Η Χριστίνα Αλεξανιάν μιλά για τον Σακελλάριο

«Περάσανε κιόλας εκατό χρόνια; Από τη γέννησή μου; 
Αδύνατον!
Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα, μήπως μεθύσουμε 
και τα μετρήσουμε σωστά επιτέλους, 
γιατί, να είναι εκατό, α-πο-κλεί-ε-ται!
Για μέτρα λοιπόν!
Ποιος χειμώνας ήτανε;
Πάντως, ήταν χειμώνας βαρύς κι είχες έρθει νωρίς.
Ήταν βράδυ! Ένα βράδυ πού ‘βρεχε, πού ‘βρεχε μονότονα. 
Και σου έλεγα, αχ, ας ήταν όλη η ζωή μου σαν και σήμερα 
γιατί εσύ έκανες να ζωντανέψουνε τα παραμύθια. 
Κοίτα, στον ουρανό είναι ένα αστέρι 
κι άσε το χεράκι σου το μικρό σου χέρι να σου το κρατώ 
και πες μου τα λογάκια του μπάτη 
κι ας τρέμει σαν το φύλλο η καρδιά.

Όμως, τα χρόνια μου είχαμε πει να μετρήσουμε.
Είναι πράγματι εκατό από τότε που γεννήθηκα; Απίστευτο! 
Κάτι λάθος θα έχουνε κάνει.
Πάντως, εγώ, μόνο τη δική σου αιωνιότητα βλέπω μπροστά μου.

Γι αυτό, μη μου είσαι θυμωμένο! Εγώ, θα σε πάρω να φύγουμε! 
Σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη.

Τρέχα λοιπόν! Τρέχα να προλάβουμε το τράμ το τελευταίο.
Και άσε τα χρόνια!
Αυτά κάνουν τη δουλειά τους κι εμείς τη δικιά μας.
Ιδίως, όταν είμαστε ΑΘΑΝΑΤΟΙ…»

Αλέκος

Ο «Αλέκος βγήκε από τον Παράδεισο» και αναβιώνει κάθε Τρίτη στο θέατρο «Αγγέλων Βήμα». Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του μεγάλου δημιουργού, η μουσικοθεατρική αυτή παράσταση  είναι γεμάτη από τα τραγούδια ταυ, τους φίλους  και τις σπάνιες προσωπικές του διηγήσεις του Αλέκου Σακελλάριου. Η πρωταγωνίστρια της παράστασης, Χριστίνα Αλεξανιάν, μίλησε στο boro.gr και στην Άννα Δρούζα για την εμπειρία της.

Συνέντευξη στην Άννα Δρούζα

-Ένα αφιέρωμα στα 100 χρόνια από την γέννηση του Αλέκου Σακελλάριου. Μίλησέ μας λίγο για την παράσταση

Τα κείμενα ανέλαβε ο Δημήτρης ο Μαλισόβας και στηρίζονται σε χρονογραφήματα του Αλέκου. Ξεκινάει από τον Αλέκο μωρό και διανύει όλη του τη ζωή -κυρίως την καλλιτεχνική του ζωή.  Εγώ υποδύομαι αρχικά τη μητέρα του και μετά τη Βουγιουκλάκη, την Καρέζη, τη Γεωργία Βασιελειάδου, τη Σπεράντζα Βρανά και ο Άγγελος ο Μπούρας υποδύεται τον νεαρό Αλέκο Σακελλάριο. Ο Νίκος Λαβράνος είναι η λατρεία της παράστασης, είναι ο μαέστρος μας.

