Μετά την ήττα στην Κομοτηνή από τον Πανθρακικό οι άνθρωποι του Αρη φαίνεται πως συνειδητοποιούν πως η κατάσταση είναι μη ανατρέψιμη και πως η ομάδα θα υποβιβαστεί
Απογοητευμένος από το αποτέλεσμα, αλλά και από το γεγονός ότι δεν κατάφερε να φέρει εις πέρας την φετινή αποστολή του στον Αρη, εμφανίστηκε ο Σούλης Παπαδόπουλος στη συνέντευξη Τύπου.
Ο Ελληνας τεχνικός παραδέχτηκε ότι η ομάδα δεν έχει πλέον ουσιαστικές ελπίδες παραμονής, ενώ ανέλαβε τις ευθύνες που του αναλογούν.
«Ετσι είναι η ζωή και το ποδόσφαιρο. Υπεύθυνος πάντα είναι ο προπονητής και πρέπει να αναλαμβάνει τις ευθύνες. Οσον αφορά το παιχνίδι, καταφέραμε και προηγηθήκαμε, μπλοκάραμε τον αντίπαλο, τον κρατήσαμε μακριά στο ημίχρονο. Γενικά, ξέραμε ότι είχε καλές λύσεις και δεν είχε να χάσει και τίποτα στο δεύτερο μέρος. Δυστυχώς ένα διάστημα χάσαμε τη συγκέντρωση μας, έγινε το φάουλ και δεχτήκαμε την ισοφάριση. Μετά ρισκάραμε, θα μπορούσαμε να προηγηθούμε όμως δεν τα καταφέραμε. Ο Αρης είναι μεγάλη ομάδα και θα έχει σίγουρα και συνέχεια», είπε αρχικά και συμπλήρωσε:
«Στο δεύτερο ημίχρονο o Πανθρακικός ρίσκαρε και του βγήκε. Νομίζω ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε την νίκη ή με τον Μανιά ή με τον Κουσίδη. Εκεί το τελειώνεις το παιχνίδι όπως και να έχει. Επίσης, θα έπρεπε να είχαμε πιο προσεκτικά μαρκαρίσματα. Χάσαμε πάλι από λεπτομέρειες. Εχουμε χάσει πολλούς βαθμούς από τις λεπτομέρειες οι οποίες κάνουν και τη διαφορά. Βάλαμε τον Ηρακλή να κλείσει τους χώρους, αλλά και πάλι… Όπως και να έχει, εγώ ευθύνομαι για όλα . Αυτός είναι ο ρόλος του προπονητή».
Για το τι θα κρατήσει από τη φετινή του παρουσία στον πάγκο του Αρη, είπε: «Το μόνο που μπορώ να κρατήσω είναι η παρουσία μου. Γιατί άλλος θα είχε φύγει. Αν έπαιζα για τον Σούλη, θα έληγε 1-1, το θέμα ήταν να παίρναμε το παιχνίδι. Ότι μπορούν κάνουν τα παιδιά. Οι ευθύνες είναι δικές μου. Τα παίρνω όλα πάνω μου».
Για το τι έφταιξε και δεν τα κατάφερε: «Θα μπορούσα να είχα φύγει, αλλά έμεινα και προσπαθούσα συνεχώς. Τελικά όμως φάνηκα αδύναμος να διαχειριστώ την κατάσταση. Νομίζω ότι έχουμε μόνο μαθηματικές και όχι ουσιαστικές ελπίδες πλέον»