Θυμός: Πώς συγχωρούμε τους γονείς μας όταν μας έχουν αδικήσει;

<p style="text-align: justify;">Αναγνώστης μας, ρωτά:</p>
<p style="text-align: justify;">Ο ΠΑΤΈΡΑΣ ΜΟΥ ΚΑΤΈΣΤΡΕΨΕ ΟΛΟΣΧΕΡΏΣ ΤΗΝ ΜΗΤΈΡΑ ΜΟΥ. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΡΓΑΣΤΗΚΕ ΕΚΛΕΒΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΈΡΑΣ ΜΟΥ, ΧΤΥΠΑΓΕ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΜΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΖΩΝΤΑΣ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 20 ΧΡΟΝΙΑ.</p>
<p style="text-align: justify;">ΤΩΡΑ ΕΧΑΣΑ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΕΝΩ ΑΥΤΟΣ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΑ ΓΕΡΑΜΑΤΑ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΜΗΤΈΡΑΣ ΜΟΥ ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΣΑΝ ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΛΟΓΟ ΚΑΤΆΘΛΙΨΗΣΝΙΩΘΩ ΠΟΝΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΚΈΦΤΟΜΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΩ ΑΝ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΘΑΚΕΡΔΙΣΕΙ ΟΧΙ ΕΓΩ.</p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητέ αναγνώστη, απευθύναμε το ερώτημά σας στον ψυχολόγο- ομαδικό θεραπευτή κύριο Δημήτρη Κατσαρό.</p>
<p style="text-align: justify;"><img src="/contentfiles/katsaros.jpg" alt="" width="88" height="136" /></p>
<p style="text-align: justify;">Αυτό που παρατηρούμε στην περίπτωση του αναγνώστη είναι ένα πένθος το οποίο δεν βιώνεται και εκεί οφείλεται και η κατάθλιψη το οποίο έχει μπερδευτεί πάρα πολύ με τη βία. Ενδεχομένως ο άνθρωπος που μας γράφει την επιστολή, έχει βαθύ πόνο μέσα του έχει υποστεί η μητέρα του και ο ίδιος βία από την παιδική ηλικία. Ίσως κατηγορεί βαθιά μέσα του τη βία για την απώλεια που του συμβαίνει. Αυτή τη στιγμή το μόνο που μπορούμε να πούμε σε αυτόν τον άνθρωπο είναι το ότι κατανοούμε τον τρόπο που σκέφτεται ίσως και την ανάγκη που έχει να απαλύνει αυτόν τον πόνο ακόμα και από φαντασιώσεις καταστροφής.</p>
<p style="text-align: justify;">Το να σκέφτεται όμως έτσι είναι πολύ τοξικό για τον ίδιο και χειροτερεύει την κατάθλιψη. Επίσης, με το να καταστρέψει το εξωτερικό αντικείμενο που φέρει την ευθύνη δεν πρόκειται να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα για τη ζωή του. Είναι καλό που έκανε την αρχή στέλνοντάς μας αυτό το μήνυμα. Είναι καλό που ανοίχτηκε και είναι καλό να συνεχίσει να μιλά σε ανθρώπους που εμπιστεύεται γι αυτό το θέμα όσο και αν θεωρεί ότι είναι απαράδεκτο και τον κάνει να ντρέπεται. Όλα αυτά είναι καλό να τα φέρει στην επιφάνεια  και να τα επεξεργαστεί για να μπορέσει να συνεχίσει τη ζωή του χωρίς πόνο.</p>
<p style="text-align: justify;">Είναι εξαιρετικά δύσκολο θέμα γιατί έχει να κάνει με το σώμα και το σώμα για να μπορέσει να περάσει στο μυαλό κάποια πράγματα χρειάζεται πολύ δουλειά και επικοινωνία. Πολλοί άνθρωποι ενήλικες πια νιώθουν θυμό με τους γονείς τους. Σε ένα βιβλίο που είχα διαβάσει μια ψυχολόγος ανέλυε το ότι συγχώρεση δεν είναι να ξεχάσουμε το τι έχει συμβεί  είναι αδύνατον να ξεχάσουμε εντελώς να αφήσουμε πίσω μας το τι έχει συμβεί. Αυτό που μπορούν να κάνουν άνθρωποι είναι να παρατηρούν τις συμπεριφορές των γονιών τους οι οποίες δεν αλλάζουν και δεν αλλάζουν για καλό ως ένα βαθμό. Και το λέω αυτό γιατί το γεγονός του ότι δεν αλλάζουν σημαίνει ότι υπάρχει μια σταθερότητα έστω και κακής ποιότητας είναι κακές οι ποιότητες αυτής της σταθερότητας και αυτό μας βοηθάει να δούμε αν εμείς απαντάμε με τόπο ο οποίος είναι προβληματικός- δεν ικανοποιεί εμάς τους ίδιους η ανταπόκρισή μας. Πώς αντιμετωπίζουμε αυτές τις συμπεριφορές; Πώς μπορούμε εμείς οι ίδιοι να αλλάξουμε αν δεν αλλάζουν οι γονείς μας; Ποιες από τις απαντήσεις στα άσχημα ερεθίσματα που μας έδιναν οι γονείς μας είναι προβληματικές και δεν λειτουργούν στον υπόλοιπο κόσμο; Μπορούμε να τις αλλάξουμε εμείς; Ίσως είναι πιο σημαντικό μέσα σε αυτή τη διαιώνιση αυτής της συμπεριφοράς των γονιών να αλλάξουμε εμείς, πιο σημαντικό ακόμα και από το να προσπαθούμε να συγχωρέσουμε τους γονείς μας. </p>

Σχετικά άρθρα