<p style="text-align: justify;"><span>Εδώ και δύο δεκαετίες, οι επιστήμονες γνωρίζουν τους βιοχημικούς παράγοντες που πυροδοτούν την επίτευξη της στύσης του πέους, αλλά όχι αυτούς που είναι απαραίτητοι για τη διατήρησή της. Πολύ πρόσφατα δημοσιεύτηκε μια μελέτη που αποκαλύπτει τη βιοχημική αλυσίδα των γεγονότων που εμπλέκονται σε αυτήν τη διαδικασία. Οι πληροφορίες που δίνει είναι πιθανό να οδηγήσουν σε νέες θεραπείες για την αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Το άρθρο επιμελήθηκε ο Π. Δρέττας, </span><br /><span>Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, </span><br /><span>Δ/ντής του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών</span></p>
<p style="text-align: justify;"><img src="/contentfiles/galleryfiles/drettas.jpg" alt="" width="88" height="88" /><br /><br /><span>Οι ερευνητές αναφέρουν χαρακτηριστικά πως κατάφεραν να καλύψουν ένα γνωστικό τους κενό. Γνώριζαν ήδη ότι η απελευθέρωση του οξειδίου του αζώτου (ΝΟ), ενός νευροδιαβιβαστή που παράγεται στον νευρικό ιστό, ενεργοποιεί τη στυτική λειτουργία, χαλαρώνοντας τους μυς κι επιτρέποντας έτσι την αύξηση της ροής του αίματος στο πέος. Ήθελαν, όμως, παράλληλα να κατανοήσουν τι ακριβώς έπεται και επιτρέπει τη διατήρηση της στύσης που επιτεύχθηκε.</span><br /><br /><span>Μια μελέτη σε ποντίκια βρήκε μια σύνθετη θετική ανατροφοδότηση στα πεϊκά νεύρα που πυροδοτούσε την απελευθέρωση του ΝΟ κατά κύματα, με αποτέλεσμα το πέος να διατηρείται σε στύση. Το εύρημα αυτό βοήθησε τους ερευνητές να κατανοήσουν πώς οι νευρικές ώσεις που ξεκινούν από τον εγκέφαλο και από φυσικό ερεθισμό διατηρούνται με τη βοήθεια μιας αλυσιδωτής απελευθέρωσης χημικών ουσιών που παράγονται κατά τη διάρκεια της στύσης, μετά την αρχική απελευθέρωση του ΝΟ. Επισημαίνεται, μάλιστα, πως η βασική βιολογία της στυτικής λειτουργίας δεν διαφέρει ουσιαστικά ανάμεσα στους αρουραίους και τους ανθρώπους.</span><br /><br /><span>Το βασικό εύρημα, λοιπόν, ήταν ότι μετά την αρχική απελευθέρωση του ΝΟ λαμβάνει χώρα μια βιοχημική διαδικασία που ονομάζεται φωσφορυλίωση και έχει σκοπό να συνεχιστεί η απελευθέρωση της ουσίας και να διατηρηθεί η στύση. </span><br /><br /><span>Ήταν πρώτη φορά το 1992 όταν ανακαλύφθηκε ότι το ΝΟ παράγεται στον πεϊκό ιστό και έχει τον ρόλο του νευροδιαβιβαστή που είναι υπεύθυνος για την πυροδότηση των στύσεων. Έπειτα από 20 χρόνια, η παραπάνω γνώση συμπληρώνεται και το ΝΟ θεωρείται πλέον υπεύθυνο για την ενεργοποίηση ενός κυκλικού συστήματος που συνεχίζει να παράγει κατά κύματα τον εν λόγω νευροδιαβιβαστή από τα νεύρα του πέους. </span><br /><br /><span>Οι ερευνητές υποστηρίζουν πως η βασική αυτή πληροφορία μπορεί να καταστήσει δυνατή την ανάπτυξη νέων προσεγγίσεων που θα βοηθήσουν τους άνδρες που υποφέρουν από προβλήματα στύσης οφειλόμενα σε παράγοντες όπως είναι ο διαβήτης, τα καρδιαγγειακά νοσήματα ή η βλάβη των νεύρων από χειρουργικές επεμβάσεις.</span><br /><br /><span>Πιο συγκεκριμένα, οι ερευνητές αναφέρουν πως ο στόχος των νέων θεραπειών θα μπορούσε να είναι η φωσφορυλίωση της συνθάσης του ΝΟ από την πρωτεϊνική κινάση Α. Τώρα που είναι γνωστός ο μηχανισμός της ενεργοποιημένης μορφής της συνθάσης του ΝΟ, μπορούν να αναπτυχθούν παράγοντες που θα τον εκμεταλλευτούν με σκοπό την αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας.</span><br /><br /><span>Ένας από τους παράγοντες που μελετήθηκε από τους ερευνητές ήταν η φορσκολίνη, ένα φυτικό συστατικό που έχει βρεθεί πως χαλαρώνει τους μυς και διαστέλλει τα αγγεία της καρδιάς. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, η παραπάνω ουσία μπορεί να βοηθήσει τη συνέχιση της απελευθέρωσης του ΝΟ, με αποτέλεσμα τη διατήρηση της στύσης.</span><br /><br /><span>Οι ερευνητές είναι αισιόδοξοι και πιστεύουν πως ύστερα από 20 χρόνια ερευνητικής διαδικασίας είναι πλέον δυνατή η ανάπτυξη θεραπειών που θα διευκολύνουν τη διαδικασία διατήρησης μιας στύσης.</span><br /><br /><br /></p>