<p>Πριν 2 μήνες έχασα τον πατέρα μου και κάνω μεγάλη προσπάθεια να συνεχίσω τη ζωή μου. Εδώ και 3 χρόνια είμαι σε σχέση, αλλά τον τελευταίο χρόνο έχω αμφιβολίες, γιατί έχει γίνει στάσιμη. Εκείνος ψάχνει δουλειά και ενώ στην αρχή όλα ήταν μια χαρά, τώρα έχει μπει σε κατάσταση αναμονής. Έχω κουραστεί με όλα αυτά και δεν έχω το κουράγιο να τον στηρίξω. Εκείνος φέρεται σα να έχει ελαφριά κατάθλιψη και δεν παίρνω τη στήριξη που έχω ανάγκη. Δε νιώθω, όμως, έτοιμη να μείνω μονή σε μια τόσο δύσκολη στιγμή.</p>
<p><strong>Απαντά η Δρ. Λίζα Βάρβογλη,Ph.D., Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια</strong></p>
<p>Είναι πραγματικά δύσκολη αυτή η φάση της απώλειας και από τα λεγόμενά σας καταλαβαίνουμε ότι βιώνετε δύο απώλειες: τη φυσική απώλεια του πατέρα σας και την ψυχολογική απώλεια της σχέση που δεν είναι καλή (παρόλο που δεν έχετε χωρίσει ακόμα, και μόνο το γεγονός ότι έχετε συνειδητοποιήσει ότι η σχέση αυτή δεν είναι αυτό που θέλετε, καταγράφεται ψυχολογικά μέσα σας ως μία απώλεια).</p>
<p>Καλό είναι να θυμάστε ότι μερικές φορές δε χρειάζεται να κάνουμε κάτι, απλώς να δώσουμε στον εαυτό μας χρόνο και να μαζέψουμε τις δυνάμεις μας. Αν νομίζετε ότι ο σύντροφός σας έχει κατάθλιψη, μπορείτε να τον παροτρύνετε να δει έναν ειδικό. Εσείς επικεντρωθείτε στον εαυτό σας. Η απώλεια του πατέρα σας είναι πρόσφατη ακόμα και χρειάζεστε χρόνο για να το συνειδητοποιήσετε και να βρείτε τις ισορροπίες σας. Εξηγήστε το αυτό στο σύντροφό σας. Αναζητήστε στηρίγματα, μιλήστε με φίλους και συγγενείς, βρεθείτε με αγαπημένα σας πρόσωπα. Κυρίως μην αισθάνεστε ενοχές για το ότι δεν τον στηρίζετε.</p>
<p>Δοκιμάστε μερικές απλές τεχνικές χαλάρωσης, όταν είστε ιδιαίτερα φορτισμένη. Κυρίως, όμως, δώστε στον εαυτό σας την «άδεια» να πενθήσει, χωρίς να ανησυχείτε για το τι θα κάνει ο άλλος. Όταν νιώσετε ότι έχετε ξαναβρεί την ισορροπία μέσα σας, τότε θα αποφασίσετε τι θα κάνετε με τη σχέση σας.</p>