Tα αγαπημένα μας εστιατόρια των Νοτίων Προαστίων!

11/10/2013
Ομάδα Σύνταξης
City life

<img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/articles/13688/1.jpg" alt="" />
Pepe Nero: Κύπρου 11, Γλυφάδα Τηλ. 210 8945581
Το Pepe Nero είναι ένα ενδιαφέρον εστιατόριο. Ο κύριος χώρος είναι μία αίθουσα καθαρά αστική ευχάριστα διαμορφωμένη. Υπάρχει επίσης ο στεγασμένος κήπος που λειτουργεί και το χειμώνα και είμαι βέβαιος ότι προβλέπει χώρο για καπνίζοντες. Τέλος, το menu κάνει προτάσεις οι οποίες σίγουρα δίνουν λύσεις για όλα τα γούστα των εραστών της Ιταλικής κουζίνας. Το Pepe Nero «φιλοξενείται» στο ισόγειο μιας διώροφης αστικής κατοικίας με «προίκα» ένα ευρύχωρο (στεγασμένο) κήπο ο οποίος λειτουργεί και τις φθινοπωρινές/χειμωνιάτικες βραδιές που είναι προ των πυλών. Κατά συνέπεια (αν δεν με απατά η δομή των χώρων) είναι σίγουρα φιλικός για καπνίζοντες και μη χωρίς ενοχλήσεις. Από την άλλη η συγκεκριμένη δομή δημιουργεί ένα σύνολο που ικανοποιεί αισθητικά όλα τα γούστα. Η πρόταση που κάνει περιλαμβάνει περίπου 15 πρώτα και σαλάτες 20 πιάτα με παστά και ριζότο και 10 κύρια με κρέας και ψάρι συν 12 «extra» προτάσεις. Κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητο και προφανώς με αναπόφευκτες γευστικές ανισότητες. Θα τονίσω ευθύς εξ αρχής ότι οι πέντε προτάσεις που κάνει στον τομέα της pizza είναι πραγματικά καλές και γευστικές με λεπτή τραγανή ζύμη. Δοκίμασα μια Pepe Nero (φρέσκια ντομάτα, μπέικον, γκοργκοντζόλα και παρμεζάνα) και μπορώ άφοβα να την προτείνω. Στο ίδιο μήκος κύματος γευστική είναι η Piadina (παραδοσιακή πίττα με προσούτο, μπουράτα κ.λ.π.). Αξίζει να τη βάλετε στο τραπέζι σας. Από τις πάστες, οι ταλιατέλες από κάστανο με πορτσίνι και φρέσκια τρούφα είναι ενδιαφέρουσες με καλό al dente και αίσθηση τρούφας αλλά και με υπερβολικά κρεμώδη χαρακτήρα που υποθηκεύει το σύνολο. Όσο για το Risotto Piemontese (τη σχετική σύνθεση δεν την βρήκα στο internet) είναι καλοβαλμένο. Προσωπικά αντί για mascarpone θα ήθελα κάτι άλλο. Τέλος, η κλασική Tagliata είναι καλή. Σωστά ψημένη και με τρυφερό κρέας. Καλά είναι επίσης και τα επιδόρπια που δοκίμασα με αιχμή του δόρατος το Tiramisu. Η wine list είναι «συγκρατημένη» με 40 περίπου ετικέτες αλλά κάνει ενδιαφέρουσες προτάσεις από τον Ιταλικό αμπελώνα και κυρίως δίνει τη δυνατότητα «σε ποτήρι». 
 
