<p>Έχω αρκετά προβλήματα υγείας: ταχυκαρδία, ιγμορίτιδα, παλινδρόμιση στομάχου, κρίσεις πανικού. Δεν έχω φίλους. Δεν είχα και δεν έχω ποτέ αγόρι. Έχω άλλες 2 αδερφές, η μια μεγαλύτερη και η άλλη μικρότερη που οι γονείς μου τους προσφέρουν περισσότερα πράγματα από εμένα. Η μητέρα μου όταν ήμουνα πιο μικρή με έβριζε. Μου έλεγε «μακάρι να μην σε είχα γεννήσει» ή «να πας στον διάβολο», αλλά εγώ μέσα μου πάντοτε την συγχωρούσα γιατί την λατρεύω. Μια μέρα της είπα ότι την βάζω πιο πάνω και από εμένα και αυτή μου απάντησε πως αν το κάνω αυτό για τον οποιοδήποτε άνθρωπο τότε είμαι χαζή. Πώς σας φαίνεται όλο αυτό;</p>
<p><strong>H απάντηση του ειδικού στο ερώτημά σας:</strong></p>
<p>Αγαπητή αναγνώστρια,</p>
<p>Περιγράφοντας τον εαυτό σου και κατ' επέκταση κάποια από τα βιώματα σου, σε αυτές τις λίγες γραμμές αισθάνομαι ότι έχεις βιώσει έντονο ψυχικό πόνο. Μου απαρίθμησες μια σειρά από συμπτώματα όπως η ταχυκαρδία, οι κρίσεις πανικού, η παλινδρόμηση στομάχου και η ιγμορίτιδα. Νιώθω ότι το σώμα σου έχει καταπιεστεί για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα και «σου φωνάζει» ζητώντας απεγνωσμένα βοήθεια.</p>
<p>Προβλήματα που σχετίζονται με λειτουργίες όπως η αναπνοή, η πέψη και το κυκλοφορικό είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με καταπιεσμένα αρνητικά συναισθήματα και επίπονα γεγονότα. Ακόμη,οι ταχυκαρδίες και οι κρίσεις πανικού υπογραμμίζουν το έντονο στρες που βιώνεις. Προσωπικά αντιλαμβάνομαι την εκδήλωση των παραπάνω ασθενειών ως μια τρανή απόδειξη της υπερπροσπάθειας που καταβάλλεις ώστε να πραγματοποιήσεις το αδύνατο. Αυτό είναι να αγνοείς τα αρνητικά σου συναισθήματα και τον πόνο. Ο τελευταίος όμως καταφέρνει να βρει «φωνή» μέσω του σώματός σου.</p>
<p>Όσον αναφορά το παρελθόν με τη μητέρα σου, καταλαβαίνω από τα λίγα που μου αναφέρεις ότι υπήρχε πάντα έντονη η λαχτάρα και η ανάγκη σου για επαφή με εκείνη. Αλλά τις περισσότερες φορές οι προσπάθειες σου κρίνονταν απαγορευτικές και μάταιες λόγω της συμπεριφοράς της. Το γεγονός ότι υπογραμμίζεις ότι την αγαπάς και την συγχωρείς δεν κρίνεται παράξενο, καθώς είναι λογικό να μην εγκαταλείπεις την προσδοκία σου να λάβεις από εκείνη όσα έχεις στερηθεί στο παρελθόν Για πόσο ακόμη όμως θα καταναλώνεις την ψυχική και κατ' επέκταση σωματική σου ενέργεια προς αυτήν την κατεύθυνση; Δεν πρέπει κάποια στιγμή να ασχοληθείς με τις δικές σου προσωπικές ανάγκες;</p>
<p>Θα ήθελα να κλείσω με τη φράση της μητέρας σου η οποία τόνισε χαρακτηριστικά ότι «θα ήσουν χαζή αν έβαζες τον οποιοδήποτε άνθρωπο πάνω από εσένα». Βλέποντας τα πράγματα από μια διαφορετική οπτική γωνία, στη φράση της μητέρας σου διακρίνω την προτροπή της ουσιαστικά «να νοιαστείς επιτέλους για εσένα και να σε βάλεις ως προτεραιότητα». Συμπορευτής σε όλη αυτή σου την προσπάθεια θα μπορούσε να είναι και ένας επαγγελματίας ψυχικής υγείας.</p>
<p>Ελπίζω να βοήθησα.</p>
<p><strong>Μαρία Λαΐου, Ψυχολόγος MSc</strong><br />τηλ. 6986823375<br />e-mail: [email protected]</p>