<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Εδώ και λίγα χρόνια έχουμε υποκύψει στη χαρά του κρέατος, το έχουμε κάνει μόδα διαρκείας με εστιατόρια που διαπρέπουν στο είδος. Εστιάζουμε στα ξεχωριστά κρεατολαγνικά στέκια της πόλης και κάνουμε focus στο είδος για το οποίο ξεχωρίζουν. </span></p>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_rptParaGraphs_ctl01_PnlImage" style="text-align: justify;">
<div class="imgcontainer"><span style="font-size: small;"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/13849/1.jpg" alt=" Bar.B.Q. " /></span>
<div class="lezada"><span style="font-size: small;">Bar.B.Q.</span></div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η κρεατολαγνεία μπορεί να γίνει ένα ευγενές σπορ όταν αρχίζουμε να ενδιαφερόμαστε για την ανώτερη βαθμίδα του κρέατος και δεν περιοριζόμαστε στο τι θα περάσει απλώς από τον καταπιόνα μας. Χρησιμοποιώ σκληρή γλώσσα, διότι ξέρω καλά τι συμβαίνει όταν σπαρταράει το ένστικτο μπρος στο γαργάλημα της τσίκνας η οποία αναδύεται από τις σάρκες που ψήνονται στη θράκα! Είναι ανεξίτηλα γραμμένη στο DNA μας η παρόρμηση προς την πρωτεΐνη και τη μυρωδιά της. Επειδή όμως είμαστε έλλογα ζώα, υποτίθεται, και σοφά εν συγκρίσει με τους υπόλοιπους συγκατοίκους μας στη Γη, είναι απαραίτητο αυτή η εσωτερική ορμή να περάσει από το φίλτρο της γαστρονομικής γνώσης κι εμπειρίας. Τότε η κρεατοφαγία αποκτά νόημα, ξεπερνάει τη ζωώδη κατανάλωση θερμίδων και γίνεται πολιτισμός. Έχουμε υποκύψει εδώ και λίγα χρόνια στη χαρά του κρέατος, το έχουμε κάνει μόδα διαρκείας και –ευτυχώς– πελατεία κι εστιατόρια έχουν λειτουργήσει ως συγκοινωνούντα δοχεία, οπότε έχουμε στη διάθεσή μας μαγαζιά που διαπρέπουν στο είδος. Ξεχωρίζουν για την ιδιαίτερή τους προσέγγιση, για το πώς βρίσκουν το κρέας τους, τι ράτσες διαλέγουν, πώς το σιτεύουν, πώς το ψήνουν, ποια κομμάτια πριμοδοτούν. Ξεχωρίζουμε αυτούς που ξεχωρίζουν, λοιπόν, και διαλέγουμε τα καλύτερά τους. </span></p>
<h3 style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Bar.B.Q.</span></h3>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Αυτό που ξεχωρίζει σαφώς ως signature dish στο ρεστοράν της Νέας Σμύρνης είναι η πανσέτα. Σιγοψημένη επί 12 ώρες, έρχεται υπέροχη, βελούδινη, σαν λουκούμι που λιώνει –με μεγάλες δόσεις ηδονής είναι η αλήθεια– στο στόμα. Το ωραίο είναι ότι η πετσούλα της τραγανίζει και το σερβίρισμά της με σάλτσα passion fruit και πουρέ σέλινου της δίνει μια εξωτική πινελιά.</span></p>
<h3 style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Base Grill</span></h3>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_rptParaGraphs_ctl03_PnlImage" style="text-align: justify;">
<div class="imgcontainer"><span style="font-size: small;"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/13849/2.jpg" alt=" " /></span>
<div class="lezada"><span style="font-size: small;"> </span></div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Το τρελό hit αυτού του κρεατομάγαζου στο Μπουρνάζι οφείλεται στο ψώνιο των Βαγγέλη και Σπύρου Λιάκου. Είναι θεϊκή η βοδινή σπαλομπριζόλα τους, εδώ όμως καθιερώθηκε στην Αθήνα η βραζιλιάνικης καταγωγής picanha. Το καπάκι του κιλότου έχει πάνω του μια «κουβέρτα» από λιπάκι που, καθώς ψήνεται, λιώνει και νοτίζει νοστιμιά τη σάρκα. Στο μαγαζί προτιμούν μεγάλα ζώα και συνήθως ράτσας Hereford ελληνικής εκτροφής  γι’ αυτό το αέρινο κοψίδι.</span></p>
