<p style="text-align: justify;"><span lang="el-GR">Γεια σας, </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span lang="el-GR">Πρόσφατα την προσοχή μου τράβηξε ένα παιδί 14 χρονών λόγω της συμπεριφοράς του. Μετά από τον πρόωρο θάνατο του ενός γονιού του εμφάνισε μια πολύ ενοχική συμπεριφορά. Για παράδειγμα έσπασε ένα χαμηλής ποιότητας σκαμπό κατά λάθος, ενώ ήταν στο σπίτι ενός φίλου του και άρχισε να βρίζει τον εαυτό του και να λέει πως καλύτερα να είχε χτυπήσει. Επίσης είναι πολύ ευγενικός με όλους. Έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση, δεν υποστηρίζει ποτέ τον εαυτό του και όσοι έχουν προσπαθήσει να τσακωθούν μαζί του άδικα κουράστηκαν, επειδή το παιδί στο οποίο αναφέρομαι δεν αντιμιλά σε κανέναν. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span lang="el-GR">Στους ενήλικες και στα παιδιά, που δεν ξέρει, μιλά με μια ψεύτικη φωνή πιο παιδική από την κανονική του. Πέρυσι το καλοκαίρι τον είχε πιάσει μια περιοδική φοβία και δεν ήθελε να βγει απ' το σπίτι, αλλά και ούτε να απομακρύνεται απ' τη μαμά του. Τότε άρχισε να βλέπει παιδοψυχολόγο και φαίνεται να έχει πάθει εξάρτηση. Φέτος προσπαθούσε να βγαίνει απ' το σπίτι όσο το δυνατόν περισσότερο. Κάτι σημαντικό κατά την κρίση μου είναι ότι η μητέρα του και ο περίγυρος του αναφέρει επί καθημερινής βάσης τον θάνατο του πατέρα του. Η μητέρα του είναι αρκετά αγχώδης. Θα ήθελα αν μπορείτε να μου πείτε κατά πάσα πιθανότητα τι μπορεί να έχει. Επίσης θα ήθελα να μου πείτε πως πρέπει να του φέρομαι. ώστε να τον βοηθήσω.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span lang="el-GR">Στο ερώτημα απαντά η ειδικός </span><span lang="el-GR">Σοφία Κουφοπούλου, ψυχολόγος-ψυχοδραματίστρια (</span><a href="http://drasipsyhis.gr/">http</a><a href="http://drasipsyhis.gr/"><span lang="el-GR">://</span></a><a href="http://drasipsyhis.gr/">drasipsyhis</a><a href="http://drasipsyhis.gr/"><span lang="el-GR">.</span></a><a href="http://drasipsyhis.gr/">gr</a><a href="http://drasipsyhis.gr/"><span lang="el-GR">/</span></a><span lang="el-GR">)</span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span lang="el-GR">Πέρα από το παιδί που βλέπει ψυχολόγο, είναι σημαντικό να έρχεται σε επαφή με ψυχολόγο και η μητέρα του. Η απώλεια προκαλεί αλλαγές στην οικογένεια και θέλει το χρόνο της για να βρει την ισορροπία της και πάλι. Πόσο μάλλον ένας έφηβο που η ηλικία του έχει ψυχολογικές διακυμάνσεις και η πρόωρη απώλεια του πατέρα του επηρεάζει ακόμη περισσότερο την ψυχολογία του, και κατ’ επέκταση τη συμπεριφορά του. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span lang="el-GR">Δεν γνωρίζω</span>  <span lang="el-GR">πώς σχετίζεστε εσείς με το παιδί, ποια είναι η καθημερινότητα του παιδιού, εάν πήγαινε κανονικά σχολείο τη φετινή χρονιά. Θα ήταν βοηθητικό λοιπόν να εμπλέκεται σε δραστηριότητες που τον ευχαριστούν, να κάνει πράγματα που έκανε και πριν το θάνατο του πατέρα του, να μιλάει με τους φίλους του. Συνεπώς, όσο είναι εφικτό για τον ίδιο, να λειτουργεί όπως ένα παιδί στην εφηβεία.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Διαβάστε ακόμα:</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><a href="https://boro.gr/96748/penthos-pws-na-milhseis-sto-paidi-gia-ton-thanato" target="_blank"><span>Πένθος: Πώς να μιλήσεις στο παιδί για τον θάνατο</span></a></p>
<p style="text-align: justify;"><a href="https://boro.gr/129041/o-thrhnos-sta-paidia-pws-h-arrwstia-h-o-thanatos-ta-ephreazoyn" target="_blank"><span><span>Ο θρήνος στα παιδιά: Πώς η αρρώστια ή ο θάνατος τα επηρεάζουν</span></span></a></p>
<p style="text-align: justify;"><a href="https://boro.gr/119361/pethane-pws-na-to-peis-se-ena-mikro-paidi" target="_blank"><span>Πέθανε! Πώς να το πεις σε ένα μικρό παιδί;</span></a></p>