<p>Μεγαλωμένη στην Αθήνα και με σπουδές εντός των περιχώρων δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να βιώσω την φοιτητική ζωή εκείνων που σπούδαζαν εκτός του τόπου καταγωγής τους. Δεν είχα βιώσει ποτέ τη συγκίνηση του να ανακαλύπτεις καινούργιες γωνίες της  πόλης, ούτε εκείνο το πρωτόγνωρο συναίσθημα του να βρεθείς σε μια ξένη πόλη εντελώς μόνος προσπαθώντας να επιβιώσεις.</p>
<p>Από τις φοιτητικές εστίες είχα περάσει μόνο απ’ έξω χωρίς ποτέ να μπω μέσα. Πάντα νόμιζα ότι επρόκειτο για παρακμιακά, ετοιμόρροπα κτίρια όπου οι οικότροφοι πήγαιναν μόνο για έναν ύπνο, προσπαθώντας να γλιτώσουν έτσι από την μελαγχολία που τους προκαλούσαν.</p>
<p>Τον τελευταίο καιρό ωστόσο, και εν όψει εξεταστικής, άκουγα όλο και περισσότερους να μου λένε «πάω στις εστίες» . Θεωρώντας πως η κατάσταση στις εστίες ήταν αυτή που προανέφερα, μου έκανε φοβερή εντύπωση όλη αυτή η κινητικότητα προς αυτόν τον χώρο.</p>
<p>Αποφάσισα λοιπόν να πάω να δω προς τι όλος αυτός ο ντόρος. Τόσο ο χώρος όσο και οι συζητήσεις που είχα με οικότροφους αλλά και με άτομα που πάνε απλά για το fun της υπόθεσης με έκαναν να νιώσω πως ανακάλυψα την Αμερική.</p>
<p><img src="http://assets.vice.com/content-images/contentimage/143233/fepaa8.jpg" alt="" /></p>
<p><strong>Στις εστίες της ΦΕΠΑ</strong></p>
<p>Με το που μπεις στις εστίες της ΦΕΠΑ (Φοιτητική Εστία Παν/μιου Αθηνών) βρίσκεται το λεγόμενο φουαγιέ ή σαλονάκι. Εκεί θα δεις πολλά χρωματιστά πανό που ενημερώνουν για τους διάφορους καλλιτεχνικούς ή αθλητικούς συλλόγους. Θα δεις την μεγάλη τραπεζαρία που εντάσσεται στο εστιατόριο, πολλές ενωμένες καρέκλες -για να θυμίζουν καναπέ- και δυο μεγάλα τραπέζια πινγκ-πονγκ. Θα δεις φοιτητόκοσμο άλλοτε να πηγαινοέρχεται βιαστικά και άλλοτε να αράζει παίζοντας tichu ή συζητώντας.</p>
<p><img src="http://assets.vice.com/content-images/contentimage/143234/fepaa5.jpg" alt="" /></p>
<p>«Τα κτίρια των εστιών εδώ είναι τέσσερα. (Α, Β, Γ, Δ)» μου εξηγεί ο Νίκος, φοιτητής επί πτυχίω στο τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου. «Το κτίριο Α στο οποίο και βρισκόμαστε είναι η καρδιά των εστιών γιατί είναι το μεγαλύτερο και έχει χώρους όπως το εστιατόριο το αναγνωστήριο και το μαύρο κουτί (ο κινηματογράφος μας) που τα υπόλοιπα δεν έχουν. Το κτίριο Β είναι το πιο παλιό και δεν έχει ανακαινιστεί πότε. Εγώ, αν και σπουδάζω στο Πάντειο, είμαι οικότροφος γιατί ήταν ήδη εδώ η αδερφή μου. Το πού θα πάει ο καθένας καθορίζεται με κλήρωση. Νιώθω πολύ τυχερός που είμαι στο Α. Εάν είχα κληρωθεί για το Β δεν ξέρω αν θα πήγαινα εν τέλει γιατί οι καταστάσεις δεν είναι τόσο βιώσιμες όσο εδώ. Υπάρχουν κοινά μπάνια για πολλά δωμάτια και δεν υπάρχει κλιματισμός ή internet. Βέβαια, εξαρτάται και από το πόσο ανάγκη έχει ο καθένας την δωρεάν διαμονή τελικά».</p>
<p>Αναρωτιέμαι πόσο εύκολο είναι να φέρει κανείς βόλτα όλη αυτή την κοινότητα, τόσο από λειτουργική άποψη όσο και από κοινωνιολογική. Την απάντηση θα μου δώσει η Αφροδίτη που σπουδάζει στη Νομική.</p>
