O Θανάσης Λάλας σας προτείνει τo "Ζεϊμπέκικο" με το Γιώργο Νινιό

<p>"Μη το χασετε", επιασα τον εαυτό μου να λέει σε μια παρεα. Δεν μπορω να πω ότι είναι ότι καλυτερο ειδα στο θεατρο, γιατι η συγκίνηση δεν έχει συγκριση γιά μένα. Η συγκίνηση είναι συγκίνηση. Η συγκίνηση σε σηκώνει από την πολυθρόνα, σε ξεσηκώνει και δεν ξέρεις γιατί, αλλά ξαφνικά υπάρχεις.</p>
<p>Για μενα το "αξίζει, να μη το χάσετε", συνοψίζει την θετική διαθεση που μου δημιουργεί κάτι που με συγκινεί. Και το "Ζεϊμπεκικο" της Λεια Βιτάλη, με συγκινησε, όπως με συγκινεί κάθε φορά το ποτάμι των λέξεων, που κυλάει στην κυτη του τραγουδιου "Το Θολωμένο μου Μυαλό" του Ακη Πάνου. Αν ήθελα να πω με λόγια άλλου, αυτό που συνοψίζει ο ήρωας της Λεια Βιτάλη στο "Ζεϊμπέκικο", θα τα έλεγα με τα λόγια αυτού του τραγουδιου. "Στο θολωμένο μου μυαλό/ο κόσμος είναι μιά σταλιά…" Με το πηγαινε έλα της διαθεσης ο ήρωας αυτό βλέπει, "τον κόσμο νάναι μιά σταλιά". Βλέπει "κατι σκιές απ΄τα παλία και κάποιο πάθος του τρελό".</p>
<p>Η Λεια τα βάζει με το ακατόρθωτο, πάει να συλλάβει τον απιαστο δραπέτη, το μυαλό, που δεν συλλαμβάνεται, που κι αν το πιάσεις χάνεται… Η Λεια Βιτάλη λύνει τα σχοινιά και η λογική μπαίνει στην δοκιμασία, θολώνει και τρέχει σαν τρελή από κάπου να κρατηθεί. Και πιάνεται στην παγίδα του ποιητή: "Το θολωμένο μου μυαλό/με έχει προδώσει προ πολλού/του λέω αλλού και τρέχει αλλού/με κάνει και παραμιλώ/ το θολωμένο μου μυαλό…"</p>
<p><br />Μικρό θέατρο το  Studio Μαυρομιχάλη, γιά να χωρέσει την τρέλα του ήρωα που υποδύεται μοναδικά, με ένα τσιγάρο συνεχώς στο χέρι ο Γιώργος Νινιός. Κι ακόμα πιό μικρό, όταν καθε σαββατοκύριακο είναι ασφυκτικά γεμάτο, από ανθρωπους-θεατές, που πάνε συνειδητά να δουν τι σκέφτεται ο άνθρωπος όταν η ζωή του όλη είναι η παρτιτούρα του πάθους του, που μπορεί να φτάσει ένας ανθρωπος που στέκει και παραμιλά:  <br />"Η ζωή μου όλη είναι μια ευθύνη/όλα μου τα παίρνει τίποτα δε δίνει/<br />η ζωή μου όλη είναι ένα καμίνι/που ‘χω πέσει μέσα και με σιγοψήνει/<br />Η ζωή μου όλη μια ανοησία/κι η μοναδική μου η περιουσία/η ζωή μου όλη είναι μια θυσία/που σκοπό δεν έχει ούτε σημασία" Ο Νινιός ώς Λευτέρης, ανάβει τη φωτιά και τραβάει άλλη μιά βαθεια ρουφηξιά και συνεχίζει τον μονοδρομο: "Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο/που δεν το γουστάρω κι όμως το φουμάρω/κι όταν γίνει η γόπα κέρασμα στο χάρο/όταν έρθει η ώρα και τόνε τρακάρω"</p>
<p><br />Η ζωή ενός ανθρώπου, λαϊκού δημιουργού, που πήρε την διαδρομή της εσωτερικής γραμμης του, χωρίς να νοιάζεται που θα τον βγαλει αυτό το δρομολόγιο. Ο φόνος ενός παιδιου που δεν το αφησε η συντηριτική κοινωνία να μετρήσει τα αστρα, ξεβιδώνει τα στιρήγματα του Λευτέρη, κι αυτός με την σειρά του, αφήνει μπόσικο το μυαλό και την ψυχή του, και πέρνει τον αέρα τον άλλο, τον αντίθετο, που τραβάει το πλοιο προς τα βράχια.</p>
<p>Ετσι ο Λευτέρης πρωταγωνιστεί σε δευτερο φονικό, τυφλώνεται, παίρνει το ασήκωτο στους ώμους του κι αρχίζει της συναντήσεις του με τον Χάρο. Ο κόμπος του με την ζωή… η Στέλλα. Η Στέλλα, η πρώτη του γυναίκα και η τελευταία _εξαιρετικά αληθινή, σε ρόλο ζωής, την υποδυεται η Στέλλα Κρούσκα, μοναδικα_ παλεύει παράλογα να μη λυθεί ο κόμπος που κραταει τον Λευτέρη ζωντανο, αλλά όταν λυθεί το μυαλό, η ασκηση έχει μόνο μία λύση: τον θάνατο! Η θετή κόρη, τραγουδάει Τζανις Τσόπλιν, βγαίνει στους νυχτερινούς δρόμους της απόγνωσης, φευγει και ξαναρχεται σε αυτό που την καίει και τον καίει, γίνεται η αιτία και η αφορμή του δημιουργού που θανατώνει και θανατώνεται. Η Μαρία Κατσούλη που την υποδύεται, πείθει.</p>
<p>Σε αφήνει να πιστέψεις ότι το σχοινί που της έχει δεσει η γοητεία του Λευτέρη, η γοητεία του καθρέφτη που βλέπεις στο πρόσωπο του άλλου το δικό σου, δεν θα αντέξει και από στιγμή σε στιγμή θα κοπεί και τότε ποιό μυαλό και ποιά ψυχή να βρεί σπηλιά να φυλαχθει.<br />Πίσω από αυτον τον μεγενθυτικό φακό της ζωής, κρύβεται ο Φωτης Μακρής, που το σκηνοθέτησε αριστουργιματικά, χωρίς να αφήνει τα ίχνη του ορατά, σαν πραγματικός δημιουργός, που κάνει το έργο του και η αυθεντικότητά του είναι η αποδειξη της υπογραφής του.<br /><br />Υ.Γ Η παρασταση μετά το τέλος της, μετατρέπεται σε γλέντι, σε γιορτή. Αυτη η ιδέα σε κάνει να γυρίζεις πίσω στη ζωή σου, γεμάτος. Ετοιμος να ξαναπροσπαθήσεις, γιατί υπάρχει ελπίδα.</p>
<p>Μη το χάσετε!</p>
<p><img src="https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcR8i4e0UYtXlW_LJxImD_0gWkcBP_cbOegeDFgiV2swCtqvTFlJ0A" alt="" width="130" /></p>
<p>Θανάσης Λάλας </p>
<p> </p>

Σχετικά άρθρα