<p style="text-align: justify;"><span>Εξιχνιάστηκε ένα πολύ σκληρό έγκλημα που γεννά πολλά ερωτηματικά για την παρουσία της εγκληματικότητας στην καθημερινή μας πια ζωή. Το απόγευμα της Τρίτης μια γυναίκα έφτασε σε εστιατόριο της οδού Γερανίου, στην Ομόνοια, θέλοντας να ζητήσει από το πρώην αφεντικό της τα δεδουλευμένα της που εκείνος της χρωστούσε.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/photos/news/ta-nea-ths-hmeras/astynomia-rafina-660_0.jpg&amp;width=640&amp;height=430" alt="" width="733" height="343" /></p>
<p style="text-align: justify;">Η γυναίκα συνοδευόταν από δυο φίλους της. Ο 39χρονος ιδιοκτήτης πιάστηκε ξαφνικά στα χέρια με τον ένα εκ των δυο ανδρών αρνούμενος να πληρώσει τα χρωστούμενα.</p>
<p style="text-align: justify;"><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="http://www.newsit.gr/files/Image/2013/11/21/resized/ASTYNOMIA1_473_355.JPG" alt="" /></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Για λίγα χρήματα τα οποία μάλιστα ο δολοφόνος τα χρωστούσε, δεν δίστασε να αφαιρέσει μια ζωή. Άρχισε να τον χτυπά- ο 28χρονος φίλος της γυναίκας έπεσε στο πάτωμα μα εκείνος συνέχισε δίνοντάς του κλωτσιές στο κεφάλι. Τελικά ο νεαρός έχασε τις αισθήσεις του και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Ήταν όμως πολύ αργά.</p>
<p style="text-align: justify;"><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="http://news247.gr/eidiseis/koinonia/eglima/article2513721.ece/BINARY/w460/astynomia.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align: justify;">Ένα πρωτοφανές έγκλημα: Μέχρι που μπορεί να φτάσει η εγκληματικότητα στην Ελλάδα; Τι πραγματικά συμβαίνει και ακούμε όλο και πιο περίεργα περιστατικά βίας; Έχουμε χάσει πια την αξία της ανθρώπινης ζωής; Και τι πρέπει να κάνουμε για να προστατευθούμε;</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Για όλα αυτά τα ερωτήματα θελήσαμε να απευθυνθούμε στον συνεργάτη μας, ψυχολόγο- ομαδικό θεραπευτή κύριο Δημήτρη Κατσαρό.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><img src="/contentfiles/katsaros.jpg" alt="" width="88" height="136" /></p>
<p style="text-align: justify;">Στην Ελλάδα είτε μιλάμε για Έλληνες είτε για ξένους, δεν έχει σημασία είχαμε επενδύσει τα παλαιότερα χρόνια, σε κάτι που σήμερα βλέπουμε να ματαιώνεται. Οι ελπίδες μας ματαιώνονται και αντιδρούμε σπασμωδικά με πολύ φόβο. Ο φόβος έχει το εξής κακό: Εκφράζεται με δυο τρόπους. Ή με τη φυγή και την υποταγή στον πιο δυνατό από την άλλη όμως μπορεί να εκφραστεί με μίσος. Η αφαίρεση μιας ζωής είναι μια πράξη μίσους και πολλοί άνθρωποι που έχουν μπει στη φυλακή για φόνο λένε… «φταίει η κακιά στιγμή». Όλοι γνωρίζουν και ειδικά οι φυλακισμένοι για φόνο ότι ουσιαστικά ο φόβος μας ωθεί σε ακραίες πράξεις. Είναι μια ερμηνεία αυτή της εγκληματικής έξαρσης: Είμαστε γεμάτοι με φόβο και εκείνη τη στιγμή νιώθουμε ότι προστατεύουμε τον εαυτό μας με βάση την κατάσταση που βιώνουμε. Και την κατάσταση τη βιώνουμε σαν διαστρεβλωμένη, σαν να είμαστε τυφλοί.</p>
<p style="text-align: justify;">Συνεπώς, δε θεωρώ ότι οι άνθρωποι γίναμε τόσο τιποτένιοι αυτό που υπάρχει πίσω από τη διεκδίκηση των χρημάτων είναι ο φόβος του αφανισμού. Έχουμε την αίσθηση ότι δεν θα ζήσουμε πολύ ότι όλη αυτή η κατάσταση δεν θα πάει πολύ μακριά. Αυτό δε σημαίνει ότι δικαιολογούμε αυτές τις τόσο βίαιες πράξεις, σε καμιά περίπτωση. Αλλά είναι η απελπισία που και αυτή μας οδηγεί σε ακραίες συμπεριφορές φόβου.</p>
<p style="text-align: justify;">Παλαιότερα δεν είχαμε τέτοια περιστατικά παρόλο που μπορεί να υπήρχαν εξίσου σημαντικά οικονομικά προβλήματα και φτώχεια. Ξέρετε όμως, τότε δεν είχαμε πολλές ελπίδες. Σήμερα, μας πήραν πίσω την ελπίδα που μας έδωσαν. Ο Καζαντζάκης λέει «δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα είμαι ελεύθερος» είμαι ήρεμος δηλαδή. Το όνειρο με τα χρήματα, την καριέρα, τα σπίτια αποδεικνύονται απατηλά και υπάρχουν άνθρωποι που έχουν επενδύσει όλη τη ζωή τους σε αυτό, ακόμα και μέσα από τις σπουδές του! Η απελπισία είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε μια κοινωνία.</p>
<p style="text-align: justify;">Τι πρέπει να κάνουμε για να προστατευθούμε από τη βία που μπορεί να προκύψει στην καθημερινότητά μας; Όταν βρισκόμαστε σε προστριβές το πρώτο που θα πρέπει να έχουμε στο νου μας είναι η λέξη υπομονή. Να κρατάμε την ψυχραιμία μας για να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας. Ακόμα και στις πολεμικές τέχνες η βασική αρχή είναι η ψυχραιμία. Πρώτα θα μιλήσουμε ξεκινάμε από τον διάλογο. Και αν στη συνέχεια δεν ευοδωθεί ο διάλογος τότε επιλέγουμε την ψυχραιμία. Ο ψύχραιμος δεν είναι δειλός είναι σώφρων. Αυτό κρατά ια ισορροπία και σε κοινωνικό επίπεδο αν θέλετε. Και βέβαια, κερδίζουμε πιο πολλά όταν είμαστε αποστασιοποιημένοι και συλλέγουμε πληροφορίες προς όφελός μας για να τις αξιοποιήσουμε για την προστασία του εαυτού μας, άλλωστε. </p>