<p style="text-align: justify;"><span lang="el-GR">Είμαι 24 ετών, </span>εδώ και έξι χρόνια είμαι με ένα παιδί ένα χρόνο μεγαλύτερο μου. Είναι ο πρώτος μου και γενικά είμαι πολύ ερωτευμένη μαζί του, τον αγαπάω και ας έχουμε πολλές εντάσεις στη σχέση μας.</p>
<p style="text-align: justify;">Το καλοκαίρι που ήμασταν διακοπές έτυχε και ήταν μαζί μας και τα ξαδέρφια του, τα οποία μένουν Γερμανία. Του λέγανε για τα οικονομικά εκεί, ότι οι ώρες που δουλεύει εδώ δεν πληρώνονται όπως πρέπει κτλ. Ουσιαστικά του κάνανε μια πλύση εγκεφάλου και έχει ξεσηκωθεί να φύγει, όσο πιο γρήγορα γίνεται. Θέλει να πάμε μαζί, μου είπε να έχουμε ένα καλύτερο μέλλον.</p>
<p style="text-align: justify;">Εγώ είμαι άνεργη μεν, αλλά δεν θέλω να φύγω. Νιώθω να διαλύονται όλα. Τον ρώτησα, αν φύγει και μείνω εδώ, τι θα γίνει και μου είπε ότι θα χωρίσουμε. Κάθε μέρα μου λέει να πάμε, επειδή βλέπει και το μέλλον εδώ. Δεν θέλει μια μίζερη ζωή.</p>
<p style="text-align: justify;">Εγώ δεν θέλω να τον χάσω, αλλά ούτε και να φύγω. Πώς μπορώ να τον κάνω να αλλάξει γνώμη; Τι να κάνω; Νιώθω σαν να μην υπάρχω, σκέφτομαι ότι θα φύγει και όλη μέρα κλαίω, αυτός δεν το καταλαβαίνει και τσαντίζεται.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Η απάντηση της ειδικού στο ερώτημά σας:</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια, </p>
<p style="text-align: justify;">Η δυσκολία της κατάστασης που αντιμετωπίζεις από κοινού με τον σύντροφο σου φέρει τη "σφραγίδα" της κοινωνικοοικονομικής κρίσης που βιώνουμε καθημερινά στην χώρα μας. Σήμερα, ολοένα και περισσότερα άτομα επιλέγουν να μεταναστεύσουν, προκειμένου να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον σε κάποια άλλη χώρα που ίσως θα μπορέσει να τους εξασφαλίσει την ποιότητα ζωής που τόσο επιθυμούν . </p>
<p style="text-align: justify;">Ο σύντροφος σου νιώθει αδικημένος λόγω των τρεχουσών συνθηκών στο εργασιακό του περιβάλλον. Η ανάγκη του να διεκδικήσει αυτό που ονειρεύεται δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σε καμιά περίπτωση μεμπτή ή επιλήψιμη. Επιθυμεί να τον ακολουθήσεις, πράγμα το οποίο δείχνει ότι σε υπολογίζει και σε σέβεται. Από την άλλη πλευρά, όμως, βρίσκεσαι εσύ, που ναι μεν είσαι άνεργη, αλλά δεν επιθυμείς να μεταναστεύσεις, πράγμα το οποίο είναι σεβαστό. Οι επιθυμίες και τα θέλω και των δυο σας δεν είναι παράλογες ούτε ακυρώνουν την αγάπη που βιώνετε στη σχέση σας.</p>
<p style="text-align: justify;">Το πρόβλημα δημιουργείται όμως εκεί που προσπαθείτε ο ένας να αλλάξει την απόφαση του άλλου χρησιμοποιώντας τον "συναισθηματικό εκβιασμό". Από τη μια εκείνος σου τονίζει ότι θα χωρίσετε, αν δεν τον ακολουθήσεις, ενώ εσύ προσπαθείς με "κλάματα " να τον μεταπείσεις. Ο σύντροφός σου στη συνέχεια τσατίζεται, όπως επισημαίνεις στο σημείωμα σου, πράγμα το οποίο σε κάνει να νιώθεις ότι δεν σε καταλαβαίνει. Ο θύμος του όμως αυτός εκφράζει το επικοινωνιακό αδιέξοδο που βιώνετε, αλλά και το θυμό του για τα "αθέμιτα" μέσα που χρησιμοποιείτε από κοινού. Η λύση επομένως θα πρέπει να βρεθεί και από τους δυο μέσω ενός ώριμου διαλόγου και να τοποθετηθεί κάπου στη "μέση". Κανένας από τους δυο δεν οφείλει να αλλάξει την απόφαση του μόνο για χάρη του άλλου. </p>
<p style="text-align: justify;">Ελπίζω να βοήθησα…</p>
<p style="text-align: justify;"><span>Μαρία Λαϊου</span></p>
<p style="text-align: justify;">Ψυχολόγος BSc, MSc </p>
<p style="text-align: justify;">Τηλέφωνο 6986823375</p>
<p style="text-align: justify;">Email [email protected]</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>