<p style="text-align: justify;">Γεια σας ο γιος μου ειναι 14 χρονών εχει υψοσ 180 και ζυγίζει 101 κιλα συνεχεια τον απαγορευω να τρωει οτι ειναι παχυντικό με το αποτελεσμα να τα τρωει κρυφά και φτασαμε να ζυγίζει τα 101 κιλαθα ηθελα σας παρακαλω να με συμβουλεψετε πως να το χειριστώ χωρις να τον προσβαλω. Ευχαριστώ</p>
<p style="text-align: justify;">Απαντά η</p>
<p style="text-align: justify;">Μαρκέλλα Καπλάνη<br />M.A. Κλινικής-Συμβουλευτικής Ψυχολογίας<br />PgCert. Ειδικής Αγωγής <br />B.Sc. Ψυχολογίας</p>
<p style="text-align: justify;">website: <a href="http://www.normavitae.com">www.normavitae.com</a></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Αρχικά, καλό είναι, εξ’ αρχής, να μην μπαίνουν στο σπίτι παχυντικές τροφές ώστε να μη χρειάζεται να μπαίνετε στην άσχημη θέση να απαγορεύετε στον γιο σας να τις καταναλώνει μα ούτε και να του δημιουργεί πειρασμό. Από εκεί και πέρα, είναι σημαντικό όλοι στο σπίτι να ακολουθούν μια υγιεινή διατροφή ώστε να δίνουν το σωστό παράδειγμα, το οποίο είναι πολύ πιο ισχυρό από τις υποδείξεις εφόσον βοηθάει στο να εδραιωθούν νέες συνήθειες που ακολουθούν όλοι (και όχι μόνο ένας – έτσι δεν θα νιώθει θιγμένος). Σε ψυχολογικό επίπεδο, συνήθως η υπερβολική κατανάλωση φαγητού συνδέεται με συναισθήματα που δεν έχουν εκφραστεί, τα οποία το άτομο προσπαθεί να «καταπιεί» αντί να τα εξωτερικεύσει. Επίσης, σε αυτές τις περιπτώσεις διακρίνεται μια τάση προς αυτοκαταστροφή, η οποία επίσης είναι ένδειξη πως το άτομο έχει κάποια ανεπίλυτα θέματα με το περιβάλλον του καθώς και / ή με τον ίδιο του τον εαυτό. Επομένως, καλό είναι να έχετε στον νου σας τον ψυχικό συμβολισμό που συνοδεύει την υπερβολική κατανάλωση τροφής ώστε να σας βοηθάει να αντιμετωπίζετε τον γιο σας με κατανόηση, χωρίς επίκριση για την κατάσταση που βιώνει αυτή τη στιγμή. Καλό είναι να νιώθει πως τον αποδέχεστε όπως κι αν είναι κι ότι κι αν περνάει ώστε κι εκείνος να χτίσει το ψυχικό σθένος να αντιμετωπίσει ότι τον ενοχλεί και τον οδηγεί σε αυτή την διατροφική συμπεριφορά. Εσείς προφανώς και τον αγαπάτε (γι' αυτό εξ΄ άλλου σας ενδιαφέρει να είναι υγιής) μα επειδή ο ίδιος πιθανώς να έχει ήδη χαμηλή αυτοεκτίμηση, αυτό που χρειάζεται από εσάς είναι μια γερή δόση αποδοχής ώστε και ο ίδιος να αποδεχτεί τον εαυτό του. Μόνο έτσι θα μπορέσει να ξεκινήσει να κάνει κάτι θετικό για τον ίδιο. Επίσης, μπορείτε να του δώσετε την ευκαιρία να εκφραστεί σε εσάς, μα αν αυτό του είναι δύσκολο (μιας και μπαίνει σιγά-σιγά στην εφηβεία), προτείνεται και η συμβολή ενός ειδικού ψυχικής υγείας.</span></p>
<div> </div>