<p><strong>Αναγνώστης μας ρωτά</strong></p>
<p><strong>Είχα διάφορα προβλήματα με τη γυναίκα μου τα οποία μας οδήγησαν στον χωρισμό. Εγώ το έχω πάρει πολύ βαριά. Τι να κάνω; </strong></p>
<p><strong>Αγαπητέ αναγνώστη. Στο ερώτημά σας απάντησε ο κλινικός ψυχολόγος Δημήτρης Κατσαρός. </strong></p>
<p><strong><img src="/contentfiles/photos/katsaros.jpg" alt="" width="80" height="124" /></strong></p>
<p style="text-align: justify;">Αυτό που αναφέρει ο αναγνώστης, το να το ξεπεράσω είναι ουσιαστικά σαν να θεωρεί ότι είναι εκτός του εαυτού του, μοιάζει σαν να προσπαθεί να αποκόψει τα συναισθήματά του για κάτι ξένο. Ο χωρισμός πολλές φορές είναι σαν μια διαδικασία που μοιάζει σαν ακρωτηριασμός … μιλάμε για ένα μέλος του ψυχισμού το οποίο αποκόπηκε και ουσιαστικά αυτό που πρέπει να γίνει αυτή τη στιγμή εκτός από υπομονή είναι όσο μπορεί να παρατηρεί τα συναισθήματά του και όταν νιώθει θλίψη θυμό να τα παρατηρεί και να μένει γι αυτά να προσπαθεί να μένει γι αυτά, να τα αναγνωρίζει και στη συνέχεια να κάνει κινήσεις όπως το να γνωρίσει μια νέα κοπέλα, να βγαίνει με τους φίλους του κτλ.</p>
<p style="text-align: justify;">Είναι σημαντικό να έχει ξεκάθαρο μέσα του το τι νιώθει. Να μην καταπιέσει αυτό το πένθος που υπάρχει μέσα του. Να νιώσει ότι λυπάται που χώρισε με αυτή τη γυναίκα. Σιγά σιγά θα παρατηρήσει ότι αυτά τα συναισθήματα θα αρχίσουν αυτόματα να μετατρέπονται σε πιο θετικά. Όπως είναι μια πληγή που πονάει μετά το αποδεχόμαστε και μετά αρχίζει και μας ξύνει… Έπειτα βγαίνει το καινούργιο δέρμα και ίσως μείνει μια ουλή, ένα σημάδι ανίκανο να μας πονέσει πια.  Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε τον άνθρωπο να βιώσει και με τα συναισθήματά του. Να παρατηρεί τον πόνο μετά να νιώσει μια θύμηση γλυκιά, μια μελαγχολία και στο τέλος να αντικατασταθεί αυτό από κάτι πιο όμορφο από ένα συναίσθημα γλυκό. Αλλά αν νιώθει ότι είναι πολύ βαριά η θλίψη, ναι,να κάνει μια προσπάθεια να ξεφύγει συνειδητά. Αλλά να μην προσπαθεί συνέχεια να αποφύγει υτό το πένθος. </p>