσετε ώστε να μπορέσω να μάθω να ζω με αυτό, να το αγνοώ, να μπορώ να γυρνάω την κατάσταση σε όποιον βαθμό γίνεται υπέρ μου.</div>
<div style="text-align: justify;">Πραγματικά δεν ξέρω αν είμαι άσχημος σε τέτοιο βαθμό που τους κάνει να γελάνε ή αν είναι όλα στο μυαλό μου.</div>
<div style="text-align: justify;">Το σίγουρο είναι πως πλέον είμαι αποφασισμένος να το πολεμήσω ότι και αν είναι αυτό, έχω το κίνητρο, έχω μια ζωή μπροστά μου και θέλω από και πέρα μάθω να αντιμετωπίζω αυτή την κατάσταση.</div>
<div style="text-align: justify;">Τι θα μπορούσατε να με συμβουλέψετε, εκτός από το να δω κάποιον ειδικό, μιας και θέλω να αντιμετωπίσω το πρόβλημα μόνος μου. Θέλω να νιώσω πως εγώ το νίκησα.</div>
<div style="text-align: justify;">Ευχαριστώ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<p>Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος Λουκία Αποστολίδη http://psychotherapycenter.gr </p>
<p><span><br /></span></p>
<p><span><img src="/thumbnail1?filepath=/contentfiles_2016b/psyxologia/Loukia-apostolidi-e1421743532201-267×300.jpg&amp;amp;width=640" alt="" width="120" /></span></p>
</div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: justify;">
<div>Γεια σου Μιχάλη, θα εἴμαι πολύ συγκεκριμένη στην απάντησή μου και θα σου πω πως διαβάζω από εσένα πως δίνουν πολύ εξουσία και δύναμη στους γύρω σου. Εχω την αίσθηση πως έχεις τρομερή ανάγκη να σε αποδεχτούν οι άλλοι και πως θα θυσίαζες και τον εαυτό σου για αυτόν τον σκοπό ως τώρα. Βέβαια κλείνοντας το γράμμα σου ζητάς να το νικήσεις αυτό και αυτό για να συμβεί θα χρειαστεί να αποδεχτείς και να αγκαλιάσεις τον εαυτό σου. Να του φερθείς καλά για να σου φερθούν και οι άλλοι, να βρεις τα ιδιαίτερα στοιχεία και τα σημεία τα οποία είναι όμορφα και να εστιάζεις συνεχώς σε αυτά. Ετσι αυτά θα γίνουν πιο ξεκάθαρα για εσένα και κατά συνέπεια στους γύρω σου. Προτείνω να μοιραστείς τους προβληματισμούς σου με τους γονείς ή με όποιον νιώθεις άνετα να τον ρωτήσεις πώς νιώθει, τί γνώμη έχει για εσένα, ποιά στοιχεία του αρέσουν στον χαρακτήρα σου κ.ο.κ. Είναι σημαντικό να έχεις σημείο αναφοράς τον εαυτό σου και να το σέβεσαι αυτό που σου συμβαίνει. Να βρεις μια δραστηριότητα που είσαι καλός σε αυτή ώστε να παίρνεις επιβεβαίωση αρχικά και στην πορεία βρες μια δουλειά έστω λίγες ώρες τη μέρα για να απασχολήσε και να μην αφήνεις το μυαλό σου να κάνεις τόσες και άσχημες σκέψεις.</div>
<div>Ελπίζω να σε βοήθησα και ένα ένα να ξεκινήσεις τα βηματάκια σου ώστε να νιώσεις ὀμορφα.</div>
</div>
<div style="text-align: justify;"> </div>