<p style="text-align: left;"><strong style="font-size: small;">Από τη Βασιλική Χατζηραφαήλ, Μαιευτήρας, Γυναικολόγος, Χειρουργός  με εξειδίκευση στη Ρομποτική και Λαπαροσκοπική Χειρουργική</strong></p>
<p><strong><span><img src="https://boro.gr/contentfiles_2016b/ygeia/gynaikologia/0.A-AXATZIRAFAIL-.PNG" alt="" width="150" /></span></strong></p>
<p style="text-align: left;"> </p>
<p style="text-align: center;"><strong><span style="font-size: small;">Υπογονονιμότητα – Εξωσωματική Γονιμοποίηση</span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong>Κάθε ζευγάρι το οποίο αδυνατεί να αποκτήσει παιδιά</strong> ενώ κάνει ελεύθερες προσπάθειες για δυο χρόνια, όταν είναι ηλικίας κάτω των 35 ετών και έξι μήνες έως ένα χρόνο όταν είναι πάνω από 35 ετών, θεωρείται υπογόνιμο. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να επισκεφθεί το γυναικολόγο ώστε να εντοπιστεί το πρόβλημα το οποίο είναι πιθανό να εμποδίζει την απόκτηση ενός παιδιού.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong>Καμιά φορά το πρόβλημα μπορεί να μην οφείλεται σε κάποια παθολογική κατάσταση,</strong> αλλά απλά στην άγνοια των δύο συντρόφων όσον αφορά την ανατομία και τη φυσιολογία του γεννητικού συστήματος. Για αυτό το ζευγάρι πάντα πρέπει να ενημερώνεται λεπτομερώς από το γυναικολόγο του.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Πολλοί μπορεί να είναι οι παράγοντες που δεν αφήνουν ένα ζευγάρι να τεκνοποιήσει. Mπορεί να ευθύνεται η γυναίκα (γυναικείος παράγων), ο άντρας (αντρικός παράγων) ή και οι δυο σύζυγοι.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο γυναικείος παράγοντας αφορά τις ωοθήκες που πρέπει να παράγουν φυσιολογικά ωάρια , των οποίων να είναι δυνατή η ελευθέρωση και η γονιμοποίηση. Οι σάλπιγγες πρέπει θα πρέπει να είναι διαβατές για να επιτρέπουν την άνοδο των σπερματοζωαρίων και την κάθοδο του εμβρύου. Το ενδομήτριο πρέπει να είναι φυσιολογικό, παχύ και ικανό για τη φυσιολογική εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου και την ομαλή εμβρυική ανάπτυξη.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο ανδρικός παράγοντας αφορά τη φυσιολογική λειτουργία των γεννητικών οργάνων του άνδρα. Θα πρέπει οι όρχεις να παράγουν ικανοποιητική ποιότητα και ποσότητα σπέρματος, να μην υπάρχουν φλεγμονές και ο ανδρικός γεννητικός σωλήνας θα πρέπει να είναι φυσιολογικός χωρίς ενδείξεις απόφραξης.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="font-size: small;">Τι εξετάσεις πρέπει να κάνει το ζευγάρι;</span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Αρχικά πρέπει να γίνεται μια σειρά από εξετάσεις για να βρεθεί ποιος είναι ο παράγοντας που δεν επιτρέπει μια κύηση. Οι παράγοντες που πρέπει να ελεγχθούν είναι οι εξής:</span></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>-</strong><span style="font-size: small;"><strong>ανάλυση σπέρματος,</strong> όπου εξετάζεται ο όγκος, η κινητικότητα, η ποιότητα, η ποσότητα και ο αριθμός των σπερματοζωαρίων.</span><br /><span style="font-size: small;"><strong>-η λειτουργικότητα και η διαβατότητα των σαλπίγγων,</strong> που ελέγχεται με δυο ειδικές εξετάσεις, την υστεροσαλπιγγογραφία και τη λαπαροσκόπηση.