Η μάνα μου με απορρίπτει για το παιδί που υιοθέτησα. Νοιάζεται μόνο για την αδελφή μου!

<p>Μετά από 10 χρόνια επέστρεψα στην Ελλάδα για να υιοθετήσω ένα παιδάκι που δεν περπατά. Η μητέρα μου δεν τον αποδέχεται. Δεν μπορώ να ξεπεράσω την απόρριψη από τη μητέρα μου. Μέχρι τώρα μπορούσα να ζήσω με την απόρριψη που είχε στο άτομο μου και να πολεμήσω για να την κερδίσω. Τώρα όμως που απορρίπτει τον γιο μου, επειδή δεν είναι βιολογικό παιδί μου και δεν είναι σαν τα άλλα παιδιά, δεν μπορώ να την συγχωρέσω ούτε αυτήν, ούτε την αδερφή μου. Δεν θέλω να τους ξαναμιλήσω ποτέ.</p>
<p>Βλέπω όμως πως στην καθημερινότητα μου υποφέρω και το σκέφτομαι συνέχεια. Δεν μπορώ να την ξεπεράσω. Η αδερφή μου ήταν πάντα η αδυναμία της, παρόλο που της έχει φερθεί άσχημα και της μιλάει χάλια. Εγώ ήμουν μόνο για τα δύσκολα και για τις δύο, οικονομικά και συναισθηματικά. Το παιδί μου δεν πέρασε καλά στην Ελλάδα.</p>
<p>Με πληγώνει που αυτή τη διάκριση μεταξύ εμένα και της αδερφής μου, την έχει επεκτείνει στα παιδιά μας. Σιχαίνομαι που δεν αλλάζει και που με έφτασε στο σημείο να μην της μιλάω για τη μητέρα μου και που για πρώτη φορά -στα 40 χρόνια μου- ζηλεύω την αδερφή μου. Και πλέον δεν θέλω να μιλάω ούτε σε αυτήν. Τις έχω πιάσει και τις δύο να μου λένε ψέμματα πως δεν βρίσκονται, ενώ έχουν πάει κάπου μαζί και απλά δεν μας θέλουν μαζί τους. Να υποθέσω πως πλέον δεν θα έπρεπε να με πειράζει, αλλά δεν μπορώ να το ξεπεράσω και με επηρεάζει στην καθημερινότητα μου και στην ψυχική υγεία μου. Δεν μπορώ να αποδώσω σε τίποτα. Τι να κάνω;</p>
<p><strong>Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος Μαριέττα Πεπελάση</strong></p>
<p>Αγαπητέ αναγνώστη,</p>
<p>Αρχικά, για μια αναλυτική εκτίμηση της κατάστασης, ένας ψυχολόγος θα χρειαζόταν περισσότερα στοιχεία για την οικογενειακή σας κατάσταση.</p>
<p>Κανονικά, θα έπρεπε να γίνει ένας διαχωρισμός στη σχέση σας με τη μητέρα και με την αδελφή σας, αλλά πλέον, όπως λέτε, έχει παγιωθεί μια κατάσταση. Μια μέθοδος που θα μπορούσατε να ακολουθήσετε, θα ήταν σταδιακά να παρακάμψετε την αυστηρότητα της μητέρας σας και να επιχειρήσετε να την προσεγγίσετε. Μόνο αφού υπάρξει μιαν αποκατάσταση της σχέσης αυτής, θα μπορούσατε να της μιλήσετε για το παιδί και να επιδιώξετε η ίδια να αναπτύξει μια σχέση μαζί του. Υπάρχει, άλλωστε, η πιθανότητα η μητέρα σας να έχει κάποιες αμφιβολίες για την επιλογή σας να υιοθετήσετε ένα παιδί, αμφιβολίες που μπορεί να ένιωσε ότι δεν της δώσατε την ευκαιρία να εκφράσει.</p>
<p>Γενικά, αφού 'κερδίσετε' τη σχέση με τη μητέρα και την αδελφή σας, κατόπιν μπορείτε να δείτε πώς θα διαχειριστείτε τη σχέση γιαγιάς-εγγονού.</p>
<p>Μέσα από το μήνυμά σας, προκύπτει μια εμμονή για τη σχέση που έχει η μητέρα με την αδελφή σας, κάτι που πιθανόν να κρύβει ενοχές για ενδεχόμενα λάθη που εσείς έχετε κάνει. Αξιοποιήστε δημιουργικά τη ζήλια για τη σχέση της αδελφή σας με τη μητέρα σας, αναζητώντας τί είναι αυτό που η ίδια της προσφέρει. Σε κάθε περίπτωση, χρειάζεται να δείξετε κι εσείς από την πλευρά σας κατανόηση.</p>
<p>Μια εναλλακτική «μέθοδος» που θα μπορούσατε να ακολουθήσετε, θα ήταν να επιχειρήσετε να προσεγγίσετε πρώτα την αδελφή σας, αντί για τη μητέρα σας. Μια τέτοια διαδικασία θα πρέπει όμως να γίνει με θετική προσέγγιση, με θετικά συναισθήματα.</p>

Σχετικά άρθρα