Όταν η εργασία μας στερεί την προσωπική ζωή;

Aναγνώστριά μας αναρωτιέται:

Καλημέρα.
Eίμαι 30 ετών και έχω το εξής πρόβλημα:
εργαζόμουν για πολλά έτη σε μια εταιρία που δυστυχώς λόγω της κρίσης έκλεισε πριν από 3 περίπου χρόνια. τον τελευταίο χρόνο εργάζομαι σε ένα γραφείο πάρα πολλές ώρες (12-13 το λιγότερο), πρέπει να είμαι διαθέσιμη 24 ώρες το 24ωρο και ο μισθός μου είναι ο ίδιος που έπαιρνα παλαιότερα που εργαζόμουν 8 ώρες.
το αποτέλεσμα αυτού είναι τις καθημερινές να έχω κόψει όλες τις προηγούμενες συνήθειές μου (γυμναστήριο, βόλτα, να βλέπω τον σύντροφό μου, να κάνω πράγματα για τον εαυτό μου κλπ.) λόγω του ότι σχολάω αργά και δεν έχω το κουράγιο να κάνω τίποτα.
το σαββατοκύριακο που θα μπορούσα να κάνω κάτι παραπάνω, πάλι δεν είναι αυτό δυνατό, διότι προσπαθώ μέσα σε αυτές τις δύο ημέρες να καλύψω ό,τι χάνω τις προηγούμενες 5. δηλ. να ασχοληθώ με το σπίτι μου, με τον εαυτό μου, να ξεκουραστώ, να δω τον σύντροφό μου, με αποτέλεσμα πάλι να μην κάνω τίποτα διότι νιώθω πολύ κουρασμένη σωματικά και ψυχολογικά. επιπλέον κάποιες φορές το σαββατοκύριακο πρέπει πάλι να ασχολούμαι για κάποια ώρα με την εργασία μου.
το καλό-κακό σε όλο αυτό είναι ότι ζω ακόμα με τους γονείς μου οπότε δεν έχω το άγχος της καθημερινής μου διαβίωσης (να μαγειρέψω, να πλύνω τα ρούχα μου κλπ.)
δεν υπάρχει δυστυχώς η δυνατότητα να φύγω από την εργασία μου διότι εγώ με τον αδερφό μου συντηρούμε τα τελευταία 2 έτη περίπου την οικογένειά μου λόγω του ότι οι γονείς μου είναι άνεργοι.
νιώθω μεγάλη απελπισία διότι αισθάνομαι ότι το μόνο που κάνω είναι να εργάζομαι, δεν έχω προσωπική ζωή, δεν μπορώ να ευχαριστηθώ τίποτα, διαρκώς νιώθω κουρασμένη και νυστάζω και αυτή η “κόπωση” έχει αρχίσει και επηρεάζει και την εργασία μου. δεν λειτουργώ όπως θα λειτουργούσα υπό νορμάλ συνθήκες.
φυσικά δεν μπορώ να προχωρήσω και την σχέση με τον σύντροφό μου διότι είναι άνεργος και δεν έχουμε την δυνατότητα να μείνουμε μαζί, να παντρευτούμε κλπ.
νιώθω ότι πνίγομαι. δεν ξέρω τι να κάνω.
θα ήθελα παρακαλώ αν γνωρίζετε να με ενημερώσετε για κάποιον δημόσιο οργανισμό στον οποίο θα μπορούσα να απευθυνθώ ώστε να βοηθηθώ ψυχολογικά (αν βρω χρόνο).
ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.

Οι ειδικοί μας επιστήμονες συστήνουν να αναζητήσετε ένα Κέντρο Ψυχικής Υγείας τα οποία κέντρα εξυπηρετούν ανάλογα με τον τόπο διαμονής σας τον οποίο καλό θα ήταν να τον γνωρίζουμε προκειμένου να σας δώσουν πιο συγκεκριμένες πληροφορίες. Αν μένετε σε επαρχία υπάρχουν και οι κινητές Μονάδες Ψυχικής Υγείας.

