<p style="text-align: justify;"><span>Καλησπέρα Είμαι 17 ετών και εδω και 4 περίπου χρόνια έχω χάσει κάθε ενδιαφέρον για ζωή Είμαι συνεχώς θλιμμένη υποτονική κουρασμένη αγχωμένη Φοβάμαι τη ζωή δεν ξέρω τι θέλω και αν τελικά προσδοκώ κάτι για το μέλλον Είχα βάλει ως στόχο να περάσω Ιατρική του χρόνου δίνω πανελλαδικές αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι με αγχώνουν πολύ τα μαθήματα και το διάβασμα αν και είμαι άριστη μαθήτρια Παράλληλα με όλα αυτά νιώθω αδικημένη από τους άλλους ανθρώπους καθώς πιστεύω ότι με σχολιάζουν πίσω από την πλάτη μου και δεν αναγνωρίζουν την αξία μου Με απαξιώνουν και αυτό φαίνεται από το ύφος και τη συμπεριφορά τους Φίλες έχω ελάχιστες γιατί είμαι κλειστό άτομο και εμπιστεύομαι δύσκολα έχω φάει πολλές πισώπλατες μαχαιριές που με πλήγωσαν Θεωρώ πως για τη συντριβή μου ευθύνονται κατα κύριο λόγο οι άλλοι Βέβαια και εγώ ως χαρακτήρας δε διακρίνομαι ιδιαίτερα για το   αλλά αν και αυτοί ήταν σωστότεροι απέναντί μου όλα θα ήταν πιο εύκολα Νομίζω πως η αποστολή μου ως άνθρωπος έχει ολοκληρωθεί κι ας είμαι μόλις 17 Δεν έχω να περιμένω τίποτα από τη ζωή και εκείνη δεν έχει να μου δώσει κάτι Το μέλλον φαντάζει σκοτεινό και αβέβαιο Δεν είμαι χαρούμενη και κάθε μέρα είναι χειρότερη από την προηγούμενη </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός </span></p>
<div id="m_-286250325948551166yiv8331208173yui_3_16_0_ym19_1_1494163331601_9009">Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div id="m_-286250325948551166yiv8331208173yui_3_16_0_ym19_1_1494163331601_9010"> </div>
<div id="m_-286250325948551166yiv8331208173yui_3_16_0_ym19_1_1494163331601_9012" style="text-align: justify;">Φαίνεστε ένας άνθρωπος που δε θέλει να κουράζει τους γύρω του. Αναλαμβάνετε μεγάλες ευθύνες και προσπαθείτε να είστε κυρία σ'αυτές χωρίς να ζητάτε ιδιαίτερη βοήθεια. Μια τέτοια ευθύνη είναι το να περάσετε στην ιατρική σχολή. Είναι έργο δύσκολο και δεν το σκέφτονται όλα τα παιδιά στην ηλικία σας. Τα μαθήματα που είστε αναγκασμένη να διαβάζετε για να ανταπεξέλθετε λοιπόν σ'αυτή την αποστολή είναι κουραστικά και πρέπει συνέχεια να έχετε τον έλεγχο της απόδοσής σας. Αυτό αντικειμενικά κουράζει! Σκεφτείτε ένα μποξέρ που κάνει καθημερινή προπόνηση για πολύ καιρό και δεν έχει δει ποτέ τον αντίπαλό του. Ούτε ποιος είναι, ούτε τις κινήσεις του, ούτε τίποτε που να τον συνοψίζει. Είναι εξαιρετικά πιο δύσκολος από έναν χειροπιαστό αντίπαλο. Είναι ο φανταστικός αντίπαλος. Ο φανταστικός αντίπαλος κουράζει πολύ περισσότερο γιατί δεν ξέρετε από που θα σας έρθει. Και σας απομακρύνει από την κοινωνική σας ζωή γιατί κάθεστε και τον σκέφτεστε και ονειροπολείτε -με άγχος για την ημέρα που θα τον αντιμετωπίσετε- και είναι δύσκολο να εξηγήσετε στους άλλους τι συμβαίνει στο μυαλό σας χωρίς να τους μπερδέψετε με τα πολλά που πρέπει να πείτε για να καταλάβουν τι εννοείτε. Απ'τη μια σας απασχολεί λοιπόν κάτι δύσκολο να εξηγηθεί, κι απ' την άλλη έχετε να ασχοληθείτε με τους φίλους. Αυτό συνθέτει ένα σκηνικό που η απομόνωση φαντάζει ως λύση. Η μοναξιά αυτού του είδους, η μοναξιά του μυαλού ή διανοητική μοναξιά, είναι κάτι που μπορεί να παγιδευτεί ένας άνθρωπος σαν εσάς που είναι ερωτευμένος με το ιδανικό και ταυτόχρονα με το πρακτικό αποτέλεσμα. Το ιδανικό όπως ξέρετε συνήθως είναι διάφορο της αποτελεσματικότητας. Ο χρόνος που χρειάζεται κανείς για να υλοποιήσει μια ιδέα είναι τόσος, όταν είναι μόνος, ώστε όταν υλοποιηθεί αυτή η ιδέα να φαίνεται ξεπερασμένη, μάταιη ή και άκαιρη. Αυτό όμως δεν είναι αποτρεπτικό. Στην υλοποίηση μιας ιδέας είτε ξεπερασμένης είτε όχι, βρίσκεται η εξάσκηση που χορταίνει το άγχος, η χρήση της φαντασίας που χορταίνει το μυαλό, η υπομονή που βασανίζει μα στο τέλος χορταίνει την καρδιά. Κάθε φορά που προσπαθείτε για κάτι, έχετε κάτι να μάθετε όσο κακά κι αν πάτε σε αυτή την προσπάθεια. Και κάθε κάτι που μαθαίνετε σας πάει πιο κοντά στην εξήγηση η οποία ξεσκοτίζει το μυαλό λίγο, μέτρια και πολύ στη συνέχεια. Αρκεί να μη τα παρατήσετε. Θυμηθείτε ότι οι πιο βιρτουόζοι πιανίστες πριν βγουν για μια συναυλία μελετούν κλίμακες και οι φοιτητές καλών τεχνών ακόμα και σήμερα μελετούν τρόπους απεικόνισης που είναι οργανωμένοι πλήρως εδώ και χιλιάδες χρόνια. Μην αφήνετε τη μελέτη σας αλλά ούτε και τους φίλους. Οι φίλοι είναι ζωντανά βιβλία και τα βιβλία ιδανικοί φίλοι.</div>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>