<img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/places/5000145/images/main.jpg" alt="KONA KAI" />
Kona Kai: Ξεν. «Ledra Marriott», Λεωφ. Συγγρού 115, Ν. Κόσμος Τηλ.: 2109300000
Το όνομα ενός πανέμορφου λαγκούν της Πολυνησίας και το εστιατόριο που μύησε τους Αθηναίους στην πολυασιακή κουζίνα εδώ και σχεδόν τριάντα χρόνια. Ο ήχος του νερού που κυλάει σαν καταρράχτης στο τζάμι, οι εντυπωσιακές εξωτικές πολυθρόνες, τα τοτέμ και τα αγάλματα των θεών της Πολυνησίας, το ταβάνι από καθρέφτη, οι γιγαντοφωτογραφίες αρχετυπικών εξωτικών τοπίων μαζί, με τα γεφυράκια την χαλαρωτική μουσική, αλλά και το εξαιρετικό σέρβις δημιουργούν σκηνικό που μας τραβά από την καθημερινότητα και μας ταξιδεύει σε γεύσεις, ακούσματα και αρώματα της Άπω Ανατολής. Καλομαγειρεμένα πιάτα από την Πολυνησία, την Κίνα και την Ταϊλάνδη, σούσι, tepanyaki live show αλλά και το καλύτερο Μάι Τάι της πόλης. Ένα δείπνο εδώ είναι μια πραγματική εμπειρία.
 
<img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/articles/14214/1.jpg" alt="" />
Mimaya: Μάρκου Μπότσαρη 8, Γλυφάδα Τηλ. 210-8944850
Ο Μιχάλης Ηρωγλίδης προτείνει μια νόστιμη κουζίνα. Μικρή ένσταση στη συνολική εικόνα είναι η τονισμένη πληθωρικότητα (στη γεύση και τα υλικά) ορισμένων πιάτων και μια τάση μονοτονίας στα συνοδευτικά. Η ίδια σαλάτα σε τρία διαφορετικά πιάτα (νόστιμη και φρέσκια κατά τα άλλα) στερεί τη δυνατότητα ανακάλυψης νέων γεύσεων. Κορυφαίο πιάτο από όσα δοκίμασα είναι το ριζότο με άγρια μανιτάρια και ψητό μανούρι που δίνει ένα ξινούτσικο χάδι στο σύνολο. Εξ’ ίσου νόστιμο είναι το τιμπάλ καπνιστού σολωμού με μπλίνις πατάτας, τυρί Φιλαδέλφεια (με λίγο υπερβολική παρουσία), καπαρόφυλλα και κρουτόν αρωματισμένα με οστρακοειδή. Τα προτείνω και τα δύο. Δοκίμασα ακόμη μια νόστιμη σαλάτα με ψιλοκομμένο καλαμάρι (στη σχάρα) συνοδεία φάβας και ένα αναμενόμενα καλό sirloin Black Angus με κρούστα φουντουκιού/παρμεζάνας. Αλλά και τα ζυμαρικά που προτείνει το Mimaya (φρέσκα ή αποξηραμένα) είναι ενδιαφέροντα. Στηρίζονται σε πέντε διαφορετικές συνταγές εκ των οποίων αυτή που δοκίμασα (με τυρί Φιλαδέλφεια) το επιβεβαιώνει αν και επιμένει πληθωρικά. Το δείπνο μπορεί να κλείσει ευχάριστα με ένα επιδόρπιο. Μια καλή μους σοκολάτας και ένα ενδιαφέρον εκμέκ με παγωτό βανίλια, είναι κατ’ εμένα τα κυρίως προτεινόμενα. Τα καλά γευστικά νέα συνοδεύονται και από ένα ευχάριστο περιτύλιγμα. Ο χώρος είναι ζεστός με μια ανοιχτή κουζίνα στο βάθος. Μικρά μεταλλικά καδράκια-εταζέρες με παραδοσιακά προϊόντα αποτελούν ένα πρωτότυπο στολίδι και τα χρώματα μαύρο, γκρι και κόκκινο δένουν αρμονικά. Για δε τους καπνίζοντες, χαράς ευαγγέλια. Το Mimaya είναι δίχωρο και το ένα του κομμάτι (το εξωτερικό) είναι φιλικό γι’ αυτούς. Θα αντιληφθήκατε φυσικά, ότι η συνολική πρόταση, η οποία επιπλέον πατάει γερά σε καλό φαγητό είναι πραγματικά ελκυστική. 
 
