Tι πρέπει να λέμε σε κάποιον που πενθεί;

<p>Αναγνώστριά μας ρωτά: Η αδερφή μου νομίζω έχει κατάθλιψη είναι 23 ετών και είναι άνεργη. Δε θέλει να βγαίνει από το σπίτι παρά κοιμάται τον περισσότερο χρόνο. Εχει χάσει κιλά και γενικά δε θέλει να κάνει το οτιδήποτε. Να σημειώσω ότι πριν 5 μήνες χάσαμε τον πατέρα μας.</p>
<p>Αγαπητή αναγνώστρια. Απευθύναμε το ερώτημά σας στον ψυχολόγο- ψυχοθεραπευτή, Δημήτρη Κατσαρό.  </p>
<p style="text-align: justify;">Νομίζω είναι σαφές το τι συμβαίνει. Πιστεύω ότι η κοπέλα γνωρίζει ήδη το τι συμβαίνει απλά χρειάζεται μια επιβεβαίωση. Όντως υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες η αδερφή της να έχει κατάθλιψη. Μας ρωτάει «μήπως φταίει η ανεργία και όχι ι θάνατος του πατέρα;» Το ότι είναι άνεργη πιστεύω δεν είναι το κεντρικό ζήτημα. Μπορεί να σκέπτεται  ότι πέθανε ο πατέρας της και πλέον να αισθάνεται περισσότερο εύθραυστη. Είναι σαν ένα αίτημα παρηγοριάς που είναι πολύ καλοδεχούμενο. Η κοπέλα εννοείται ότι χρειάζεται μια συμπαράσταση και τρυφερότητα. Όταν ένας άνθρωπος χάσει έναν αγαπημένο του άνθρωπο, χρειάζεται τη βοήθεια των άλλων. Δεν γνωρίζουμε λοιπόν, το κατά πόσο είναι ζήτημα κατάθλιψης. Είναι μια απώλεια που εκφράζεται με το να θέλει την παρουσία ανθρώπων δίπλα της και συμπαράστασης.</p>
<p style="text-align: justify;">Τα σημάδια της κατάθλιψης είναι κάποια δίπολα που εκφράζονται σαν υπερβολές. Μπορεί όμως η κατάθλιψη να εμφανίζεται και με την απουσία ύπνου ή ακόμα και με διαταχές του ύπνου, του τύπου κοιμάμαι αργά το βράδυ δεν μπορώ να ξυπνήσω το πρωί. Εδώ η κοπέλα μας λέει ότι η αδερφή της κοιμάται συνέχεια. Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να υπάρχει υπερβολική όρεξη για φαγητό. Μπορεί όμως να εκφράζεται και με απώλεια της όρεξης. Σημάδι της κατάθλιψης μπορεί να είναι και η έλλειψη ερωτικης διάθεσης. Μπορεί όωμς να είναι και η υπερβολική διάθεση για σεξ.</p>
<p style="text-align: justify;">Άλλα σημάδια είναι η θλίψη, το ότι δεν μπορούμε να δούμε ευχάριστα πλέον τη ζωή, βαριόμαστε να κάνουμε πράγματα. Δεν μας αρέσει να βγαίνουμε, να βλέπουμε κόσμο στεκόμαστε σαν παρατηρητές του κόσμου, θέλουμε απλά να καθόμαστε. Αυτά αν συμβαίνουν για περισσότερο από ένα μήνα, θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε την ιδέα να δούμε έναν ειδικό.</p>
<p style="text-align: justify;">Το πένθος, σύμφωνα με τους ειδικούς διαρκεί ένα χρόνο. Για γονείς όμως που χάνουν τα παιδιά τους μπορεί να διαρκέσει και για πάντα. Τι μπορούμε να κάνουμε για να συμπαρασταθούμε σε έναν πενθούντα; Το μόνο που χρειάζεται είναι να δηλώσουμε την παρουσία μας. Μερικές φορές αρκεί το να είμαστε εκεί. Το πένθος εκδηλώνεται σε κύματα και όταν εκδηλώνεται εμείς καλό είναι να βρισκόμαστε δίπλα στον άνθρωπο που πενθεί και να είμαστε πρόθυμοι να τον ακούσουμε ό, τι και αν είναι αυτό που θέλει να πει. Κάποια στιγμή θα υποχωρήσει, μετά μπορεί να επανέλθει. Να μη χαθούμε, να μην αμελήσουμε τον άνθρωπο που υποφέρει. Να δηλώνουμε συνέχεια παρουσία: Εγώ είμαι εδώ. Πες μου. Με αυτόν τον τρόπο αντικαθιστούμε την απουσία του νεκρού, η ζωή συνεχίζεται και εμείς το δηλώνουμε αυτό έμπρακτα.   </p>
<p style="text-align: justify;">Αλλά η αναγνώστριά μας ας προσέξει. Έχασε και εκείνη τον πατέρα της. Μήπως αυτή η ανησυχία αυτή έχει να κάνει με την ίδια; Μήπως υπάρχει ένα καθρέπτισμα; Μήπως η ίδια νιώθει να απειλείται από κατάθλιψη; Η κατάθλιψη είναι ένα παρατεταμένο πένθος την οποία βιώνουμε επειδή δεν μπορούμε να βιώσουμε την ένταση του πένθους. </p>

Σχετικά άρθρα