Πονάμε, όταν το παιδί φεύγει από το σπίτι για σπουδές…

<p style="text-align: justify;">Πονάμε όταν το παιδί φεύγει για σπουδές από το σπίτι…</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Η κατάσταση που δημιουργείται στο σπίτι όταν φεύγουν τα παιδιά μπορεί να οφείλεται στο μοντέλο που επικρατεί στις ελληνικές οικογένειες. Οι περισσότερες οικογένειες είναι παιδοκεντρικές αφού στα περισσότερα σπίτια και οι δύο γονείς από τη στιγμή που γεννιέται το παιδί αρχίζουν να κάνουν μόνο πράγματα που αφορούν αυτό. Λειτουργούν μόνο ως γονείς πια, ξεχνώντας ότι είναι και σύντροφοι. Αυτό φυσικά έχει ως αποτέλεσμα όταν φύγουν τα παιδιά από το σπίτι οι περισσότεροι γάμοι να περνούν μεγάλες ή και αξεπέραστες κρίσεις.</p>
<p style="text-align: justify;"> Παράλληλα δημιουργούνται εντάσεις μέχρις ότου επέλθει ισορροπία στις σχέσεις με το παιδί, αφού οι περισσότεροι γονείς τη φυγή από το σπίτι για σπουδές την βιώνουν ως μεγάλη απώλεια. Ακόμη περισσότερο δυσκολεύονται να δουν ότι η χιλιομετρική απόσταση δεν τους στερεί τον ρόλο του γονέα ούτε τους απομακρύνει από τα παιδιά τους. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι εκείνα "απογαλακτίζονται"».</p>
<p style="text-align: justify;"><strong> </strong><strong>Ευκαιρία για να γίνουν πάλι οι γονείς σύντροφοι</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Κάθε φορά που μια οικογένεια περνάει σε άλλο κύκλο ζωής, ο οποίος τις περισσότερες φορές σηματοδοτείται από την απομάκρυνση του παιδιού από το σπίτι, δημιουργούνται ένταση και στρες. Αλλάζουν τα δεδομένα της οικογένειας και πρέπει να γίνει διαπραγμάτευση νέων κανόνων. Μέσω αυτής της μεταβατικής διαδικασίας δίνεται η ευκαιρία σε όλα τα μέλη της οικογένειας να ωριμάσουν.</p>
<p style="text-align: justify;">Συνήθως οι Έλληνες δυσκολεύονται να αποδεχθούν τα βήματα ανεξαρτητοποίησης των παιδιών τους. Είναι αρκετές οι περιπτώσεις όπου η απουσία του παιδιού από το σπίτι προκαλεί παθολογικές καταστάσεις. Αρκετές περιπτώσεις ανθρώπων που έπεσαν σε κατάθλιψη αφορούν γονείς που βίωσαν έντονα και υπερβολικά τη φυγή των παιδιών τους. Οι περισσότεροι πρέπει να καταλάβουν ότι η οικογένεια μπορεί να παραμείνει δεμένη και στα σίγουρα δεν κινδυνεύει η συνοχή της από την ανεξαρτητοποίηση των παιδιών. Είναι μια εξέλιξη την οποία πρέπει να αποδεχθούν και ίσως να είναι και μια πολύ καλή ευκαιρία για να γίνουν πάλι σύντροφοι από γονείς.</p>
<p style="text-align: justify;"> <strong>Σχέσεις εξάρτησεις</strong></p>
<p style="text-align: justify;"> Τα πράγματα δυσκολεύουν ιδιαίτερα όταν η σχέση των παιδιών με τους γονείς και ειδικά με τη μητέρα είναι σχέση εξάρτησης: Οι περισσότεροι γονείς είναι υπερπροστατευτικοί και δεν μπορούν να δεχθούν εύκολα ότι μεγαλώνουμε και θέλουμε να φτιάξουμε τη ζωή που έχουμε ονειρευτεί. Οι σπουδές είναι το πρώτο βήμα. Όμως, από την άλλη και εμείς δεν αποχωριζόμαστε εύκολα τη φροντίδα των γονιών. Από εκεί που ήσουν τελείως ανέμελος και δεν σε ένοιαζε τίποτα, βρίσκεσαι σε ένα σημείο όπου πρέπει να φροντίσεις για το σπίτι, το φαγητό σου, την καθαριότητα, τους λογαριασμούς. Όταν όμως μάθεις να τα διαχειρίζεσαι φεύγει ο πανικός και απολαμβάνεις την καινούργια ζωή σου.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Οι τύψεις του πατέρα</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Το σύνδρομο της άδειας φωλιάς, όπως αποκαλείται η άσχημη συναισθηματική κατάσταση που βιώνουν οι γονείς όταν το παιδί φεύγει από το σπίτι είναι συνήθως  συνδεδεμένο περισσότερο με τη μητέρα τονίζει η ψυχολόγος Άννα Καλλιέρου. Όμως πολλοί άνδρες εξομολογούνται ότι όταν το παιδί έφυγε για σπουδές από το σπίτι ένιωσαν ένα μεγάλο κενό στην καρδιά τους που δεν το είχαν βιώσει ποτέ ξανά στη ζωή τους.</p>
<p style="text-align: justify;"> <strong>Όταν ο πατέρας εργάζεται πολύ…</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Πολλοί άνδρες δεν διαθέτουν αρκετό χρόνο στα παιδιά τους. Είναι αφοσιωμένοι στην επαγγελματική τους καταξίωση και όταν πια φτάνουν σε ένα σημείο να θέλουν να οργανώσουν το χρόνο τους για να ζήσουν λίγο πιο κοντά με τα παιδιά τους εκείνα φεύγουν από το σπίτι επειδή πρέπει να σπουδάσουν. Τότε ο πατέρας καταλαβαίνει ότι είχε χάσει την ευκαιρία να δει το παιδί του να εξελίσσεται και να μεγαλώνει.</p>
<p style="text-align: justify;">Για μερικούς δεν είναι αργά για να επανορθώσουν. Πολλοί επιδιώκουν έπειτα μια πιο στενή και πιο στοργική σχέση παρά την απόσταση. Άλλοι όμως δεν το καταφέρνουν και νιώθουν απογοήτευση και ενοχές, σκέφτονται ότι δεν ήταν επαρκείς γονείς και δεν στάθηκαν σαν ένα θετικό μοντέλο στην ανάπτυξη του παιδιού Συνήθως η ενοχή που προκύπτει τους κηνυγά για πολύ καιρό στη ζωή τους.Συμφωνα και με τους ερευνητές της ψυχικής υγείας διαπιστώνουν ότι η μετέπειτα επιτυχία ή αποτυχία του παιδιού είναι καθοριστική για την αυτοπεποίθηση και την ψυχολογία του μεσήλικα πατέρα.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Πληροφορίες από το βιβλίο της ψυχολόγου ΑΝΝΑΣ ΚΑΛΛΙΕΡΟΥ</p>
<p style="text-align: justify;">«ΑΝΔΡΑΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ»  ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗκαι από την εφημερίδα Τα Νέα</p>

Σχετικά άρθρα