Μερικές αλήθειες γύρω από την Ψωρίαση

05/11/2013
Ομάδα Σύνταξης
Δερματολογία

Για το boro γράφει ο κ. Ανδρέας Κατσάμπας, Καθηγητής Δερματολογίας:
<img title="Ανδρέας Κατσάμπας" src="/thumbnail?filepath=/uploads/2012/12/katsampas.jpg&width=248" alt="Ανδρέας Κατσάμπας" width="128" height="140" />
Παρόλο που δεν απειλεί την υγεία, η ψωρίαση, μπορεί να «σημαδέψει» όχι μόνο το δέρμα αλλά και την ψυχή.
Είναι μια συχνή, χρόνια, φλεγμονώδης δερματοπάθεια που προσβάλλει συνολικά περίπου το 1-2% του πληθυσμού . Η ψωρίαση μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, συνήθως όμως προσβάλλει άτομα μεταξύ 17-30 ετών. Το 25% της νόσου, ωστόσο, ξεκινά στις ηλικίες κάτω των 16 ετών, το 10% κάτω των 10 ετών και το 2% κάτω των δύο ετών.
Λόγω γενετικής -κατά βάση- προδιάθεσης (κληρονομικότητα) το αμυντικό σύστημα του οργανισμού είναι «λανθασμένα» ενεργοποιημένο, με αποτέλεσμα τα κύτταρα του δέρματος να ωριμάζουν και να πολλαπλασιάζονται πιο γρήγορα και κατόπιν να συσσωρεύονται στα ανώτερα στρώματά του, δημιουργώντας τις ψωριασικές πλάκες και τοπική φλεγμονή. Αν ο ένας γονιός πάσχει από ψωρίαση, η πιθανότητα να προσβληθεί και το παιδί είναι 10%, ενώ αν πάσχουν και οι δύο η πιθανότητα αγγίζει το 50%. Για να εκδηλωθεί η νόσος πυροδοτείται από ορισμένους παράγοντες, όπως στρεπτοκοκκικές λοιμώξεις (π.χ αμυγδαλίτιδα ), στρες, τραυματισμοί, φάρμακα κ.ά.. Η ψωρίαση δεν είναι μεταδοτική και χαρακτηρίζεται από εξάρσεις και υφέσεις. Μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορες μορφές και σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος. Οι πιο συνηθισμένες είναι:
* Κατά πλάκας: Κόκκινες πλάκες που καλύπτονται από λέπια και εντοπίζονται κυρίως στα χέρια στους αγκώνες, στα γόνατα, στο τριχωτό της κεφαλής και στο πρόσωπο.
* Σταγονοειδής: Μικροσκοπικά κόκκινα σημάδια (σαν σταγόνες) που εντοπίζονται συνήθως στον κορμό και σπανιότερα στο πρόσωπο.
Η θεραπεία στοχεύει στην επιβράδυνση του πολλαπλασιασμού των κυττάρων και την ελάττωση της φλεγμονής και μπορεί να είναι είτε τοπική, είτε από του στόματος, είτε συνδυασμός αυτών, ανάλογα με την περίπτωση. Οι τοπικές θεραπείες περιλαμβάνουν κυρίως τα κορτικοειδή (στα παιδιά χρειάζεται προσοχή γιατί είναι δυατόν να προκαλέσουν παρενέργειες), τη συνθετική βιταμίνη D, την πίσσα και την ανθραλίνη. Οι από του στόματος θεραπείες περιλαμβάνουν κυρίως την μεθοτρεξάτη, την κυκλοσπορίνη, τα ρετινοειδή (δεν χρησιμοποιούνται στα παιδιά γιατί προκαλούν προβλήματα στην ανάπτυξη και στις εγκυους διότι είναι τερατογόνα) και από τους νεότερους ενέσιμους βιολογικούς παράγοντες (Ανταλημουμάμπη, Ετερνασέπτη, Ινφλιξιμάμπη και Ουστεκιμάμπη. Οι βιολογικοί παράγοντες αποτελούν, υπό προϋποθέσεις, ένα σπουδαίο βήμα στην θεραπεία της επίμονης αυτής νόσου. Τα φωτόλουτρα (με το φυσικό φως του ήλιου ή με υπεριώδη ακτινοβολία), μόνα τους ή σε συνδυασμό με από του στόματος φάρμακα, συμβάλλουν σημαντικά στην αντιμετώπιση της νόσου.
Η ψωρίαση δεν έχει μόνο αισθητικές αλλά και ψυχικές επιπτώσεις, οι οποίες μπορεί να είναι πολύ σημαντικές και δεν θα πρέπει να αγνοηθούν ή να θεωρηθούν καπρίτσιο. Μπορεί να επηρεάσει σημαντικά το πώς οι ασθενείς βλέπουν και αντιμετωπίζουν τον έξω κόσμο, τις δραστηριότητες, τις σχέσεις τους καθώς και τα ενδιαφέροντα που αναπτύσσουν. Κάποιοι ασθενείς δεν αντιδρούν ιδιαίτερα, όμως κάποια άλλα νιώθουν ντροπή, θυμό ή λύπη. Το άγχος για πιθανή απόρριψη από άτομα του φιλικού και επαγγελματικού είναι συχνό φαινόμενο.
Μερικές αλήθειες γύρω από την ψωρίαση: 
1. Δεν είναι μεταδοτική
2. Οι βλάβες της νόσου δεν εξελίσσονται σε καρκίνο
3. Μέχρι σήμερα δεν υφίσταται ειδική δίαιτα με θετική επίδραση στη νόσο
4. Η κακή ψυχολογική κατάσταση του ασθενούς επηρεάζει την νόσο
5. Η ψωρίαση δεν επηρεάζει τη σεξουαλική δραστηριότητα, τη γονιμότητα και την εγκυμοσύνη (προσοχή χρειάζεται κατά την χρήση φαρμάκων)
6. Πρέπει να αποφεύγονται οι τραυματισμοί του δέρματος
7. Η παχυσαρκία, το κάπνισμα και το αλκοόλ είναι δυνατόν να επιβαρύνουν την νόσο
8. Η νόσος πλέον μπορεί να ελεγχθεί