<p style="text-align: justify;">Αναγνώστριά μας ρωτά:</p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Γεια σας είμαι μια φοιτήτρια 19 ετών βρίσκομαι  στο Α έτος των σπουδών μου και συγκεκριμένα στο Β εξάμηνο. Στο παρελθόν είχα κάποια αιματολογικά επεισόδια στα όποια ειχα λιποθυμίες και κάποιες άλλες περιπτώσεις που έφτασα σε προλιποθυμικές καταστάσεις αλλά αφού ήδη ήξερα ότι ήταν προμηνύματα για λιποθυμίες αφού τα είχα ξαναζήσει. Μούδιασμα κρύος ιδρώτας σκοτείνιασμα στην όραση ζαλάδα ενόχληση στο στομάχι καθόμουν εγκαίρως. Αυτό δεν έπαιζε και πολύ σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητά μου όμως τώρα παίζει και μάλιστα καθοριστικό. Εχω την πρωτη μου επαφη στα νοσοκομεια μεσω της σχολης μου αφού σπουδάζω μαιευτικη και ερχομαι σε καθημερινή επαφη με την θεα του αίματος. Όποτε αντικρύσω αίμα έχω λιποθυμικές τάσεις και πρέπει να φύγω και να καθίσω κάπου εάν δεν γίνει αυτό λιποθυμώ στο μάθημα.</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Αυτό ήθελα να σπουδάσω πίστευα ότι ήταν κάτι που θα περνούσε μεγαλώνοντας όμως τώρα σκοντάφτω πάνω του δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω εάν η καθημερινή επαφή μαζί με αίμα με βοηθήσει να το ξεπεράσω ή με κάνει χειρότερα εχω φτάσει στο σημειο να σκέπτομαι να τα παραστήσω όλα και να ακολουθησω κάτι αλλο παρόλο που ήθελα αυτο και τα πηγαίνω πολύ καλά στα υπόλοιπα υπαρχει αυτο το οποιο με εμποδιζει. Σας παρακαλώ αν μπορείτε να μου δωσετε μια λύση ουτως ώστε να μπορώ να το ξεπερασω και να προχωρησω. Περιμένω κάποια απάντηση. Σας ευχαριστώ πολύ.</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια. Απευθύναμε το ερώτημά σας στην ψυχολόγο Μαριάννα Μιχαλάκη.</p>
<p style="text-align: justify;"><img src="/contentfiles/photos/diafora-alla-oxi-adiafora/mixalaki.jpg" alt="" width="99" /></p>
<p style="text-align: justify;">Με το να παρατήσει τη σχολή της δε σημαίνει ότι θα ξεπεράσει και τη φοβία της. Μπορεί να επιθυμεί πολύ να πάει καλά στο επάγγελμά της αλλά αυτή η κατάσταση την  μπλοκάρει και πρέπει να διερευνήσει το γιατί. Γενικά στις φοβίες αφού εξετάσεις όλους τους οργανικούς παράγοντες, μετά πρέπει να πας σε ένα δεύτερο επίπεδο όπου χρειάζεται ψυχοθεραπευτική δουλειά που μπορεί και να διαρκέσει και πολύ. Κυρίως η συμπεριφοριστική γνωσιακή θεραπεία είναι η ψυχοθεραπεία που συνίσταται. Τα αίτια των φοβιών έχουν να κάνουν συνήθως με κάποια στρεσογόνα γεγονότα του παρελθόντος και προκαλούν κάποιες αγχώδεις καταστάσεις που παγιώνονται στο άτομο. Κάθε φορά που βλέπει το αίμα αντιδρά το σώμα της γιατί βιώνει έντονο στρες. Με την ψυχοθεραπεία θα καταλάβει το πότε ξεκίνησε αυτό, πότε ξεκίνησαν τα συμπτώματά της κάτω υπό ποιες συνθήκες έχει παρατηρήσει η ίδια να εμφανίζονται τι νιώθει όταν εκείνα εμφανίζονται. Όσο μεγαλύτερο έλεγχο της κατάστασης και επίγνωση αποκτήσει τόσο πιο πιθανό είναι να μάθει για τα αίτιά του. Αλλά αυτό μπορεί να γίνει με τη βοήθεια κάποιου ειδικού. Της δημιουργεί σημαντικό πρόβλημα πλέον γιατί την οδηγεί να πάρει μια απόφαση που τη δυσαρεστεί πολύ όπως φαίνεται: Να παρατήσει τις σπουδές της. Δεν είναι ότι δεν της άρεσε το αντικείμενο και το παρατά είναι το ότι σκέφτεται να το αφήσει λόγω του φόβου. Και όντως μπορεί να την ανακουφίσει πρόσκαιρα το να αφήσει τη σχολή της αλλά είναι πολύ πιθανόν να της ξαναεμφανιστούν φόβοι και σε άλλες περιστάσεις. Το θέμα είναι αν αποφασίσει: Τι θα κάνω τώρα άμεσα ή τι θα κάνω μελλοντικά στην υπόλοιπη ζωή μου; </p>