<p><img src="http://assets.vice.com/content-images/contentimage/143235/fepaa3.jpg" alt="" /></p>
<p>«Γενικά υπάρχει οργάνωση και από την διοίκηση αλλά και από τους ίδιους τους οικότροφους. Εδώ δεν είναι ο καθένας για την πάρτη του. Θα συμβάλουμε όλοι έτσι ώστε να γίνει πιο εύκολη η καθημερινότητά μας. Υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός και αυτό το παρατηρείς και στα παιδιά που έρχονται χωρίς να μένουν εδώ. Για παράδειγμα προσπαθούμε να μην κάνουμε φασαρία ιδιαίτερα στους ορόφους με τα δωμάτια και στο αναγνωστήριο. Δίνεται επίσης μεγάλη προσοχή στο να διατηρούμε όσο γίνεται τους χώρους καθαρούς».</p>
<p>Και να λοιπόν που υπάρχει μια κάψουλα κοινωνικής αλληλεγγύης μες στην πόλη , καθώς, σε γενικές γραμμές, επικρατεί το αίσθημα της αυτοδιαχείρισης και της αυθεντικής αλληλοβοήθειας ανάμεσα στους ενοίκους των εστιών. Οι περισσότεροι υποστηρίζουν πως αυτό είναι κάτι που έρχεται φυσικά με την έννοια πως πρέπει να κάνεις μικρούς ή μεγάλους καθημερινούς συμβιβασμούς για να μπορέσει να υπάρξει μια ισορροπία.</p>
<p><img src="http://assets.vice.com/content-images/contentimage/143236/fepaa2.jpg" alt="" /></p>
<p>«Μετά από ένα σημείο όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Το να μένεις στις εστίες σε βοηθάει πολύ να κοινωνικοποιηθείς και να κάνεις παρέες που, ειδικά για κάποιον ο οποίος φεύγει πρώτη φορά για να μείνει μόνος του, είναι εξαιρετικά σημαντικό. Προφανώς δεν μπορούμε να κάνουμε όλοι μαζί παρέα αλλά ούτε και να τα πηγαίνουμε όλοι καλά. Όταν όμως υπάρχει ανάγκη θα τρέξουμε να βοηθήσουμε όλοι. Από το πιο απλό μέχρι το πιο σύνθετο» μου τονίζει ο Νίκος.</p>
<p>Προχωρώντας στους αχανείς χώρους των εστιών πετυχαίνω τον Ιωάννη, ο οποίος  σπουδάζει στο Καποδιστριακό και προσφέρεται να με ξεναγήσει και να μου μιλήσει για την ζωή εδώ.</p>
<p>«Κοίτα, μην φανταστείς πως είναι σαν και τις εστίες στην Αμερική που υπάρχουν οι αδελφότητες , τα καθημερινά πάρτι και όλα αυτά που βλέπουμε στις ταινίες. Στο κτίριο Α μπορείς να βρεις σχεδόν τα πάντα από δραστηριότητες που μπορεί να λάβει μέρος οποιοσδήποτε».</p>
<p><img src="http://assets.vice.com/content-images/contentimage/143237/fepaa1.jpg" alt="" /></p>
<p>«Έχουμε αθλητικούς ομίλους, μέσω των οποίων μπορείς να μάθεις kick-boxing, capoeira, μοντέρνο χορό. Σε τακτά χρονικά διαστήματα κανονίζονται και αγώνες ποδοσφαίρου ή μπάσκετ. Έχουμε επίσης ιατρεία εντός των εστιών, από γυναικολογικό μέχρι δερματολογικό, κάτι που είναι πολύ χρήσιμο και πρακτικό».</p>
<p><img src="http://assets.vice.com/content-images/contentimage/143238/fepaa4.jpg" alt="" /></p>