<h3 style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Κρητικός</span></h3>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Σε αυτήν την κρεατρολατρική ταβέρνα της Κάντζας γίνεται προσκύνημα. Γονατίζεις πραγματικά μπροστά στα αρνίσια παϊδάκια. Έρχονται χρυσοκίτρινα, ζουμερά, με απίθανη γεύση. Μιλάμε για αληθινά παϊδάκια (όχι μπούτι ), άψογα κομμένα σαν σε ατελιέ. Τα ψήνουν σε άγριο πουρναρίσιο κάρβουνο, σε πεντακάθαρη ψησταριά και τα γυρίζουν ένα-ένα με το χέρι στη φωτιά. προτού τα βάλουν όμως για ψήσιμο, τα «στρώνουν» στον πάγκο με το ξύλο. Αυτήν την περίοδο θα βρείτε πρωιμάκια γάλακτος από το Καλπάκι και τη Βόνιτσα.</span></p>
<h3 style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Τηλέμαχος</span></h3>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_rptParaGraphs_ctl05_PnlImage" style="text-align: justify;">
<div class="imgcontainer"><span style="font-size: small;"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/13849/3.jpg" alt=" Ο Γιώργος Τσιλιγκίρης στον «Τηλέμαχο»" /></span>
<div class="lezada"><span style="font-size: small;">Ο Γιώργος Τσιλιγκίρης στον «Τηλέμαχο»</span></div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στο μυαλό μου ο «Τηλέμαχος» της Κάτω Κηφισιάς­ είναι ταυτισμένος με την προβατίνα και το ζυγούρι. Αυτά τα παραγκωνισμένα στα καλά μαγαζιά κρέατα ο Γιώργος Τσιλιγκίρης τα σιτεύει για να μαλακώσουν και να εξελιχτεί η γεύση τους τόσο που νομίζεις ότι τρως κόκκινο κρέας – ακόμη και κυνήγι καμιά φορά. Τα παϊδάκια από ζυγούρι είναι ζημιά και το ψαρονέφρι προβατίνας άπαιχτο.</span></p>
<h3 style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Vezene</span></h3>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_rptParaGraphs_ctl06_PnlImage" style="text-align: justify;">
<div class="imgcontainer"><span style="font-size: small;"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/13849/4.jpg" alt=" Vezene" /></span>
<div class="lezada"><span style="font-size: small;">Vezene</span></div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο Άρης Βεζενές, στο μοντέρνο μπιστρό της περιοχής του Χίλτον, έχει master στα άγνωστα, δυσεύρετα, πεντανόστιμα και προσιτά στην τιμή κομμάτια κρέατος, όπως τα onglet (χοντρό διά­φραγμα ), skirt (λεπτό διάφραγμα ), flank («μάτι» της λάπας ), chuck flap (καπάκι σπάλας ), flat iron (ώμος ). Εδώ το κρέας προέρχεται από την περίφημη ράτσα Wagyu, οι προμήθειές του φτάνουν από τη Χιλή, την Αυστραλία και την Ισπανία, με τα κρέατα της πρώτης να κερδίζουν στη σχέση ποιότητας-τιμής. Έχουν μια μικρή αγριάδα στην υφή, αλλά λιώνουν στο στόμα χάρη στο άφθονο ενδομυϊκό λίπος. Τα κρέατα ψήνονται στη σχάρα και τελειώνουν σε μαντέμι στον ξυλόφουρνο.</span><br /><br /><span style="font-size: small;">Και τώρα θα παίξουμε μπάλα σε λίγο διαφορετικό γήπεδο, ρίχνοντας μια ματιά στα κεμπάπ, που ως είδος κυλούν στο αίμα μας.</span></p>
<h3 style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Αρχηγείον</span></h3>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο κιμάς του ζυμώνεται από φρέσκα κρέατα κάθε πρωί από τον Δημήτρη Αγοραστό, που είχε εδώ στον Γέρακα το εστιατόριό του προτού πάει στο Χαλάνδρι. Το φτιάχνει από μοσχάρι και αρνί και το δεύτερο «ακούγεται» γλυκά μέσα στη γεύση του. Νιώθεις το ωραίο κρέας σε αυτό το κεμπάπ και τα μυρωδικά (σουμάκ, πιπέρια κ.λπ. ) πέφτουν με μέτρο κυρίως από πάνω. Ανάλαφρο και ζουμερό, έρχεται πάνω σε χειροποίητη στον ξυλόφουρνό τους αραβική πίτα.</span></p>
<h3 style="text-align: justify;">Τ<span style="font-size: small;">ο διαβάσαμε στo <a href="http://www.athinorama.gr">www.athinorama.gr</a></span></h3>
<p> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>