<p style="text-align: justify;"><strong>Aναγνώστρια ζητά τη βοήθεια των ειδικών μας:</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Καλησπέρα το δικό μου πρόβλημα είναι ότι τα πεθερικά μου θέλουν να μας επιβάλλουν να νηστεύουμε, να πηγαίνουμε εκκλησία τα μωρά μας να τα κοινωνούμε κάθε 20 μέρες και γενικώς επεμβαίνουν με αυστηρό τρόπο. Δεν θα είχα αντίρρηση εάν δεν έβλεπα ότι ο χαρακτήρας του συζύγου κάθε άλλο παρά ταιριάζει με αυτό που θέλουν να μας περάσουν. Αφού παρεμβαίνουν τότε θυμάται κ αυτός ότι έτσι πρέπει να γίνεται: πχ. νηστεία από τη μια δεν ανέχομαι να μου επιβάλλουν τον τρόπο που θα ακολουθήσω στα θρησκευτικά μου πιστεύω κ απ την άλλη δεν θέλω να ρίξω το επίπεδο μου και να τους αντιμιλήσω. Παρακαλώ βοηθήστε με.</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια. Στο ερώτημά σας απάντησε η ψυχολόγος, <strong>Μαριάννα Μιχαλάκη.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><img src="/contentfiles/photos/eidikoi/mixalaki.jpg" alt="" width="88" height="138" /></strong></p>
<p style="text-align: justify;">Είναι πολύ πιεσττικό αυτό που συμβαίνει και πρέπει να βάλει ένα όριο και να πει όχι. Αλλά αυτό είναι κάτι που πρέπει να το αποφασίσει από κοινού με τον σύζυγό της αν μπορούν να βρουν μια κοινή στάση που αντιπροσωπεύει και τους δυο. Αν η άρνηση αντιπροσωπεύει μόνο την ίδια πρέπει να αποφασίσει αν θα επιμείνει στον άνδρα της ή αν πρέπει να δώσει τόπο στην οργή και να πει «δεν είναι κάτι κακό, ας το κάνουμε». Αν ο άνδρας της στηρίζει την άποψη των γονέων του ας το συζητήσουν για να βρουν μια λύση. Ίσως χρειαστεί να συμβιβαστεί σε αυτή την περίπτωση, δεν είναι κάτι πολύ σοβαρό για να χαλάσουν την επικοινωνία τους. Σε όποια περίπτωση είναι κάτι που αφορά εκείνη και τον σύζυγό της όμως, δεν αφορά τα πεθερικά της. Οι ίδιοι πρέπει να αποφασίσουν για το πώς θα μεγαλώσουν τα παιδιά και τι πιστεύω θα τους περάσουν. </p>