Έρωτας: Όταν οικογένεια και φίλοι φέρνουν αντιρρήσεις

<h1 style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η σχέση μου κινδυνεύει από τους ανθρώπους που με αγαπάνε!</span></h1>
<div>
<div class="promo-banners gAds" style="text-align: justify;">Να κι ένα παράδοξο! Είναι ποτέ δυνατό μια ερωτική σχέση -είτε τα άτομα είναι παντρεμένα είτε όχι- να κινδυνεύει από τον κοινωνικό της περίγυρο, δηλαδή την οικογένεια, τους συγγενείς και τους φίλους; Δυστυχώς, είναι κάτι που συμβαίνει, και μάλιστα συχνά. Για ποιους λόγους όμως το περιβάλλον ενός ανθρώπου σαμποτάρει τη σχέση του; Τι είναι αυτό που κάνει την πατρική οικογένεια ενός ατόμου να μπλοκάρει το ίδιο της το παιδί;</div>
<div>
<p style="text-align: justify;"><strong>Γράφει για το boro.gr η Δρ Λίζα Βάρβογλη, η <strong>Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Νευροψυχολόγος<a href="http://greekpsychologypages.blogspot.gr/"> <strong>(greekpsychologypages.blogspot.gr)</strong></a></strong></strong></p>
<p><strong><img src="/contentfiles/photos/sekssxeseis/gynaika/barbogli.jpg" alt="" width="80" height="108" /></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Λόγοι που οι γονείς παρεμβαίνουν στη σχέση του ενήλικου παιδιού τους</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Αγάπη:</em> </strong>Πολλές φορές οι γονείς ξεκινάνε με τους καλύτερους σκοπούς και κίνητρα από αγάπη για το παιδί τους: να το βοηθήσουν, να προβλέψουν κάποια κακοτοπιά, να τους προσφέρουν απλόχερα την εμπειρία τους, ώστε το παιδί τους να μην κάνει κάποιο λάθος, ιδίως στον τομέα των σχέσεων. Η πολλή αγάπη όμως -εκφρασμένη με αυτό τον τρόπο- μπλοκάρει το παιδί, διότι δεν τη βιώνει ως αγάπη, αλλά ως μια εξωτερική δύναμη στη ζωή του που γίνεται τροχοπέδη στην προσωπική του εξέλιξη.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Εξουσία:</em></strong> Aλλοτε πάλι οι γονείς θέλουν να συνεχίσουν να ασκούν την «εξουσία» τους στην οικογένεια. Δυσκολεύονται να παραδεχτούν ότι μεγαλώνοντας τα παιδιά τους έχουν δικαίωμα να παίρνουν μόνα τους αποφάσεις και προσπαθούν να διατηρήσουν τις παλιές ισορροπίες. Αυτό όμως δεν είναι δυνατό να διατηρηθεί κι έτσι δημιουργούνται εντάσεις και καβγάδες στην οικογένεια.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Αδυναμία παραδοχής ότι το παιδί μεγάλωσε:</em></strong> Δυστυχώς, πολλοί γονείς αδυνατούν να δεχτούν ψυχολογικά ότι το παιδί τους μεγάλωσε και θα πρέπει με τη σειρά του ν' ανοίξει τα δικά του φτερά και να κάνει μια μόνιμη ερωτική σχέση, η οποία πιθανότατα θα καταλήξει σε γάμο. Οι γονείς αυτοί ξεχνάνε την προσωπική τους εμπειρία με τους δικούς τους γονείς και δυσκολεύονται ν' αντιληφθούν την ψυχολογική και φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Συχνά εξακολουθούν να «νταντεύουν» το παιδί τους, κάτι που δημιουργεί φυσιολογικές αντιδράσεις από την πλευρά του. Οι ίδιοι αισθάνονται ότι το παιδί τους είναι αχάριστο, αφού δε δέχεται αυτά που του προσφέρουν.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Έλλειψη εμπιστοσύνης στο παιδί:</em></strong> Μια μερίδα γονιών θεωρούν ότι το παιδί τους δεν είναι ώριμο για να πάρει τις σωστές αποφάσεις, κι έτσι επεμβαίνουν οι ίδιοι στη ζωή του. Το παράδοξο είναι ότι τις περισσότερες φορές σε αυτές τις περιπτώσεις το ενήλικο παιδί είναι ένας κατά τα άλλα επιτυχημένος ενήλικας, που έχει κάνει τις σπουδές του κι έχει μια καλή δουλειά καθώς επίσης και κοινωνική ζωή.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Αίσθηση του ότι οι γονείς πρέπει να είναι σημαντικοί:</em></strong> Πολλές φορές, σκοπός της ζωής των γονιών είναι να δείξουν πόσο σημαντικοί είναι και να προβληθούν μέσω του παιδιού τους. Όταν οι γονείς επιλέγουν αυτόν τον δρόμο, στην ουσία προσυπογράφουν μια εγωιστική στάση ζωής, αφού δεν αφήνουν χώρο στο παιδί τους να κάνει αισθητή την παρουσία του και προσπαθούν διαρκώς να το «βελτιώσουν», ώστε να προβληθούν και οι ίδιοι.