<p style="text-align: justify;"><span>Ημουν πολύ κουραςμένη, αλλά ήθελα να βγώ, τιμώντας την άποψη: "Η ευτυχία είναι στιγμές, γιά αυτό μην αναβάλλεις τίποτα. Ζήσε αν μπορείς…" Ημουν τόσο εξαντλημένη που αν έμενα στο σπίτι, θα ξάπλωνα και θα κοιμόμουνα από τις εννέα. Θέατρο δεν προλάβαινα να πάω αν και έχω να δω αρκετά που μου εχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον. Το μόνο που έμενε ήταν να δω την "Τελεια Ομορφία" ή το «Ψάχνοντας τον Sugarman». Και γιά τις δυό αυτές ταινίες είχα καλά σχόλια και ήθελα να τις δω. Διαλεξα επειδη βολευαν οι ωρες προβολής το δευτερο… Το πρωτο μέρος μου αφηνε ένα αισθημα όχι και τόσο ικανοποιητικό. Οταν έπεσαν οι τίτλοι τέλους καταλαβα ότι δεν έπρεπε να κάνουν διαλειμμα σε αυτή την ταινία. Θεέ μου, μου άρεσε τόσο πολύ αυτό που είδα. Οχι δεν ήταν από ένα σημείο και μετά ένα ντοκιμαντέρ απλώς… Ηταν ένα μοναδικό ντοκουμέντο μιάς αποτυχίας που κουβαλούσε την επιτυχία μέσα της κι εψαχνε μιά πατρίδα να την αναγνωρίσουν. "Πατρίδα μας" ακουγεται να λέει μία από τις ομιλούσες κεφαλές του έργου, "είναι όπου αναγνωρίζουν αυτό που είμαστε, αυτό που κουβαλάμε"!</span><br /><span>Ενας ανθρωπος που εξαφανίζεται από την γειτονία που τον αναθρεψε και αφήνει πίσω του την φήμη μιά εξαφάνισης, ενός θανάτου, ενός τέλους. Από το πολύ επιλέγει το λίγο και ζει εξαφανισμένος, ως τίποτα σε μιά άλλη γειτονιά του κόσμου που κανεις δεν μπορεί να τον αναζητήση που κανεις δεν τον αναγνωρίζει. Συναντιέται με την ανωνυμία και κάνει όλες τις δουλειες που κάνουν όλοι αυτοί που δεν έχουν στον ηλιο μοιρά… Εχει αφήσει πίσω του την δυναμη του ταλέντου του, στα χέρια όλων αυτών που κλέβουν και οικειοποιουνται την αξία των άλλων, έχει αφήσει πίσω του έναν δρόμο που άνοιξε αυτός γιά να περπατήσουν όλοι οι ροκ σταρς που ξέρουμε τα ονόματά τους, εχει αφήσει πίσω του όμως και τους θαυμαστές του που δεν πίστεψαν οτι αυτοκτόνησε, ότι πέθανε το ειδωλό τους. αυτοί που μας αγάπησαν ειλικρινά θα μας αναζητούν πάντα. ετσι αρχίζει το ταξίδι του διαβάντας σημάδια κρυφά και τελικώς ανακαλύπτουν τον ηρωά τους στη Νότια Αφρική. Ειναι υπέροχος ανθρωπος αλλά άλλος… Πραγματικά σπουδαίος με την ουσία της ζωής στα χέρια του σφιχτά δεμένη. Ενα αριστούργημα που πρεπει να δειτε…  Μιά συγκίνηση που δινει δυναμη να δούμε την ζωή από την αναποδη…</span><br /><br /><span>Λίγους μήνες μετά τη προβολή του στους κινηματογράφους, απέσπασε το Οσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στην τελετή απονομής των βραβείων της Ακαδημίας και τώρα ήρθε επιτέλους η ώρα για το «Ψάχνοντας τον Sugarman» να ξανασυναντήσει το ελληνικό κοινό στις σκοτεινές αίθουσες. Μη το χάσετε.