</span><br /><span style="font-size: small;">-<strong>οι ορμόνες που ελέγχουν και επιδρούν</strong> την αναπαραγωγική ικανότητα. Με μια απλή εξέταση αίματος μετράμε τις τιμές τηςΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗE2, LH, PRG ,FSΗ, PRL,TSH.</span><br /><span style="font-size: small;"><strong>-η εξέταση μήτρας και ενδομητρίου με κολπικό υπέρηχο</strong> και με υστεροσκόπηση μετριούνται οι διαστάσεις της μήτρας και του ενδομητρίου και ελέγχεται η ποιότητά τους και η ανατομία τους.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="font-size: small;">Ποιες είναι οι τεχνικές υποβοήθησης του ζευγαριού;</span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Το κάθε ζευγάρι αντιμετωπίζεται ξεχωριστά ανάλογα με την περίπτωση. Σήμερα με την ύπαρξη πολλών δραστικών τεχνικών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής είναι δυνατή η θεραπεία των περισσοτέρων μορφών υπογονιμότητας. Οι τεχνικές αυτές μπορούν να συνοψιστούν στις ακόλουθες κατηγορίες:</span></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="font-size: small;">παρακολούθηση φυσικού κύκλου</span></strong><br /><strong><span style="font-size: small;">πρόκληση ωοθηλακιορρηξίας</span></strong><br /><strong><span style="font-size: small;">ενδομητρική σπερματέγχυση</span></strong><br /><strong><span style="font-size: small;">εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF)</span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="font-size: small;">ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΦΥΣΙΚΟΥ ΚΥΚΛΟΥ</span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Φυσιολογικά μια γυναίκα με κύκλο 28 – 30 μερών πρέπει να κάνει ωορρηξία μεταξύ 12-16 μέρας του κύκλου . ( ως πρώτη μέρα του κύκλου θεωρούμε την πρώτη μέρα που ξεκινάει η περίοδος) .Εάν έχει επαφή αυτές τις μέρες τότε μένει έγκυος. Σε γυναίκες που δεν μπορούν να υπολογίσουν τις μέρες αυτές ή γυναίκες που δεν έχουν σταθερό κύκλο προτείνεται η υπερηχογραφική παρακολούθηση του. Έτσι βλέποντας κάθε δύο με τρείς μέρες υπερηχογραφικά τις ωοθήκες μπορούμε να δούμε πότε γίνεται η ωορρηξία και τότε συστήνεται στο ζευγάρι να έχει επαφή.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><br /><strong><span style="font-size: small;">ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΩΟΘΗΛΑΚΙΟΡΡΗΞΙΑΣ</span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η μέθοδος αυτή ενδείκνυται σε γυναίκες που έχουν ανωμαλίες στον κύκλο τους. Συνήθως πρόκειται για περιστατικά με διαταραχές της ωοθυλακιορρηξίας. Στόχος αυτής της μεθόδου είναι η διόρθωση της διαταραχής αυτής δίνοντας ή από του στόματος αγωγή, (χάπια κλομιφαίνης), είτε λήψη ενέσεων (FSH). Με υπερηχογραφικό έλεγχο παρακολουθούμε την ανάπτυξη των θυλακίων και όταν αυτά φτάσουν στο επιθυμητό μέγεθος τότε συστήνουμε στο ζευγάρι να έχει επαφή.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><br /><strong><span style="font-size: small;">ΣΠΕΡΜΑΤΕΓΧΥΣΗ</span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Είναι μια μέθοδος παραπλήσια με την προηγούμενη μέθοδο με τη διάφορα ότι όταν τα θυλάκια φτάσουν στο επιθυμητό μέγεθος το ζευγάρι δεν έχει επαφή αλλά αντί για αυτό ο σύζυγος δίνει σπέρμα στο εργαστήριο το οποίο αφού πρώτα με κάποιες τεχνικές επεξεργαστεί εισάγεται από τη γιατρό με τη βοήθεια ειδικού καθετήρα μέσα στην μήτρα (ενδομητρική κοιλότητα).