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Πεποίθηση ότι οι γονείς πάντα ξέρουν και θέλουν το καλύτερο για το παιδί τους:</em></strong> Σίγουρα η εμπειρία ζωής που έχουν αποκομίσει οι γονείς είναι σπουδαία, αλλά για κάθε άτομο είναι σημαντικό «να πάθει και να μάθει», ή, με άλλα λόγια, να αποκτήσει τη δική του εμπειρία και να μην πορευτεί βάσει των συμβουλών που του δίνουν οι άλλοι.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Λόγοι που οι φίλοι παρεμβαίνουν στη σχέση ενός στενού τους φίλου</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Λανθασμένη εκτίμηση:</em></strong> Στις περισσότερες περιπτώσεις που οι φίλοι επεμβαίνουν στη σχέση ενός φίλου τους ο λόγος είναι ότι έχουν λανθασμένες πληροφορίες ή έχουν κάνει λανθασμένη εκτίμηση του ποιο είναι το ταίρι του φίλου ή της φίλης τους.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Επιφυλακτικότητα:</em></strong> Σε άλλες περιπτώσεις πάλι, οι φίλοι, που οι ίδιοι είχαν κάποια άσχημα προσωπική εμπειρία, προσπαθούν να αποτρέψουν ένα άτομο του στενού τους περιβάλλοντος από το να κάνει μια σχέση την οποία θεωρούν καταδικασμένη. Όταν μάλιστα δε συμπαθούν το ταίρι του φίλου ή της φίλης τους, είναι πιθανότερο να διατηρούν μια ιδιαίτερα επιφυλακτική ή και ανοιχτά αρνητική στάση απέναντι σε αυτό το «ξένο» άτομο.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Προσωπικές πεποιθήσεις:</em></strong> Κάποιες φορές άτομα που είναι, για παράδειγμα, εκ πεποιθήσεως εργένηδες, προσπαθούν να αποτρέψουν φίλους ή φίλες τους από μια μόνιμη ερωτική σχέση, βασιζόμενοι στη δική τους υποκειμενική εκτίμηση και προτιμήσεις. Όμως, στις φιλίες δεν ισχύει το «εγώ στη θέση σου θα έκανα…» γιατί απλούστατα καθένας είναι ο εαυτός του και δεν είναι στη θέση, την προσωπικότητα και την κατάσταση ζωής του άλλου.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Ζήλεια:</em></strong> Ίσως να ακούγεται ποταπό, αλλά πολλές φορές οι φίλοι ζηλεύουν την καλή τύχη κάποιου φίλου τους και προσπαθούν να σαμποτάρουν την προσπάθειά του να φτιάξει τη ζωή του και να γίνει καλύτερος από τους ίδιους.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Πώς να διαφυλάξει το ζευγάρι τη σχέση του από αρνητικές επιδράσεις τρίτων</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Δεν είναι πάντα εύκολο για το ζευγάρι να διαφυλάξει τη σχέση του από την αρνητική επίδραση και την δυσμενή κριτική που του ασκούν γονείς, συγγενείς και φίλοι. Ένας βασικός λόγος για τον οποίο κάτι τέτοιο είναι δύσκολο είναι το γεγονός ότι οι άνθρωποι από τη φύση τους επιθυμούν να μοιραστούν τη χαρά τους με τους οικείους τους και επίσης να πάρουν τη συγκατάθεσή τους.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Τι μπορεί να κάνει το ζευγάρι;</em></strong></p>
<ul>
<li style="text-align: justify;">Καταρχήν, το ζευγάρι πρέπει να ξέρει τι θέλει και να έχει αποφασίσει να είναι μαζί, άσχετα από τρίτους</li>
<li style="text-align: justify;">Επίσης, το ζευγάρι θα πρέπει να έχει καλή επικοινωνία μεταξύ του και σχέση βασισμένη σε αμοιβαία εμπιστοσύνη</li>
<li style="text-align: justify;">Θα πρέπει να μοιράζονται κοινούς στόχους και όραμα ζωής</li>
<li style="text-align: justify;">Καθώς επίσης και να αισθάνονται ότι μαζί είναι ευτυχισμένοι και ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν σε διάφορες δυσκολίες</li>
<li style="text-align: justify;">Το ζευγάρι θα πρέπει να μάθει να μένει ανεπηρέαστο από τα σχόλια τρίτων, αλλά να μπορεί να συζητάει ο ένας με τον άλλον τι σημαίνει η κριτική των τρίτων, πώς αισθάνονται, πώς μπορούν να ανταποκριθούν στην κατάσταση, κλπ.</li>
<li style="text-align: justify;">Καλό θα είναι, στο μέτρο του δυνατού, να απομακρυνθεί το ζευγάρι από την κριτική και την αρνητική στάση τρίτων. Αυτό θα πρέπει να γίνει χωρίς τσακωμούς και κακία, αλλά με μια στάση συσπείρωσης των μελών του ζευγαριού, αφήνοντας τους τρίτους απέξω και δίνοντάς του μικρότερη σημασία.</li>
</ul>
</div>
</div>

Σχετικά άρθρα