Η συνεργάτιδά μας ψυχολόγος ψυχοθεραπεύτρια κυρία Μαριέττα Πεπελάση, μας δίνει την δική της άποψη στο ζήτημα της πολύωρης εργασίας και των συνεπειών της που θέτετε. Ελπίζουμε οι συμβουλές της να είναι κατατοπιστικές.

Η αγαπημένη μας αυτή φίλη από την ψευδαίσθηση του ελεύθερου χρόνου που είχε τα προηγούμενα χρόνια ζει τώρα όπως ζούσε η αγρότισσα πριν από μερικά χρόνια, η νοικοκυρά η αστή. Τι εννοώ. Η αναφορά στον ελεύθερο χρόνο και σε κάποιες συνήθειες όπως το γυμναστήριο μας παραπέμπει σε χαρακτηριστικά της κοινωνίας της αφθονίας. Σήμερα ζούμε μια άλλη πραγματικότητα και οι νεότερες γενιές θα πρέπει να μπορέσουν να προσαρμοστούν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα σε αυτό που μας συμβαίνει τώρα. Ίσως το σήμερα να γίνει ακόμα χειρότερο.

Όσο βρίσκεται σε μια εσωτερική σύγκρουση και σκέφτεται «πώς είμαι σήμερα και πώς ήμουν τότε»δε θα μπορέσει ποτέ να ισορροπήσει τίποτα. Πρέπει να αποδεχτεί την διαφορετικότητα της σημερινής κατάστασης και από εκεί και πέρα μέσα από την αποδοχή θα είναι πιο εύκολο να είναι σε μια αρμονία με αυτό που της συμβαίνει τώρα. Αφού είναι ανάγκη να δουλέψει πρέπει να το αποδεχτεί και να πει ” εμένα η ζωή μου τώρα, είναι έτσι”.

Στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που θα έχει θα πρέπει να βάλει προτεραιότητες. Θα πρέπει να επιλέξει αν θα πάει γυμναστήριο ή αν θα κάνει μια όμορφη βόλτα, έναν περίπατο, μια εκδρομή. Ή αν θα τα συνδυάσει και τα δυο αφιερώνοντάς τους λιγότερο χρόνο. Αυτό που πρέπει να κάνει είναι να φτιάξει μια δική της μικρή πραγματικότητα μέσα σε αυτό το οποίο ζει. Αν αυτό που ζει δεν της αρέσει και θα ήθελε να ζει κάτι άλλο ας εξετάσει και την προοπτική να αναζητήσει μια άλλη εργασία ενδεχομένως από το σπίτι που να μπορεί να ρυθμίζει εκείνη το χρόνο. Δεν ξέρουμε τις δεξιότητες της κοπέλας, τις δυνατότητες που έχει για να δώσουμε μια συγκεκριμένη συμβουλή. Ας εξετάσουν όμως και εκείνη και ο σύντροφός της μήπως μπορούν να συνεργαστούν και να κάνουν  μελλοντικά μια δική τους δουλειά. Αυτή είναι η πραγματικότητα σήμερα. Και πρέπει να την αντιμετωπίσουμε.

Η απόδοση στην εργασία της έχει πέσει λόγω της εσωτερικής σύγκρουσης που όπως προείπαμε βιώνει. Θα μπορούσε να κάνει μια διαφορετική θετική σκέψη. Ότι είναι τυχερή που έχει και δουλειά, έχει μια οικογένεια τα μέλη της οποίας είναι άνεργοι, εκείνη όμως έχει δουλειά. Τι θα γινόταν αν δεν είχε ούτε εκείνη; Η κρίση θα κρατήσει και άλλο. Η κατάσταση αυτή δεν τελειώνει εύκολα.

Σχετικά άρθρα