Σε ό,τι αφορά στους ρόλους, δεν προσπαθήσαμε να μιμηθούμε αυτά τα πρόσωπα. Δηλαδή, είμαι η «γυναίκα»που τη μία είναι η Ζάππα, την άλλη είναι η Σπεράντζα Βρανά, με ένα χαρακτηριστικό. Για παράδειγμα όταν είμαι η Αλίκη μπορεί να έχω ένα λουλούδι στο κεφάλι. Τόσο απλά. Είναι η Χριστίνα που υποδύεται αυτές τις γυναίκες, χωρίς ίχνος μίμησης. Πολύτιμη ήταν η βοήθεια της Τίνας Σακελλάριου για την πραγματοποίηση αυτής της παράστασης. Μας προσέφερε κείμενα, υλικό και μεγάλη υποστήριξη και χωρίς την πολύτιμη συμβολή της δεν θα μπορούσε να ανέβει αυτή η παράσταση.

– Πόσο διαφέρουν οι μεγάλοι καλλιτέχνες της εποχής εκείνης, με κυρίαρχο τον Σακελλάριο  συγκριτικά με τους σημερινούς ανθρώπους.

Ο Αλέκος Σακελλάριος ήταν μία πραγματικά σπουδαία προσωπικότητα, ένας ευφυής, ένας χαριτωμένος άνθρωπος και πολύ γοητευτικός. Δεν νομίζω ότι υπάρχει αυτή η ποιότητα σε αυτή τη μεγάλη γκάμα που είχε ο Σακελλάριος αυτή τη στιγμή. Ήταν ένας άνθρωπος που υπήρξε σημαντικός δημοσιογράφος, πολυγραφότατος, με αυτή τη φαντασία, με αυτή την εξυπνάδα και την ποιότητα. Δεν μπορώ να σου πω ότι υπάρχει κάτι αντίστοιχο τώρα. Νομίζω ότι και η εποχή εκείνη ήταν άλλου ύφους και ήθους και ο Αλέκος ήταν συνεπής ως προς την εποχή του. Η δική μας εποχή είναι τόσο μπλοκαρισμένη, μπερδεμένη και αγχωμένη, ενώ τότε, ήταν μια άλλη εποχή, μια Ελλάδα που ξαναστηνόταν με ελπίδα, το εντελώς αντίθετο δηλαδή με αυτό που βιώνουμε τώρα.

-Τι ήθελε να πει τελικά ο Αλέκος Σακελλάριος για την ίδια τη ζωή;

Ο ίδιος αγαπούσε τη ζωή πολύ. Έβλεπε τη ζωή χωρίς φόβο για το θάνατο. Ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος δεν φοβήθηκε τον θάνατο, τον διακωμωδούσε με τον ωραιότερο τρόπο, με το μοναδικό του χιούμορ, με γενναιοδωρία, με το «μια ζωή την έχουμε». Και με μία τρομερή ευαισθησία. Ακόμα και στα αστεία του δεν είχε χοντράδες ο Αλέκος. Είχε μία ποιότητα πολύ δική του, μοναδική.

-Η σχέση με τη μητέρα του πώς ήταν;

Η μητέρα του ήταν η Ζάππα και είχαν μια μοναδική σχέση αγάπης και λατρείας. Ήταν μία σκληρή γυναίκα της εποχής που τόλμησε να χωρίσει και να ξαναπαντρευτεί. Μια γυναίκα που έζησε κοντά του, μια γυναίκα που την αγάπησε πολύ. Είναι από τους πολύ αγαπημένους μου χαρακτήρες που υποδύομαι.

-Ποιο στιγμιότυπο της παράστασης είναι ιδιαίτερο για εσένα;

Μου αρέσει πάρα πολύ η στιγμή που κάνω την Σπεράντζα. Είναι όταν δίνει ακρόαση η Σπεράντζα Βρανά τη στιγμή που κλείνει την επιθεώρηση «Άνθρωποι,άνθρωποι» ο Σακελλάριος. Εκεί  την παίρνει και την μετονομάζει σε Σπεράντζα Βρανά από Ελπίδα Χωματιανού. Με αγγίζει γιατί  είναι το ξεκίνημα της Σπεράντζας. Είναι το βάπτισμά της και η πρώτη της ουσιαστικά εξόρμηση. Ήταν ένα κορίτσι, φρέσκο,νέο, ζωντανό, ταλαντούχο, με μπρίο όπου ξαφνικά συναντήθηκε με τον Σακελλάριο και έγινε κάτι πολύ σημαντικό πια.

