Συμβουλευτική ζεύγους: Και αν δεν μπορέσουμε να κάνουμε παιδιά;

<p style="text-align: justify;"><strong>Ψυχολογική κατάσταση του υπογόνιμου ζευγαριού</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Από την εφηβεία και μετά γίνονται τα βήματα που οδηγούν στην πραγμάτωση της σεξουαλικής πράξης  και κατόπιν στην δυνατότητα να γίνει κάποιος γονέας. Η επιθυμία της γονεικότητας καλλιεργείται προοοδευτικά και  περνάει από περιόδους που σταματάει ή αργοπορεί.  Στην εποχή μας η επαγγελματική επένδυση της γυναίκας  και η  χρήση της αντισύλληψης καθυστερούν  την γονεικότητα .  Όταν το ζευγάρι αποφασίσει για την απόκτηση παιδιού σταματάει την αντισύλληψη και περιμένει ότι η εγκυμοσύνη θα επέλθει άμεσα.  Αν αυτό δεν επιτευχθεί  και για εύλογο χρονικό διάστημα η εγκυμοσύνη καθυστερεί,  αρχίζει η ανησυχία. Ακολουθούν ιατρικές εξετάσεις, προτεινόμενες θεραπείες  και μέθοδοι τεχνητής γονιμοποίησης.  Αυτή  η περίοδος θα παραμείνει στο μυαλό των γονιών και κατά συνέπεια στην ιστορία του παιδιού.</p>
<p style="text-align: justify;">Γράφει η <strong> Eπίκουρη Καθηγήτρια Παιδοψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κυρία Ελένη Λαζαράτου. </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><a class="no-eff img-link lightbox" href="/uploads/2012/11/lazaratou.jpg"><img class="alignnone size-thumbnail wp-image-2068" title="lazaratou" src="/uploads/2012/11/lazaratou-150×150.jpg" alt="" width="150" height="150" /></a></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Το διάστημα ανάμεσα στην στιγμή που το ζευγάρι ανησυχεί και απευθύνεται στον ιατρό για τις πιθανότητες αναπαραγωγής και την στιγμή που θα αρχίσει τις προσπάθειες της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής ποικίλλει από μήνες ως χρόνια. Ο γιατρός ζητάει κατ’αρχήν διάφορες εξετάσεις από την γυναίκα και από τον άνδρα σπερμοδιάγραμμα. </p>
<p style="text-align: justify;">Η επιβεβαίωση της στειρότητας μπορεί να προκαλέσει τραύμα στο ζευγάρι . Κάποιοι αμφιβάλλουν ή αρνούνται την νέα κατάσταση, άλλοι βρίσκονται αντιμέτωποι με φαντασιώσεις ευνουχισμού και φοβούνται για το μέλλον του ζευγαριού. Σε αυτήν την περίοδο της αναμονής διακυβεύονται οι σχέσεις του ζευγαριού, και συχνά έρχεται αντιμέτωπο με το χωρισμό.</p>
<p style="text-align: justify;">Σε όλα σχεδόν υπογόνιμα ζευγάρια το πέρασμα από μια μεγάλη και συχνά επώδυνη σειρά ιατρικών εξετάσεων οδηγεί  σε δυσκολίες των σεξουαλικών σχέσεων. Οι σεξουαλικές επαφές παύουν να είναι αυθόρμητες, η ευχαρίστηση απουσιάζει κα η σεξουαλική πράξη καθορίζεται από τις ιατρικές προσταγές των ημερομηνιών, των πρακτικών, των ωραρίων.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Η απόσταση μεταξύ σεξουαλικότητας και αναπαραγωγής γίνεται φανερή.</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Η αναγγελία της στειρότητας προκαλεί σοκ.   Επιβεβαιώνεται κάτι για το οποίο είχαν αρχίσει να αμφιβάλλουν και να φοβούνται.   Η αδυναμία να το επιτύχουν αυξάνει την επιθυμία.  Η επίγνωση της στειρότητας  μετατρέπει την επιθυμία  για παιδί σε ανάγκη.</p>
<p style="text-align: justify;">Σύμφωνα με την M.Bydlowski, γαλλίδα ψυχαναλύτρια, βλέπουμε στην γυναίκα να εγκαθίσταται μια ανάγκη για παιδί  μετά από μια προσβολή της ικανότητάς της να γίνει μητέρα φυσιολογικά. Γυναίκες και άντρες που προστρέχουν στις μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, επισημαίνουν ότι η θέση του παιδιού είναι πρωταρχική στην οικογένεια και ότι η ζωή τους καθορίζεται από το αν θα αποκτήσουν παιδί. </p>
<p style="text-align: justify;">Εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην ιατρική επιστήμη και αρχίζουν την αναζήτηση του καλύτερου κέντρου και της καλύτερης τεχνικής για να ευοδωθεί ο σκοπός τους.</p>
