<p style="text-align: justify;"><span>Σας προτείνουμε να αποφύγετε 2 ταινίες κινηματογραφικές στις οποίες και εγώ έπεσα «θύμα» μιας κατασκευασμένης φήμης, μιας και τόσος πολύς κόσμος έσπευσε να τις δει και μιλώ για τις δυο ταινίες: </span><span lang="EN-US">Gravity</span><span lang="EN-US"> </span><span>με τη Σάντρα Μπούλοκ και </span><span lang="EN-US">H</span><span lang="EN-US"> </span><span>Ζωή της Αντέλ, με την Αντέλ Εξαρχόπουλος. Ως προς το </span><span lang="EN-US">Gravity</span><span lang="EN-US"> </span><span>συγχαρητήρια στην Μπούλοκ που βρήκε μαρκετινίστικα τον τρόπο να μας πάρει τα λεφτά μας. 3</span><span lang="EN-US">d</span><span lang="EN-US"> </span><span>ταινία και έπρεπε να περιμένουμε στην ουρά για να πάρουμε γυαλάκια, εικόνες διαστήματος που είναι και το μόνο που άξιζε και προφανώς και θα πάρει κάποιο Όσκαρ, κατά τα άλλα παιδαριώδες και άνευ νοήματος. Σκοτώνεις δυο ώρες για να βλέπεις την Μπούλοκ να πηδά από δορυφόρο σε δορυφόρο μέσα στο διάστημα με τη  γνωστή κλισέ συνταγή αγωνίας.</span></p>
<p style="text-align: justify;">Η ζωή της Αντέλ. Εκεί πίστευα ότι θα αποζημιωθώ μετά το φέσι με τη Μπούλοκ αλλά δυστυχώς απογοητεύτηκαν και τολμώ να το πω ενώ πολλοί το αποσιωπούν.. Η Αντέλ Εξαρχόπουλος παίζει πολύ ωραία ομολογώ και το θέμα φυσικά είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ένας εφηβικός ομοφυλοφιλικός έρωτας. Κατά τη γνώμη μου η ταινία δεν μας εξηγούσε τις ψυχολογικές διαστάσεις μιας τέτοιας επιλογής κατά την περίοδο της εφηβείας, ένα σενάριο αδύναμο χωρίς πλοκή όπου παρακολουθούσε την ερωτική πράξη ρεαλιστικά, για πολύ μεγάλη διάρκεια χωρίς να καταλαβαίνουμε το γιατί. Δεν υπήρχε ρομαντισμός, δεν υπήρχε προβληματισμός γύρω από την εφηβική σκέψη και ψυχή, ξεπερασμένες αντιλήψεις για την αντιμετώπιση του ομοφυλοφιλικού θέματος από τους συνομήλικους. Ποια φιλενάδα κολλητή θα εκραζε δημόσια την Φιλη της ως λεσβία, ποιοι νέοι σημερα μένουν έκπληκτοι γιατί μια Φιλη τους ή φίλος τους πήγε σε ένα γκεη μπαρ; Όχι δεν αντιμετωπίζεται σημερα η ομοφυλοφιλια με αυτή την προκατάληψη και ας τελειώσει όλη αυτή η κομπλεξικη στάση απέναντι σε μια σεξουαλικη επιλογη. Γιατί αν ειναι ερωτική η ταινια τα προβλήματα ανεξαρτήτως απο το πως ολοκληρώνεται σεξουαλικα αυτη η διάθεση ειναι για όλους τους ερωτευμένους ίδια. Ζήλεια, φόβος έγκαταλήψης, απόρριψη, συγκατοίκηση της διαφορετικότητας, διάθεση να τραβήξει ο ένας τον άλλο στον κόσμο του, πνίξιμο, χωρισμός. Όλα αυτά η ταινια τα παίρνα επιδερμίκα, χωρίς ποίηση, για να καταλήξει για μια ακόμη φορά να παρουσιάζεται η ομοφυλοφιλια σαν παρέκληση. Αυτο στις μέρες μας ειναι βαθειά ρατσιστικό και passé. Καμμιά σημασία δεν είχαν αυτές οι εκτενείς σεξουαλικές σκηνές παρά μόνο την πρόκληση, κάτι σαν την σκηνή του βιασμού σε μια παλιότερη ταινια της ΜΟΝΙΚΑ Μπελουτσι. Και τότε οπως και τωρα όλοι οταν μιλούσαν για την ταινια έλεγαν: πηγές να δεις τον βιασμό της Μπελουτσι που κρατάει δέκα λεπτά; Ειλικρινά, αν μιλάμε για ταινίες σχέσεων και έρευνα του κοινωνικού και ερωτικού ψυχισμου θα ήταν καλα να δούμε άλλη μια φορά τα αριστουργήματα του Τζων Κασσαβέτη που φαίνεται οτι έχει επηρεάσει πολύ στις κοντινές λήψεις τον σκηνοθέτη της Ζωής της Αντελ</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Άννα Δρούζα </p>
<p style="text-align: justify;"><img src="/contentfiles/entypa_pdf/Anna-Drouza-People-3.jpg" alt="" width="100" height="145" /></p>