<img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/articles/110810/1779_sale.jpg" alt="Άφιξη: Sale Bianco " />
Sale Bianco: Μάρκου Μπότσαρη 10 Α. Γλυφάδα Τηλ.: 2108986301
Ο Salvatore Andolina είναι από το Milazzo της Βόρειας Σικελίας. Βρίσκω χαριτωμένο που το εστιατόριό του –νεοαφιχθέν στη Μάρκου Μπότσαρη, στη Γλυφάδα– το ονόμασε «Sale Bianco» (2108986301), λευκό αλάτι δηλαδή, γιατί του άρεσε εκείνη η ιστορία με την πριγκίπισσα η οποία θύμωσε τον βασιλιά πατέρα της λέγοντάς του ότι τον αγαπάει όσο το αλάτι. Εκείνος άργησε, αλλά αναγνώρισε εντέλει πόσο πολύτιμο είναι – κι η κόρη του μαζί. Στην παρούσα περίπτωση βάζει την πινελιά του στις μπρουσκέτες και στην πιαντίνα, στη λεπτή ιταλική πίτσα, στις φρέσκες ταλιατέλες με μοσχαρίσιο ραγού, στα σπαγκέτι με μελάνι σουπιάς και θαλασσινά και στην ταλιάτα. 
 
<img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/places/10001904/images/main.jpg" alt="AL DENTE " />
Al Dente: Λαζαράκη 63, Γλυφάδα Τηλ.: 2109680280
Σινεφίλ ντεκόρ, εγκάρδιες ιταλικές γεύσεις, πίτσα και δυνατότητα να φέρεις το δικό σου κρασί. Στο Καλαμάκι και σε έναν άλλο πιο μεγάλο χώρο στη Γλυφάδα. Μετά από 12 χρόνια επιτυχημένης παρουσίας στο Καλαμάκι, το «Al Dente» αποκτά το νέο, μεγαλύτερο σε μέγεθος, αδερφάκι του στη Γλυφάδα. Κι εδώ ο χώρος ζεστός και φιλόξενος, που θυμίζει συνοικιακή τρατορία. Δεν λείπουν και οι κινηματογραφικές αναφορές στο Χόλιγουντ του ’50 και του ’60, που δίνουν μια ξεχωριστή αίσθηση στο διακοσμητικό στυλ. Εκτός από ζυμαρικά -πάντα al dente- στο ιταλικό μενού προστέθηκε και πίτσα ψημένη σε ξυλόφουρνο, ενώ εμπλουτίστηκαν και οι επιλογές σε κρεατικά. Στα συν και οι πολλές επιλογές σε αξιόλογα κρασιά.
 