<p style="text-align: justify;">Η ιατρική τεχνολογία έχει ως αποτέλεσμα το να αποκτά η γυναίκα ένα δεσμό βαθιάς εξάρτησης από τους γιατρούς, τους οποίους εξιδανικεύει. Από την πλευρά των ανδρών, υπάρχει η τάση να τοποθετούν την ιατρική ομάδα σε θέση παντοδυναμίας, τοποθετώντας τους εαυτούς τους σε δεύτερη θέση στον ρόλο δότη σπέρματος. Ο περιορισμός του  ρόλου τους αφήνει χώρο έτσι ώστε το παιχνίδι να παίζεται μεταξύ των γυναικών και των ιατρών.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Γονεϊκή ικανότητα </strong></p>
<p style="text-align: justify;">Υπάρχουν δεδομένα από επιστημονικές μελέτες που δείχνουν ότι μετά την γέννηση του παιδιού η εμπιστοσύνη στην γονεϊκή ικανότητα ήταν χαμηλότερη στα ζευγάρια  που χρησιμοποίησαν μεθόδους τεχνητής γονιμοποίησης απ’ ότι σε εκείνα που το απέκτησαν φυσιολογικά.  Αυτό είναι ακόμη πιο εμφανές σ’ αυτούς που είχαν την εμπειρία επαναλαμβανόμενων κύκλων θεραπειών πριν να καταφέρουν την σύλληψη.</p>
<p style="text-align: justify;">Οι γυναίκες που χρησιμοποιούν  μεθόδους τεχνητής γονιμοποίησης έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που επηρεάζουν την προσαρμογή στην μητρότητα. Είναι μεγαλύτερες σε ηλικία, γεννούν με καισαρική, συχνά γεννούν δίδυμα, πρόωρα ή βρέφη με χαμηλό βάρος γέννησης.</p>
<p style="text-align: justify;">Από μελέτες που έγιναν στην Αυστραλία φαίνεται ότι οι μητέρες που χρησιμοποίησαν μεθόδους τεχνητής γονιμοποίησης, προσφεύγουν συχνότερα σε προγράμματα συμβουλευτικής νέων γονέων, κυρίως για την αντιμετώπιση διαταραχών διάθεσης και για δυσκολίες στην συμπεριφορά των νηπίων. Φαίνεται ότι οι θεραπείες της στειρότητας όπως και η καισαρική τομή στην γέννηση του παιδιού μπορεί να μειώσουν την αυτοπεποίθηση της μητέρας σε ότι αφορά την ικανότητα φροντίδας του παιδιού.</p>
<p style="text-align: justify;">Γενικά διατυπώνεται η υπόθεση ότι μετά από σύλληψη με μεθόδους τεχνητής γονιμοποίησης, τα ζευγάρια μπορεί να εξιδανικεύουν την γονεικότητα και κατά συνέπεια υπάρχει έλλειψη προετοιμασίας για να αντιμετωπίσουν τις πραγματικές δυσκολίες που έχει η φροντίδα του βρέφους. Μητέρες που συνέλαβαν με υποβοηθούμενη αναπαραγωγή νιώθουν πιο συγκρατημένες για να εκφράσουν την αμφιθυμία τους ή αρνητικά συναισθήματα απέναντι στο βρέφος που με τόση δυσκολία απέκτησαν. Νομίζουν επίσης ότι δεν  δικαιούνται να παραπονεθούν ή να αναζητήσουν επιπρόσθετη βοήθεια για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα τους.</p>
<p style="text-align: justify;">Τα ζευγάρια που συλλαμβάνουν  με μεθόδους τεχνικής γονιμοποίησης,  επενδύουν περισσότερο το παιδί τους σε σύγκριση με αυτά που συλλαμβάνουν τυχαία. Υπάρχει μια μεγάλη συσχέτιση μεταξύ της ποιότητας του γάμου και της γονεϊκής επένδυσης.</p>
<p style="text-align: justify;">Η ικανοποίηση από το γάμο φαίνεται να είναι καλύτερη μεταξύ ζευγαριών που χρησιμοποίησαν μεθόδους τεχνητής γονιμοποίησης απ΄ότι ζευγαριών που συνέλαβαν φυσιολογικά κατά την εγκυμοσύνη και μετά την γέννα. Σε σχεδόν όλες τις συγκρίσεις τα πρώτα ζευγάρια είχαν σχέσεις  μεγαλύτερης διάρκειας και καλύτερης αμοιβαιότητας απ’ ότι τα δεύτερα. Είναι επίσης πιθανό ότι τα ζευγάρια που προχωρούν σε τεχνητή γονιμοποίηση έχουν μια ισχυρή δέσμευση ο ένας για τον άλλον και μια αμοιβαία επιθυμία για γονεικότητα.  </p>
<p style="text-align: justify;">Oι γυναίκες που αποκτούν το πρώτο τους παιδί σε μεγαλύτερη ηλικία,  γεγονός που συναντάται συχνά στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, φαίνεται να έχουν κάποια ψυχολογικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τις νεαρές μητέρες. Είναι πιο ανθεκτικές, αναφέρουν τον σύντροφό τους ως λιγότερο ελεγκτικό και αναφέρουν χαμηλά ποσοστά κατάθλιψης και άγχους κατά την εγκυμοσύνη. </p>

Σχετικά άρθρα