Όχι δεν είναι τίτλος για να χρυσώσω το χάπι. Πάντα μια ήττα πονά ακόμη και όταν αυτή έρχεται από την Μπενφίκα. Αλλά ο τρόπος που ήρθε και ο τρόπος που έπαιξε ο ΠΑΟΚ μέχρι το 68′ μου επιτρέπει και αν θέλετε μου επιβάλλει να τονίσω πως δεν έχω κανένα παράπονο από την ομάδα. Έπαιξε όπως ακριβώς έπρεπε μέσα στο Ντα Λουζ και ειδικά έχοντας στην πλάτη της το σκορ του πρώτου αγώνα. Ο Δικέφαλος πρόσεξε την άμυνα και προσπάθησε να αξιοποιήσει μια από τις λίγες ευκαιρίες που θα έκανε.
Γιατί όπως το είχε προβλέψει και ο Μαντούρο δε θα μπορούσε να κάνει περισσότερες. Την είχε τη μια με τον Λούκας άσχετα αν είχε την ευθύνη ο τερματοφύλακας της Μπενφίκα που έχασε τη μπάλα. Μια ευκαιρία στο πρώτο μέρος αλλά καλή συμπεριφορά.
Χρειάστηκε φυσικά ο Γλύκος να κάνει την απόκρουση της αγωνιστικής αλλά και αυτό στο παιχνίδι είναι. Μην ξεχνάτε ότι χθες ο προπονητής της Μπενφίκα τους έβαλε όλους μέσα. Καρντόσο, Γκαϊτάν, Γκαράι έπαιξαν.
Την καλύτερη δυνατή ενδεκάδα. Αλλά ο ΠΑΟΚ άντεξε και εύκολα στο πρώτο μέρος. Για μένα, η φάση που έκρινε την αναμέτρηση ήταν αυτή στις αρχές του δευτέρου μέρους. Αν ο Μαντούρο έβρισκε τη μπάλα όλα θα ήταν διαφορετικά. Από εκείνο το σημείο και μετά ο ρυθμός από τον ΠΑΟΚ έπεσε. Ο Στοχ που είχε μπει αλλαγή του Ολίσε μιμήθηκε τον Λιβεριανό: μηδέν εις το πηλίκον.
Έτρεχαν όλοι οι άλλοι με κορυφαίο και πάλι τον Κάτσε… Στο 68′ ο Κατσουράνης έκανε την ανατροπή, ήρθε ένα φτηνό γκολ από την εκτέλεση φάουλ και εκεί τέλειωσαν όλα. Με δέκα και με 1-0 εις βάρος σου στο Ντα Λουζ δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Είναι κρίμα γιατί «ξέφυγε» το σκορ. Αλλά ως εκεί.
Δεν θα κακίσω τους δέκα που αγωνίστηκαν βασικοί στο ματς. Ούτε τον Βούκιτς. Δε θα κακίσω επίσης τον Στέφενς που έβγαλε τον Στοχ. Ανεξάρτητα του γιατί το έκανε. Θα έχει ενδιαφέρον η επόμενη μέρα αλλά εγώ θα σταθώ στο τέλος αυτής της διαδρομής που είχα τη χαρά να τη ζήσω από κοντά.
Ναι, θα ήθελα τον ΠΑΟΚ στους «δεκαέξι». Αλλά ξέρω ότι ένα «κοντάρι» του τη στέρησε αρχικά στην Τούμπα και μια κακή στιγμή στο 68′ της χθεσινής αναμέτρησης. ΠΑΟΚ σε ευχαριστώ για το ταξίδι.