Ενοχές γονέων: Μήπως δυσκολεύεσαι να πεις όχι στο παιδί σου;

<p style="text-align: justify;"><strong>Η εναντίωση του παιδιού στους περιορισμούς – Ενοχές γονέων</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Μεγάλο μέρος της δυσκολίας μας να πούμε όχι στα παιδιά μας έχει να κάνει με τις ενοχές μας. Μεγαλοποιούμε αυτό που έχουμε στερήσει από τα παιδιά μας. Οι γονείς στην προσπάθεια τους να διορθώσουν το κακό που πιστεύουν ότι έχουν κάνει στα παιδιά τους, έχοντας τους στερήσει την παρουσία τους λόγω επαγγελματικών και κοινωνικών ασχολιών, καταφεύγουν στα πολλά «ναι» για να μην αντιμετωπίσουν την οργή, τον θυμό και τις  επικρίσεις του παιδιού τους. Έτσι λέμε «ναι» για τους λάθος λόγους. Λέμε «ναι» γιατί δεν αντέχουμε να στηρίξουμε το όχι μας.</p>
<p style="text-align: justify;">Γράφει η </p>
<p><strong>ΕΦΗ ΛΑΓΙΟΥ ΛΙΓΝΟΥ MPsychPsych</strong></p>
<p><strong>Ψυχοθεραπεύτρια Παιδιών και Εφήβων, Επόπτρια Κλινικού Έργου,</strong></p>
<p><strong>Παιδοψυχιατρική Κλινική Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών</strong></p>
<p><strong>Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία».</strong></p>
<p><strong><br /></strong></p>
<p style="text-align: justify;">Οι γονείς χρειάζονται να διαφυλάξουν την δική τους ικανότητα φροντίδας του παιδιού τους. Δεν είναι υπεράνθρωποι και το παιδί τους έχει ανάγκη να βιώσει τις ανθρώπινες διαστάσεις τους. Επιπλέον, σίγουρα δεν εξυπηρετούν τις αναπτυξιακές ανάγκες του παιδιού τους με το να τροφοδοτούν (για τους δικούς τους λόγους), μια εικόνα του εαυτού τους, ‘πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα’. Αν είναι αδιάκοπα διαθέσιμοι, δεν αφήνουν στο παιδί χώρο να νοιώσει την έλλειψή τους και κατά την απουσία τους να αντλήσει απ΄ τις μνήμες του, να αναπαραστήσει και να σκεφτεί.</p>
<p style="text-align: justify;">Όταν οι γονείς και οι δάσκαλοι, σε μία προσπάθεια να μην απογοητεύσουν το παιδί, υπερβαίνουν τα όρια αντοχής τους, τότε είναι ακόμα δυσκολότερο να δεχτούν τον θυμό του. Όντας οι ίδιοι θυμωμένοι δεν έχουν ψυχικό χώρο για τον θυμό του παιδιού. Ο δικός τους θυμός συγχέεται με τον θυμό του παιδιού και επηρεάζει τις ικανότητες της ωριμότερης πλευράς του ενήλικα εαυτού τους, δηλ. της αντίληψης τους και της ικανότητας λήψης αποφάσεων. Χρειάζεται να θυμούνται ότι η οριοθέτηση του μικρού τους παιδιού και η διατήρηση ενός χώρου προσωπικού για τους ίδιους, διευκολύνει και την σχέση τους αλλά και την συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού.</p>
<p style="text-align: justify;">Συχνά οι κακές συνθήκες διαβίωσης ενοχοποιούνται για τα προβλήματα των παιδιών. Σίγουρα παίζουν ρόλο, όμως όχι γιατί έχουν άμεση επίδραση στο παιδί, αλλά γιατί η αγωνία και ο θυμός των γονιών για τις συνθήκες διαβίωσης τούς δυσκολεύει να ‘χουν χώρο στο νου τους για τις συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού τους. Δυσκολεύονται εξαιτίας των πολλαπλών οικονομικών και κοινωνικών τους προβλημάτων να έχουν την ψυχική αντοχή να διατηρήσουν με συνέπεια μια στάση οριοθέτησης και χωρίς και οι ίδιοι να το καταλαβαίνουν προσάπτουν στο παιδί τους τον φόρτο των έντονα αρνητικών συναισθημάτων που τους πλημμυρίζουν</p>

Σχετικά άρθρα