<p>Είχε ήδη αρχίσει να νυχτώνει για τα καλά όταν ξεκινήσαμε τον γύρο και στα άλλα κτίρια. Όλο το τετράγωνο των εστιών έχει το προνόμιο να βρίσκεται μέσα στο πράσινο. Το Α κτίριο συνδέεται με τα υπόλοιπα με ένα μονοπάτι χωρίς φώτα που σε κάποια σημεία του ενώνεται με το δάσος και σε κάποια άλλα με τα κλειστά γήπεδα. «Αυτό το μονοπάτι είναι ψιλοεπικίνδυνο εάν περπατάς βράδυ μόνος γιατί είναι σκοτεινά και δεν ξέρεις από πού μπορεί να σου πεταχτεί κάποιος. Ευτυχώς μέχρι σήμερα δεν έχει συμβεί κάτι αλλά θέλει προσοχή».</p>
<p>Τα Γ και Δ θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι ξενοδοχεία. Χτισμένα την τελευταία δεκαετία, έχουν πάνω-κάτω όλες τις ανέσεις: ασανσέρ, ρεσεψιόν και μίνιμαλ αρχιτεκτονική.</p>
<p><img src="http://assets.vice.com/content-images/contentimage/143239/fepaa7.jpg" alt="" /></p>
<p>Ωστόσο, στην περίπτωση του Β η κατάσταση παραπέμπει στους «Άθλιους» του Ουγκώ, καθώς κατασκευάστηκε την δεκαετία του 60, χωρίς να έχει γίνει κάποια αλλαγή από τότε. Σκοροφαγωμένοι καναπέδες και ξεχαρβαλωμένες πολυθρόνες ήταν τα πρώτα πράγματα που είδα. Οι ένοικοι εκεί αναγκάζονται σε περίπτωση που θέλουν internet να κατέβουν στο σαλόνι, γιατί στα δωμάτια δεν υπάρχει ούτε για δείγμα. Οι τουαλέτες είναι κοινές ανά τέσσερις κοιτώνες και κλειδώνονται με λουκέτο. Στους νιπτήρες από πάνω δεν υπάρχει καθρέφτης και, ανάλογα με τον όροφο που βρίσκεσαι, οι τοίχοι και οι πόρτες έχουν διαφορετικό χρώμα.</p>
<p><img src="http://assets.vice.com/content-images/contentimage/143240/fepaa6.jpg" alt="" /></p>
<p>Ωστόσο, η θέληση για να κάνουν τον χώρο πιο οικείο και όμορφο ώθησε τους οικότροφους να διακοσμήσουν με εξαιρετικό ταλέντο τους τοίχους με graffiti και με μοντέρνα τέχνη( όπως η σύνθεση στον 2ο όροφο που αναπαριστά ένα ποδήλατο). </p>
<p><img src="http://assets.vice.com/content-images/contentimage/143387/podilato.jpg" alt="" /></p>
<p>Στην επιστροφή ρώτησα τον Ιωάννη σχετικά με τα περίφημα πάρτι που έχω ακούσει ότι γίνονται κατά καιρούς. «Ναι, ισχύει. Υπάρχουν πολλών ειδών πάρτι, όπου μπορεί να έρθει όποιος θέλει. Αρχικά, υπάρχουν τα πάρτι που γίνονται ρεφενέ σ’ έναν από τους ορόφους των εστιών και ό,τι έχει ο καθένας φέρνει. Από εκεί και πέρα, τα μεγάλα πάρτι γίνονται από τους συλλόγους που είναι κατά κάποιον τρόπο κάτι αντίστοιχο με τους συλλόγους των παρατάξεων στις σχολές. Εκεί το ποτό θα κάνει το πολύ 3 ευρώ και ο κόσμος που μαζεύεται είναι άπειρος. Αξίζει σίγουρα να έρθει κανείς» .</p>
<p>Πλέον έχω καταλάβει γιατί οι εστίες έχουν γίνει trendy. Πέρα από το γεγονός ότι το αναγνωστήριο είναι 24ωρο και αυτό βολεύει στις περιόδους εξεταστικής επειδή μπορείς να πας όποια ώρα θες, υπάρχουν άτομα που ενδιαφέρονται και ασχολούνται για την εύρυθμη λειτουργία τους . Υπάρχει μια ευρεία γκάμα δωρεάν δραστηριοτήτων (αθλητικά, χορωδία, θέατρο, κινηματογράφο κ.α) που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από εκείνες όπου πας και τα σκας αδρά. Είσαι σε ένα χώρο με νέα άτομα της ηλικίας σου, που παρά τις όποιες μεταξύ τους διαφορές καταφέρνουν να ζουν σχεδόν αρμονικά. Και αυτό δεν είναι λίγο.</p>
<p> </p>
<p>Πηγή: <a href="http://www.vice.com">www.vice.com</a> </p>