<img src="http://d1zrqgzyjhfvwn.cloudfront.net/uploads/photo/image/268/medium_amigos.jpg" alt="amigos-vamos-268" width="500" />
Vamos Amigos: Μεγ. Αλεξάνδρου 70, Ν. Σμύρνη 2109332220
Έχω ακούσει συχνά να λένε ότι οι πιο μεγάλες σε ποικιλία κουζίνες είναι η γαλλική, η ιταλική, η ινδική, η κινέζικη, η τούρκικη και η μεξικάνικη. Έτσι, όταν πήγα μερικά χρόνια πριν στο Μεξικό, δεν άφησα εστιατόριο για εστιατόριο –από απλά, μέχρι γαστρονομικά ή και χασιέντες–, με σκοπό να εντοπίσω αυτή την πολυπλοκότητα. Τελικά, κατέληξα ότι… ή στραβός είν' ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Και είμαι πεπεισμένη πλέον (μέχρι αποδείξεως του εναντίου) ότι η ποικιλομορφία στη μεξικάνικη κουζίνα εξαντλείται στα είδη των pancakes και στον τρόπο που αυτές οι κρεπούλες ψήνονται, διπλώνονται, μαγειρεύονται και γεμίζονται με φασόλια, τυρί και κρέας. Συμπρωταγωνιστές στο όλο σκηνικό το αβοκάντο, το μαρούλι και το τσίλι. Το «Vamos Amigos», απ' την άλλη, το καινούργιο tex-mex που άνοιξε πρόσφατα στη Νέα Σμύρνη, χρησιμοποιεί τη μεξικάνικη κουζίνα για να προσφέρει έθνικ πιάτα που ταιριάζουν στα ελληνικά γούστα. Ούτε πολύ καυτερά, ούτε πολύ ιδιόμορφα. Κάπως έτσι είναι και το περιβάλλον του: χαλαρό, νεανικό και ζεστό. Το μαγαζί είναι ανοιχτό από το πρωί κι έτσι, ακόμα και όταν φτάσεις νωρίς το βράδυ, σε ώρα που τα άλλα εστιατόρια θα ήταν ακόμα άδεια, εδώ επικρατεί αναβρασμός. Ξύλινος διάκοσμος, πολύ ωραία μουσική, έθνικ και mainstream, που από το απόγευμα αφήνεται στα χέρια ενός έμπειρου DJ, και ευγενέστατοι περιποιητές. Πρώτες ήρθαν στο τραπέζι οι τορτίγιες: τραγανές, με ωραίο φύλλο κι ένα ελαφρώς καυτερό ντιπ. Μετά, παραγγείλαμε το κλασικό γκουακαμόλε, γιατί, αν μην τι άλλο, αν ένα μεξικάνικο δεν κάνει καλό γκουακαμόλε, τότε δεν έχεις λόγο να προχωρήσεις παρακάτω. Αυτό που δοκιμάσαμε ήταν δροσερό και συμπαθητικό κι έτσι περάσαμε αμέσως σε τακίτος, δηλαδή τορτίγιες γεμισμένες με τυρί και χοιρινό σ' έναν περίεργο εναγκαλισμό που δεν με κέρδισε. Αντιθέτως, η chimichanga, μια τορτίγια καλαμποκιού που τυλίγεται γύρω από κιμά με τσένταρ, ήταν νόστιμη. Όταν ήρθαν τα fajitas κοτόπουλου, πήραμε τη ζεστή νόστιμη πίτα, βάλαμε μέσα κοτόπουλο, που εξακολουθούσε να ψήνεται πάνω στη μαντεμένια πλάκα, και μαζί ψημένα κρεμμύδια, πιπεριές και μια δόση από sour cream και το ευχαριστηθήκαμε. Φιλόξενο και ζεστό το «Vamos Amigos», λοιπόν, και για οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. 
 
<img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/articles/1000473/_MG_7175.jpg" alt="" width="500" />
Sin Burger Bar: Αγίου Αλεξάνδρου 26, Παλαιό Φάληρο, 2109802116
Το χρωματιστό industrial του χώρου σε τραβάει: ανάμεσα στα τραπέζια φυτρώνουν δεντράκια, οι καρέκλες δίνουν μια νότα παιδικότητας, το μπαράκι (έχει καλή λίστα ποτών, αρκετές μπίρες και φτιάχνει και κοκτέιλ) ντύνεται με ανάποδα πλακάκια (!) και η ιδέα για φωτιστικά που φτιάχτηκαν από μονωτήρες παλιών πυλώνων της ΔΕΗ είναι φοβερή. H εξήγηση που μου έδωσαν για το όνομα είναι απλή: «τα burgers είναι σκέτη αμαρτία». Στο «Sin Burger Bar», μάλιστα, αμαρταίνεις και… με τα χεράκια σου, γιατί σου δίνουν την ευκαιρία να «χτίσεις» το δικό σου burger με τα υλικά (ψωμί, τυρί, μπιφτέκι, topping κ.ά.) που θα σου καπνίσουν. Παρά το δέλεαρ του do-it-yourself, στην πρώτη δοκιμή προτίμησα τον «έτοιμο» συνδυασμό με μοσχαρίσιο μπιφτέκι, φρέσκες πιπερίτσες τσίλι, πίκλες, καραμελωμένα κρεμμύδια και καπνιστή σάλτσα από τσένταρ. Το έψησαν όπως το ζήτησα. ήταν πλούσιο γεύση και με ωραία κάψα. Επιτυχημένα και πολύ τρυφερά αποδείχτηκαν τα στικ κοτόπουλου με την curry mayo, απλές κι ευχάριστες οι σαλάτες, ενώ στo σοταρισμένο σολομό με τα λαχανικά θα ήθελα λίγη οξύτητα παραπάνω, να κρατάει αντίσταση στο λιπαρό χαρακτήρα του ψαριού.