<p>Η κουβέντα του αποδυτηριάκια για το <em>παιχνίδι</em> της <em>εθνικής</em> του <em>μπάσκετ</em> με την <em>Φινλανδία</em>. «Για το παιχνίδι» λέω, όχι για την <em>ήττα</em>. Πρώτα κρίνουμε το παιχνίδι, πως το διαχειρίστηκε η <em>ομάδα</em>. Και μετά θα φθάσουμε στη συνέπεια. Στο αποτέλεσμα. Δεν είμαστε οι χαχαχούχες, ούτε οι γιούχες.<br /><br />Μπράβο στους <em>Φινλανδούς</em>. Καμμία σχέση με τους <em>Έλληνες</em> στη ζυγαριά του μπάσκετ. Η ημέρα με τη νύχτα. Κι όμως, οι δυνατοί, οι αθλητικοί, οι σοβαροί <em>αντίπαλοι</em> μας κέρδισαν τους μπαρουτοκαπνισμένους Έλληνες. Γιατί;<br /><br />Να παίζαμε <em>χόκεϋ στον πάγο</em>, επόμενο το φαβορί να είναι η Φινλανδία. Να κατεβάζανε μία δεκάδα <em>ακοντιστές</em> κι εμείς άλλους δέκα, θα χάναμε 10-0. Να, που η ζημιά έγινε και στο μπάσκετ. Γιατί;<br /><br />Εκνευρισμός. Απουσία αυτοσυγκέντρωσης. Γι’αυτό και τα <em>τρίποντα</em> της απελπισίας. Κυρίως, όμως, σα να ήταν άδειες οι μπαταρίες. Τι ήταν αυτό! Χωρίς ενέργεια οι Έλληνες διεθνείς κόντρα σε μία ομάδα, την Φινλανδία, με θαυμαστό αυτοέλεγχο. Να κάνει αυτό που μπορεί να κάνει. Ποντάροντας ότι ο αντίπαλος, η <em>Ελλάδα</em>, είχε βγάλει το τραίνο από τις ράγες.</p>
<p> </p>
<p>πηγη apodytiriakias.gr</p>