Η μέθοδος αυτή συνήθως προτείνεται σε ζευγάρια οπού κάποιο μικρό πρόβλημα παρουσιάζεται στο σπέρμα του συζύγου.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="font-size: small;">ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ</span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="font-size: small;">Εφαρμόζεται σε περιπτώσεις όπου υπάρχει πρόβλημα στις σάλπιγγες, σε προηγούμενες αποτυχημένες σπερματεγχύσεις, σε ανδρικό παράγοντα, ενδομητρίωση και ανεξήγητη στειρότητα.</span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Κατά τη διάρκεια του προγράμματος της εξωσωματικής γονιμοποίησης ( της θεραπείας ) χορηγούνται φάρμακα ( κυρίως με τη μορφή ενέσεων) τα οποία έχουν ως σκοπό τη δημιουργία πολλών ωοθυλάκιων ( φυσιολογικά κάθε γυναίκα παράγει μόνο ένα κάθε μήνα). Παρακολουθούμε κάθε 2-3 μέρες υπερηχογραφικά και με εξετάσεις αίματος ( πορεία των ορμονών) την αντίδραση των ωοθηκών στα φάρμακα αυτά και κρίνουμε πότε θα γίνει η ωοληψία. Η ωοληψία είναι η διαδικασία όπου με μια ειδική βελόνα που είναι προσαρμοσμένη πάνω στην κεφαλή του διακολπικού υπέρηχου φτάνουμε στην ωοθήκη από τον κόλπο και με την εφαρμογή αρνητικής πίεσης αναρροφούμε τα θυλάκια ένα-ένα και τα δίνουμε στον εμβρυολόγο. Η διαδικασία αυτή γίνεται με ελαφρά αναισθησία (μέθη). Μετά ακολουθεί η γονιμοποίηση στο εργαστήριο.</span></p>
<p><span style="font-size: small;"><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="/contentfiles_2016b/ygeia/gynaikologia/0.A-AEXOSOMATIKI-1-.PNG" alt="" width="544" height="95" /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Τα ωάρια αμέσως μετά την ωοληψία τοποθετούνται σε ειδικό καλλιεργητικό υγρό. Στη συνέχεια τοποθετείται και το σπέρμα το οποίο έχει επεξεργαστεί ειδικά και γίνεται η γονιμοποίηση των ωάριων και για τις επόμενες 2-3 μέρες παρακολουθείται η εξέλιξη τους.</span></p>
<p><span style="font-size: small;"><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="/contentfiles_2016b/ygeia/gynaikologia/0.A-A-2-.PNG" alt="" width="619" height="239" /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Αφού περάσουν αυτές οι μέρες και η εξέλιξη των ωαρίων είναι καλή, γίνεται η εμβρυομεταφορά, η τοποθέτηση δηλαδή των εμβρύων από την γυναικολόγο μέσα στην ενδομητρική κοιλότητα της γυναίκας, με ένα ειδικό καθετήρα διαμέσου του τραχήλου.</span></p>
<p><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="/contentfiles_2016b/ygeia/gynaikologia/0.A-A-3-.PNG" alt="" width="307" height="127" /><span style="font-size: small;"> </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Μετά από 12 μέρες από την εμβρυομεταφορά γίνεται το τεστ κυήσεως με τη μέτρηση μιας ορμόνης στο αίμα, την β- χοριακή γοναδοτροπίνη ( b-hCG).Eάν είναι θετικό δυο εβδομάδες αργότερα γίνεται ο πρώτος υπέρηχος κυήσεως.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="font-size: small;"><a href="http://www.hatzirafail.gr">www.hatzirafail.gr</a></span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="font-size: small;"><br /></span></strong></p>