"Αν δεν πιστεύει κανείς σε μένα, δεν μπορώ ούτε εγώ"…

<p style="text-align: justify;">Σε ένα μήνα ξεκινούν τα σχολεία. Θα πάω λύκειο και είμαι τρομοκρατημένη στη σκέψη ότι πρέπει να προσπαθήσω σκληρά για να τα καταφέρω. Φοβάμαι ότι δεν θα μπορώ να συγκεντρωθώ λόγω της διάθεσης μου. Πέφτω εύκολα και περνάω μικρές κρίσεις κατάθλιψης για δύο τρεις μέρες και μετά πάλι όλα καλά μέχρι να συμβεί κάτι που θα μου δώσει αφορμή να παρατήσω κάθε προσπάθεια. Οι δικοί μου όταν τους ζητάω να με πάνε σε ψυχολόγο πιστεύοντας ότι φταίει ο θυρεοειδής δεν κάνουν κάτι για αυτό ενώ με μαλώνουν να παίρνω τα χάπια μου τα οποία όμως παίρνω καθημερινά. Δεν ξέρω τι να κάνω για να μην πέφτω τόσο εύκολα. Έχω διαβάσει ένα σωρό βιβλία και άρθρα για την αυτοεκτίμηση. Δεν γίνεται τίποτα .Αν δεν πιστεύει κανείς δε μένα, δεν μπορώ ούτε εγώ. Θέλω βοήθεια! Το μόνο που κάνω πλέον είναι να μαζεύω χρήματα για να πάω σε ειδικό.</p>
<p><strong>Στο ερώτημά σας απάντησε ο ψυχολόγος – ψυχοθεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός</strong></p>
<p>Αγαπητή αναγνώστρια:</p>
<p style="text-align: justify;">Φαίνεται ότι έχετε φτιάξει μια αναλογία στο νου σας με βάση τη δυσκολία των πανελληνίων εξετάσεων: Όσο πιο δύσκολες σας φανούν στην πορεία, τόσο πιο μεγάλη βοήθεια θα χρειαστείτε για να τις αντιμετωπίσετε. Σ'αυτή την αναλογία όμως έχετε ήδη θεωρήσει τον εαυτό σας μη-αρκετό, δηλαδή ότι χωρίς βοήθεια δε θα μπορέσετε να ανταποκριθείτε. Δεν έχετε άδικο ότι οι πανελλήνιες είναι τόσο μα τόσο ανταγωνιστικές ώστε ο καθένας καλείται να μεταχειριστεί ό,τι μέσο έχει διαθέσιμο για να τις αντέξει και να πετύχει κάτι μέσα απ' αυτές. Σκονάκια, φροντιστήρια, πολλές ώρες διάβασμα, θυσίες όσον αφορά στην προσωπική χαλαρότητα και διασκέδαση και όταν δει ότι δεν του μένει τίποτα πια για να ξεφύγει, να χρειάζεται και τη βοήθεια ειδικού. Οι γονείς στις πανελλήνιες συνήθως συνηγορούν υπέρ του φορτωμένου προγράμματος γιατί έτσι νιώθουν μεγαλύτερη σιγουριά για την επιτυχία. <strong>Ωστόσο τί είναι η επιτυχία;</strong> Αυτή η αοριστία και η πίεση τους κάνουν από μεγάλος σύμμαχος να μοιάζουν καταπιεστές. Ωστόσο η αλήθεια είναι πως πριν ξεκινήσετε να πελαγώνετε με το πώς ο κάθε συμμαθητής και συμμαθήτρια οργανώνεται για να πετύχει, θα σας βοηθήσει πολύ <strong>να ξέρετε τί θέλετε να πετύχετε.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong></strong>Το πιο ανταγωνιστικό, και ταυτόχρονα το πιο άδειο μέσο, είναι να σκεφτεί κανείς "θα διαβάσω τόσο ώστε να πετύχω το μεγαλύτερο δυνατό βαθμό και μετά θα κοιτάξω τι επιλογές ανοίγονται μέσα απ' αυτό". Αυτή είναι η λογική της εσωστρέφειας και της ζούγκλας. Αυτή η μέθοδος σας καταναλώνει και δε σταματά να σας αγχώνει μέχρι το τέλος. Σας συμφέρει από άποψη οικονομίας ψυχικής και σωματικής ενέργειας να κάνετε ένα επαγγελματικό προσανατολισμό, να δείτε πού θα είστε καλή, που θα έχετε κλίση και στη συνέχεια να ποντάρετε διαβάζοντας τα μαθήματα που έχουν σχέση με την κλίση σας αυτή. Να εστιάσετε δηλαδή την προσπάθειά σας με προεπιλεγμένο στόχο. Μπορείτε να κάνετε ένα τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού τώρα και να το επαναλάβετε στη δευτέρα λυκείου. Έτσι θα δείτε αν ισχύει ακόμα η επιλογή που έχετε θέσει ώστε να κλειδώσετε και να εστιάσετε παραπάνω. <strong>Υπάρχουν διάφοροι ειδικοί που ασχολούνται με τον επαγγελματικό προσανατολισμό. Ακόμα και στα σχολεία υπάρχει απ'όσο θυμάμαι ένα τέτοιο μάθημα, αν και δε δίνεται από κανέναν ιδιαίτερη σημασία σ'αυτό. Ρωτήστε την καθηγήτριά σας όταν έρθει η ώρα. Εντωμεταξύ ενημερωθείτε μέσω διαδικτύου.</strong></p>

Σχετικά άρθρα