-Ήταν πρόκληση για σένα ο ρόλος;

Το πιο δύσκολο ήταν ότι δεν είχα ξανατραγουδήσει ποτέ στη ζωή μου. Όταν μου το πρότειναν ο Νίκος Λαβράνος με το Δημήτρη Μαλισσόβα είπα «δεν μπορώ, δεν το έχω ξανακάνει». Από την επιμονή του Νίκου Λαβράνου, ευτυχώς το έκανα και βούτηξα στα βαθιά. Είναι μεγάλη η χαρά μου και αυτή είναι η πρόκληση για εμένα, να κάνω κάτι που στο παρελθόν φοβήθηκα να κάνω. Μου το επέβαλε η ζωή όμως.

Υπήρξε πρόταση για ρόλο που απέρριψες επειδή φοβήθηκες;

-Μου είχε κάνει ο Σταμάτης ο Φασουλής πρόταση για τον ρόλο της Κοτοπούλη στο «Βίρα τις άγκυρες». Μόλις μου είπε ότι θα υπάρχουν και 10 τραγούδια, λέω «αχ, τι ωραίο κύριε Φασουλή, αλλά δεν τραγουδάω, μην σας εκθέσω». Τελικά μετά από πολλά χρόνια χαίρομαι πολύ που έχω τη δυνατότητα να τραγουδάω, με έναν τρόπο ηθοποιού όμως. Γιατί μιλάμε για τραγούδια που τα έχουν πει σημαντικές ερμηνεύτριες όπως η  Βέμπο και η Δανάη. Με βοήθησαν πολύ και ο Νίκος Λαβράνος και ο Δημήτρης Μαλισσόβας.

-Είναι δύσκολη πάντως η περίοδος που περνάμε. Η Ελένη η Ράντου μου έλεγε «έχω ενοχή που η παράστασή μου πάει καλά».

Είναι δύσκολες οι εποχές και είναι πολύ αισιόδοξο το ότι κάποια πράγματα που πραγματικά αξίζουν πάνε καλά. Είναι το μόνο παρήγορο ότι ο κόσμος μέσα σε όλο αυτό που ζούμε και στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε, μπορεί να αναγνωρίσει σημαντικές παραστάσεις και δουλειές σε όλα τα επίπεδα και πηγαίνει προς τα εκεί. Να μην παραιτηθούμε, να μην κλειστούμε μες στο σπίτι, αυτό είναι πολύ παρήγορο. Τα σημαντικά πράγματα με έναν τρόπο επιβιώνουν.

-Η ανταπόκριση του κοινού στην παράσταση;

Κλαίνε πολύ, γελάνε πολύ και πρέπει να πω ότι είναι πολύ μεγάλος μαέστρος ο Μαλισσόβας και στο πώς γράφει και στο πώς κατάφερε να «χτενίσει» αυτό το πράγμα, να είναι συγκεκριμένο, να μην πλατιάσει. Μια σκηνή που πέφτει πολύ γέλιο είναι όταν υποδύομαι τη Γεωργία Βασιλειάδου και εκεί βλέπεις πώς κάθε ατάκα του Σακελλάριου δίνει ξανά ένα γάργαρο γέλιο. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Επίσης συγκινούνται πολύ. Είχε έρθει ο Βασίλης ο Παπακωνσταντίνου και είδε την παράσταση και ήταν βαθιά συγκινημένος και μου λέει «τι μου κάνατε;». Και αυτή είναι η χαρά όλων μας. Ότι αυτό που φτιάξαμε τελικά είχε ένα λόγο να υπάρχει και να περάσει προς το κοινό.

Θέλετε να μάθετε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση “Ο Αλέκος βγήκε από τον Παράδεισο” αλλά κια να κερδίσετε προσκλήσεις; Ελάτε εδώ!

 

 

 

 

 

Σχετικά άρθρα