<p><strong>Ο Μάρτιν Σκορσέζε σκηνοθετεί και ο Λεονάρντο ντι Κάπριο πρωταγωνιστεί στο φρενήρη σαρκασμό της απληστίας των golden boys. Μια χριστουγεννιάτικη κυκλοφορία που θα διασκεδάσει και σίγουρα θα προκαλέσει…</strong></p>
<h3>Aπό τον κριτικό του περιοδιού Αθηνόραμα, Γιάγχο Αντίοχο  </h3>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl01_PnlImage">
<div class="imgcontainer"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/1002026/802.jpg" alt=" " />
<div class="lezada"> </div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Προτού σκάσει η βόμβα της Lehman Brothers το 2008, η οποία σμπαρά­λιασε μέσα σε δευτερόλεπτα την παγκόσμια χρηματο­οικονομική ισορροπία, ο Λεονάρντο ντι Κάπριο είχε καταφέρει έπειτα από σκληρό αγώνα να αποκτήσει τα δικαιώματα του βιβλίου «The Wolf of The Wall Street». Ο σταρ κατάλαβε άμεσα ότι τα απομνημονεύματα του κατάδικου πρώην χρηματιστή Τζόρνταν Μπέλφορντ μπορούν να αποτελέσουν συναρπαστικό κινηματογραφικό υλικό. </p>
<p style="text-align: justify;">Ο άνθρωπος που κατάφερε προτού καν κλείσει τα 30 να γίνει ένα από τα χρυσά παιδιά της Γουόλ Στριτ φτιάχνοντας με επιδεξιότητα χρηματιστηριακές «φούσκες» περιέγραφε με γλαφυρότητα τι σήμαινε να βρίσκεσαι στα θεωρεία του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού στη δεκαετία του ’90: ναρκωτικά, σπορ αμάξια, κολασμένα πάρτι και ανταγωνιστικοί ρυθμοί εργασίας που κινούνταν στα όρια του burnout. Φυσικά, ο Ντι Κάπριο δεν είχε δεύτερες σκέψεις για το ποιος έπρεπε να γίνει ο μαέστρος αυτού του ηδονιστικού παραληρήματος. <br /><strong></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Μάρτιν ο εκλεκτός</strong> <br />Ο χολιγουντιανός σταρ, έχοντας συνεργαστεί αρκετές φορές με τον Μάρτιν Σκορσέζε, γνώριζε από πρώτο χέρι ότι δεν υπάρχει άλλος σκηνοθέτης που να μπορεί να αποδομήσει και ταυτόχρονα να σαρκάσει ξεκαρδιστικά το αμερικανικό όνειρο τόσο καλά όσο αυτός. Από τους «Κακόφημους Δρόμους», τον «Ταξιτζή», το «Οργισμένο Είδωλο» και τα «Καλά Παιδιά» μέχρι τον «Πληροφοριοδότη», το έργο του Σκορσέζε στοιχειωνόταν πάντοτε από δύο ζητήματα­, τα οποία αρκετές φορές συνέκλιναν μεταξύ τους: από τη μια ο ηθικός αφοπλισμός του κυνηγιού­ του Αmerican dream και από την άλλη η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου, που για να σωθεί θα πρέπει να πληρώσει – το δεύτερο προέρχεται κατευθείαν από την αυστηρή καθολική του παράδοση. </p>
<p style="text-align: justify;">Ο «Λύκος της Wall Street» ήταν λοιπόν το ιδανικό, γεμάτο μαύρο χιούμορ σεναριακό υλικό για να μιλήσει ο σπουδαίος Νεοϋορκέζος για την παράνοια της σημερινής υλιστικής πραγματικότητας και τη ματαιόδοξη προσπάθεια του σύγχρονου ανθρώπου να γίνει θεός. Το 2008 σπατάλησε πέντε ολόκληρους μήνες για να διασκευάσει το βιβλίο του Τζόρνταν Μπέλφορντ, αλλά τελικά έφαγε πόρτα από το στούντιο της Warner Bros (είχε δείξει αρχικά ενδιαφέρον ). Σκορσέζε και Ντι Κάπριο έβαλαν στον πάγο τον «Λύκο της Wall Street», γυρίζοντας τελικά το θρίλερ «Το Νησί Των Καταραμένων». Λίγους μήνες αργότερα η ανεξάρτητη εταιρεία παραγωγής Red Granite θα ανακοινώσει στο χολιγουντια­νό δίδυμο ότι αναλαμβάνει το project, χαρίζοντάς του μάλιστα το σπάνιο προνόμιο της απόλυτης δημιουργικής ελευθερίας. </p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Τρεις ώρες οργιαστικής δράσης</strong> <br />Έχοντας πια ολοκληρώσει τα γυρίσματα του «Λύκου της Wall Street» σε Νιου Τζέρσεϊ και Νέα Υόρκη, ο Μάρτιν Σκορσέζε θα διαπραγματευτεί σκληρά­ τη διάρκεια της ταινίας με την Paramount, η οποία έχει αναλάβει τη διανομή στις αμερικανικές αίθουσες. Οι δύο πλευρές θα συμφωνήσουν τελικά, ύστερα από μαραθώνιες διαπραγματεύσεις, στις τρεις ώρες. Το να υπηρετήσεις όμως το προσωπικό σου όραμα στη σύγχρονη κινηματογραφική βιομηχανία του Χόλιγουντ είναι ένας πραγματικός Γολγοθάς, οπότε σειρά είχε πλέον το ζήτημα της καταλληλότητας του έργου. Οι παραγωγοί της ταινίας μίσθωσαν τον ειδικό σύμβουλο και τρανό insider του Χόλιγουντ Τομ Σέρακ για να διαπραγματευτεί με την MPAA (ανεξάρτητη αμερικανική αρχή καταλληλότητας ). </p>
<p style="text-align: justify;">Ο μαθημένος σε παρόμοιες­ καταστάσεις Σκορσέζε κατάφερε με το καλλιτεχνικό του εκτόπισμα να εξασφαλίσει το ακριβοθώρητο R Rated (είσοδος ανηλίκων με συνοδεία κηδεμόνα ), σε μια ταινία όπου η κόκα σχηματίζει στα τραπέζια μικρογραφίες του Κιλιμάντζαρο και ο πρωταγωνιστής Λεονάρντο ντι Κάπριο συμμετέχει σε όργια που θα ζήλευε ακόμη και ο Καλιγούλας. Αυτό όμως δεν περιμένουμε όλοι από τον Σκορσέζε; Να απεικονίσει δηλαδή το real thing της καπιταλιστικής ευδαιμονίας με τη χαρισματική αφηγηματικότητά του. Εξάλλου, ο ρεαλισμός στο limit up περισσότερο προκαλεί παρά κολακεύει.</p>