<p>Είμαι 34 ετών και από μικρή είχα πολλά οικογενειακά προβλήματα. Γι' αυτό ήθελα να παντρευτώ όσο πιο σύντομα γίνεται και να φύγω από το σπίτι μου. Η αδερφή μου έκανε τα ίδια και βρέθηκε χωρισμένη με 2 παιδιά. Στα 18 μου αρραβωνιάστηκα και στα 20 μου χώρισα.</p>
<p>Στα 22 μου ερωτεύτηκα κάποιον συνομήλικό μου με τον οποίο είχα σχέση μέχρι τα 27 που απολύθηκε από φαντάρος. Εκείνος ήταν από καλή οικογένεια και πτυχιούχος κι εγώ δούλευα σαν εργάτρια. Όταν απολύθηκε, άρχισα να τον πιέζω για γάμο. Εκείνος δεν είχε δουλειά και οι δικοί του δεν ήθελαν ν' ακούσουν κουβέντα για δέσμευση. Πιστεύω πως δε με συμπαθούσαν κιόλας.</p>
<p>Εκείνος μου ζήτησε να κάνω υπομονή μέχρι να ανεξαρτητοποιηθεί οικονομικά, αλλά εγώ προτίμησα να τον αφήσω και να συζήσω με κάποιον που ήταν πρόθυμος να δεσμευτεί, αλλά δεν αγαπούσα πραγματικά. Για 4 χρόνια που συζούσα, δεν έπαψα ποτέ να σκέφτομαι τον πρώην μου.</p>
<p>Όταν χώρισα με τον δεύτερο προσπάθησα να γυρίσω στον πρώτο. Εκείνος με δέχτηκε, αλλά τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Έχει καλή δουλειά και οι γονείς του δεν τον ελέγχουν πια, αλλά μου δείχνει πως δε μ' έχει συγχωρέσει. Νιώθω πως υπάρχει ένα άρρωστο πάθος μόνο. Μου έχει πει ξεκάθαρα πως αν δε μ' αρέσει, μπορώ να φύγω όποτε θέλω. Κοντεύουμε 1 χρόνο μαζί και δε βλέπω να βελτιώνεται η κατάσταση. Πιστεύετε πως πρέπει να μείνω σ' αυτή τη σχέση; Υπάρχει μέλλον;</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Στο ερώτημά σας απάντησε η Μαρία Λαΐου, Ψυχολόγος ΜSc:<br /></strong></p>
<p>Αγαπητή αναγνώστρια,</p>
<p>Από όσα μου περιγράφεις στο ερώτημα σου γίνεται ξεκάθαρα αντιληπτό ότι προσπαθείς να ξεφύγεις από τα "άλυτα" οικογενειακά προβλήματα που σε "κυνηγούν" ακόμη στην ενήλικη ζωή σου. Νιώθω την πίκρα και τη θλίψη που βιώνεις καθώς και την υπερπροσπάθεια που καταβάλλεις να βρεις έναν σύντροφο που θα κατανοήσει τις ανάγκες σου και θα σε προστατεύσει.</p>
<p>Η στέρηση που πιθανώς έχεις βιώσει κατά τη διάρκεια της παιδικής σου ηλικίας σε κατατρέχει και επιζητάς μόνιμα τη ζεστασιά και την προστασία που τυχόν δεν εισέπραξες όταν ακόμη ήσουν παιδί. Όσο όμως μεγαλώνουμε, μας είναι ακόμη πιο δύσκολο να λάβουμε από άλλους ανθρώπους την αγάπη που κάποτε στερηθήκαμε. Οι προσδοκίες για αγάπη και ασφάλεια ποτέ δεν εγκαταλείπονται. Συνήθως απλά μεταβιβάζονται σε άλλα άτομα όπως οι μελλοντικοί μας σύντροφοι. Το γεγονός όμως ότι παραδέχεσαι την σύγκρουση που βιώνεις καθημερινά, δεν σημαίνει ότι έχεις επεξεργαστεί τα δεινά που πιθανότατα έχεις υποστεί.. Τα περισσότερα μπορεί να βρίσκονται ακόμη σε ασυνείδητο επίπεδο. Αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν καταπιέζουμε ή αρνούμαστε συναισθήματα που έχουμε βιώσει στο παρελθόν. Η ιστορία της ζωής μας όμως βγαίνει πάντοτε στην επιφάνεια και αναβιώνεται στο πεδίο των ενήλικων πλέον σχέσεων.</p>
<p>Σχεδόν "κακομαθημένα" φαίνεται να διεκδικείς απ' όλες σου τις σχέσεις την ασφάλεια και τη θαλπωρή που έχεις τόσο πολύ ανάγκη. Όταν όμως οι προσδοκίες σου δεν ικανοποιούνται, αποχωρείς από το πεδίο της "μάχης" και σπεύδεις παρορμητικά στην επόμενη. Η ανάγκη σου να πάρεις αυτό που σου λείπει τόσο αντί να ξεκαθαρίζει το τοπίο, φαίνεται να το "θολώνει" ακόμη περισσότερο.</p>
<p>Ο νυν σύντροφός σου έχει βιώσει ήδη την απόρριψη από την πλευρά σου. Το γεγονός αυτό πιθανότατα να του προκάλεσε φόβο και πόνο. Παρ' όλο που στην παρούσα φάση συνεχίζετε να είστε μαζί, ο κίνδυνος της απόρριψης συνεχίζει να παραμονεύει. Προκειμένου να αντιμετωπίσει λοιπόν τούτο τον κίνδυνο δίχως να αποκαλύπτει παράλληλα αυτή του την αδυναμία επιλέγει να την κρύψει. Την "κουκουλώνει" λοιπόν, δείχνοντας σου τον "δρόμο" για τη "διαφυγή" απ' αυτήν την κατάσταση που βιώνεις καθημερινά δηλαδή την έντονη ανασφάλεια και αδυναμία. Χωρίς να το συνειδητοποιεί ίσως σου αποκαλύπτει και ο ίδιος με τον τρόπο του το γεγονός ότι μόνο εσύ μπορείς να βρεις τη λύση ώστε να απελευθερωθείς από τους φόβους που σε βασανίζουν.</p>
<p>Σου προτείνω να μιλήσεις με ειλικρίνεια για τα συναισθήματα που βιώνεις καθώς και τις ακάλυπτες ανάγκες. Παρότρυνε και εκείνον να μιλήσει για τις δικές του ώστε να γεφυρωθεί σταδιακά το χάσμα ανάμεσα σας. Είναι πιθανόν να συναντήσετε εμπόδια. Στην περίπτωση αυτή μη διστάσετε να συμβουλευτείτε έναν ειδικό.</p>
<p>Ελπίζω να βοήθησα,</p>
<p><strong>Μαρία Λαΐου, Ψυχολόγος ΜSc</strong><br />τηλέφωνο 6986823375<br />e-mail: [email protected]</p>