<p style="text-align: justify;">Aπό τον Χρήστο Μήτση και το περιοδικό Αθηνόραμα</p>
<p style="text-align: justify;">Τρεις διαγωνιστικές ταινίες έχουν απομείνει ακόμα για να συμπληρωθεί το 70ο Φεστιβάλ Κανών και οι τελευταίες ελπίδες μας για μια πραγματικά μεγάλη ευχάριστη έκπληξη έχουν περιοριστεί στα «In the Fade» του Φατίχ Ακίν, «You Were Never Really Here» της Λιν Ράμσεϊ και «L’ Amant Double» του Φρανσουά Οζόν. Κι αυτό γιατί το χθεσινοβραδινό «Μια Γλυκιά Γυναίκα» του Σεργκέι Λόζνιτσα («Το Πρόσωπο της Ομίχλης» ) η γραφειοκρατική οδύσσεια της συζύγου ενός φυλακισμένου στη σύγχρονη Ρωσία, ξετυλίγεται σαν ένας τελετουργικά σκηνοθετημένος καφκικός εφιάλτης, παίρνει όμως μισή ώρα πριν το φινάλε του μια απότομη, αδικαιολόγητη και αυτοκαταστροφική σεναριακή στροφή, καταλήγοντας στο «θεαματικότερο» χαρακίρι που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στο σινεμά.</p>
<div class="youtube-container" style="text-align: justify;"><br />
<div class="youtube-player" data-id="eezEAwwDASo">
<div><img class="youtube-thumb" src="http://i.ytimg.com/vi/eezEAwwDASo/hqdefault.jpg" alt="" />
<div class="play-button"> </div>
</div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Τα προβλήματα του «Good Times», τρίτης ταινίας των ανεξάρτητων Νεοϋρκέζων αδελφών Μπεν και Τζόσουα Σάφντι, είναι λιγάκι διαφορετικά. Σε συμπαραγωγή των δικών μας Πάρι Κασιδόκωστα και Τέρι Ντούγκας, η ιστορία ενός ληστή τραπεζών (Ρόμπερτ Πάτινσον ) ο οποίος προσπαθεί να βγάλει από τη φυλακή τον διανοητικά καθυστερημένο αδελφό του είναι ένα σφιχτοδεμένο, γεμάτο ένταση και νεύρο δραματικό θρίλερ. Δεν πατά σε στέρεο σεναριακό έδαφος όμως, επαναλαμβάνει τον εαυτό του και μπερδεύεται σε νατουραλιστικές ευκολίες, γεννώντας ερωτήματα για το πώς μια ταινία «φτιαγμένη» για το «Ένα Κάποιο Βλέμμα» ή το «Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών» βρέθηκε, ως αμερικανική μάλιστα επιλογή, στο ιδιαίτερα επιλεκτικό διαγωνιστικό πρόγραμμα.</p>
<div class="youtube-container" style="text-align: justify;"><br />
<div class="youtube-player" data-id="AVyGCxHZ_Ko">
<div><img class="youtube-thumb" src="http://i.ytimg.com/vi/AVyGCxHZ_Ko/hqdefault.jpg" alt="" />
<div class="play-button"> </div>
</div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Μετά από οκτώ γεμάτες μέρες, η γενική αίσθηση είναι πως η 70η χρονιά της διοργάνωσης δεν θα γράψει φεστιβαλική ιστορία. Ακόμα και τα παράλληλα τμήματα μοιάζουν «ράθυμα» φέτος, χωρίς κάποια ταινία να έχει ως τώρα τη διαφορά προκαλώντας σινεφίλ συγκινήσεις ή κριτικό θαυμασμό. Ανάμεσα σ’ αυτές που ξεχώρισαν, πάντως, είναι το Βουλγαρογερμανικό δράμα «Γουέστερν» της Βαλέσκα Γκρίσεμπαχ (σε παραγωγή Μάρεν Άντε ), η φρέσκια ιστορία ενηλικίωσης «Jeune Femme» της πρωτοεμφανιζόμενης Γαλλίδας Λεονόρ Σεράιγ, η σικάτη κομεντί της Κλερ Ντενί «Ένας Όμορφος Εσωτερικός Ήλιος», εμπνευσμένη ελεύθερα από τα «Αποσπάσματα ενός ερωτικού λόγου» του Ρολάν Μπαρτ, και τέλος το low budget «The Florida Project» του Σον Μπέικερ (αφιέρωμα στις προπέρσινες Νύχτες Πρεμιέρας ), μια χαριτωμένα σκληρή, πικρή, μα και αισιόδοξη αποτύπωση της αθέατης καθημερινότητας των εκατομμυρίων, αοράτων από την επικαιρότητα των media φυσικά, λούμπεν κοινωνών του ντουμπλ φας – λαμπρού απ’ έξω και κατασκότεινου από μέσα – αμερικανικού ονείρου.</p>
<p> </p>
<div class="youtube-container"><br />
<div><img class="youtube-thumb" src="http://i.ytimg.com/vi/UlI-wJNlQK8/hqdefault.jpg" alt="" /></div>
<div>Πηγή φωτογραφιών βίντεο και κειμένου </div>
<div class="youtube-player" data-id="UlI-wJNlQK8">
<div>athinorama.gr</div>
</div>
</div>