</span><br /><br /><span>Υ.Γ: Λιγα Λογια Γιά Την Υπόθεση.</span><br /><span>——————————–</span><br /><br /><span>"Το 1968, δύο Αμερικάνοι μουσικοί παραγωγοί ανακαλύπτουν σε ένα μπαρ του Ντιτρόιτ τον Αμερικανο-μεξικάνο Σίξτο Ροντρίγκεζ, και μαγεύονται από τις φολκ καταβολές και τους προφητικούς του στίχους. Κυκλοφορούν μαζί του δύο άλμπουμ, αλλά παρά τις καλές κριτικές, αμφότερα αποτυγχάνουν εμπορικά με αποτέλεσμα ο Ροντρίγκεζ να χαθεί τελείως από το προσκήνιο.</span><br /><br /><span>Σε μια άλλη γωνιά του πλανήτη, στη Νότια Αφρική, ένα παράνομο αντίτυπο του πρώτου του δίσκου περνάει από χέρι σε χέρι και, λόγω της ευρείας αναφοράς των στίχων στις φυλετικές και ταξικές διακρίσεις, γίνεται το σάουντρακ της επανάστασης των νεαρών Νοτιοαφρικάνων ενάντια στο απαρτχάιντ.</span><br /><br /><span>Δεκαετίες αργότερα, δύο φανατικοί οπαδοί του Ροντρίγκεζ, αποφασίζουν να μην δώσουν σημασία στις φήμες που θέλουν τον μουσικό να έχει αυτοκτονήσει επί σκηνής και ξεκινούν την αναζήτησή του. Το «Ψάχνοντας τον Sugarman»(«Searching for Sugarman») είναι το ζωντανό χρονικό αυτής της έρευνας, η καταγραφή ενός συναρπαστικού ταξιδιού από ήπειρο σε ήπειρο με συνοδοιπόρο τις υπέροχες μελωδίες του Σίξτο. Ένα ντοκιμαντέρ που κλείνει το μάτι στην μυθοπλασία, αποδεικνύοντας ότι η αληθινή ζωή ξεπερνά ακόμη και την πιο τρελή φαντασία.</span><br /><br /><span>To «Ψάχνοντας τον Sugarman» δεν είναι απλά ένα μουσικό ντοκιμαντέρ που στηρίζεται στο αρχειακό υλικό, τα ομιλούντα κεφάλια και τις ισχυρές δόσεις μελωδίας και ρυθμού για να ξετυλίξει το κουβάρι της πλοκής του.</span><br /><br /><span>Είναι πολλά περισσότερα από αυτό. Είναι ένα φιλμ που μέσω της άρτιας κατασκευής του αφηγείται αφενός μια σειρά από γεγονότα που σε αφήνουν με ανοιχτό το στόμα, ενώ την ίδια στιγμή είναι τέτοια η δυναμική του, που του επιτρέπει να προσθέσει τις αράδες που δεν γράφτηκαν ποτέ στο βιβλίο της ιστορίας της Νότιας Αφρικής.</span><br /><br /><span>Όσον αφορά το κομμάτι που αναφέρεται στην καλλιτεχνική ποιότητα του Ροντρίγκεζ (του νέου Ντίλαν, όπως τον είχαν πρωτοπλασάρει), είναι τόσο ισχυρό το μουσικό σοκ που υφίστασαι κατά τη διάρκεια της ταινίας, που δεν είναι καθόλου περίεργο πως η σχηματοποιημένη στην εξής φράση απορία: «πώς γίνεται να μην ήξερα τον Ροντρίγκεζ;» θα βρεθεί καρφωμένη στο μυαλό σου για καιρό μετά το τέλος της προβολής."</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Άννα Δρούζα </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><img src="/contentfiles/entypa_pdf/Anna-Drouza-People-3.jpg" alt="" width="88" height="127" /></span></p>