Νικήτας Κακλαμάνης: 16 πράγματα που ποτέ δεν είπε σε κανέναν

28/03/2014
Ομάδα Σύνταξης
City life

-Πώς βρεθήκατε εδώ που είστε; 
Με πείσμα, πάθος και πολλή δουλειά»».
-Πιστεύετε στο πεπρωμένο ή μόνοι ανοίγουμε το δρόμο που θα περπατήσουμε στη ζωή;
«Καθένας από εμάς είναι προορισμένος για κάτι μοναδικό στη ζωή. Το πρώτο στάδιο για να πετύχεις είναι να αναγνωρίσεις αυτό που λέτε εσείς «πεπρωμένο». Το δεύτερο είναι να παλέψεις για να φτάσεις μέχρι εκεί…»
-Υπάρχει μια στιγμή της ζωής σας που θα μπορούσε η ζωή σας να είχε πάει αλλού απο κεί που τελικά πήγε;
«Πέρασα όχι ένα, αλλά πολλά σταυροδρόμια στη ζωή… Προσωπικά, επαγγελματικά, πολιτικά… Δε μετανιώνω όμως για όσα επέλεξα. Η ζωή, η καριέρα και η πολιτική μου σταδιοδρομία ήρθαν, πάνω-κάτω, όπως τις περίμενα».
-Τα ατυχήματα ή η τύχη χτίζουν το ενδιαφέρον της ζωής;
 «Θα έλεγα «οι ατυχίες» γιατί είναι μικρά- δυσάρεστα, αλλά χρήσιμα- μαθήματα που σε εκπαιδεύουν στην ετοιμότητα και την ικανότητα να δίνεις λύσεις».
 -Πέστε μου μια επιλογή που σας καθόρισε ;
 «Θα σας μιλήσω για μια πρόσφατη επιλογή μου, της οποίας τις συνέπειες υφίσταμαι το τελευταίο διάστημα. Πριν από πολλούς μήνες αποφάσισα να υποβάλλω την υποψηφιότητά μου για το Δήμο της Αθήνας. Ούτε το πρότεινα-ούτε προτάθηκα. Το έκανα απλά και αυθόρμητα. Αυτό σήμερα μπορεί να μου «κοστίζει» εξαιτίας του πολέμου που δέχομαι από κομματικά και άλλα συμφέροντα, όμως με κάνει πιο σοφό, πιο δυνατό. Και επαναπροσδιορίζω πολλά στοιχεία του χαρακτήρα μου, όπως ας πούμε την υπομονή και τις αντοχές μου που πλέον με εκπλήσσουν!»
-Μια βασική επιρροή σας;
«Η Τέχνη νομίζω… Γιατί με βοήθησε να ισορροπήσω και με ενέπνευσε να μεταφέρω στοιχεία της στην ίδια μου τη ζωή, που ήταν λόγω επαγγέλματος, σαφώς πιο άχαρη…»
 -Πιστεύετε στο ένστικτο; Τι είναι το ένστικτο;
«Ένστικτο για μένα είναι ένας αδιευκρίνιστος συνδυασμός εμπειρίας του παρελθόντος, γνώσης και εξυπνάδας. Δε θεωρώ πως είναι μια τυχαία προφητική έμπνευση που σου καρφώνεται στο μυαλό.
 Υπό αυτή την έννοια, ναι, πιστεύω στο ένστικτο». -Το λάθος περιέχει περισσότερη γνώση απο το σωστό;
«Όπως ανέφερα και πριν για την ατυχία, το λάθος όσο κι αν κοστίσει, είναι σαφώς πιο γόνιμο και διδακτικό…»
-Τι είναι λάθος και τι σωστό;
«Κάθε τι που αντιβαίνει στο σύστημα αξιών του ατόμου ή του συνόλου βαφτίζεται σαν «λάθος». Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο πιστεύω πως οι χαρακτηρισμοί «σωστό» ή «λάθος» εμπεριέχουν συχνά ένα βαθμό υποκειμενικότητας».
-Γιατί ζούμε;
«Δεν ξέρω και ίσως δε θα μάθω ποτέ! Αυτό που ξέρω είναι ότι πρέπει να απολαύσουμε το ταξίδι τής ζωής κι ας μην ξέρουμε τους λόγους που το κάνουμε».
-Αν έπρεπε να διαλέξετε ανάμεσα στον έρωτα και την δημιουργία τι θα διαλέγατε;
 «Τον έρωτα φυσικά. Μέσα από αυτόν γεννιέται και το πάθος για δημιουργία και απλώνεται σε κάθε πτυχή της ζωής…»
Τα δέκα πράγματα που θα κάνατε αν για ένα χρόνο δεν δουλευατε…
«Θα ξεκουραζόμουν περισσότερο, θα έβλεπα πιο πολύ τους δικούς μου ανθρώπους, θα υιοθετούσα το αδεσποτάκι που ήθελα πέρυσι και θα το φρόντιζα όπως ακριβώς ήθελα, θα έτρεχα από θεατρική παράσταση σε συναυλία, θα διάβαζα τα αγαπημένα μου βιβλία, θα διοργάνωνα βραδιές επιτραπέζιων με την παρέα μου, θα ασκούμουν πιο πολύ, θα ταξίδευα χωρίς να με νοιάζει πού θα φτάσω, θα μάθαινα επιτέλους να μαγειρεύω, θα ασχολούμουν με τα μαστορέματα του σπιτιού… Μπορώ να συνεχίσω, αν θέλετε…!»
-Πέστε μια ήττα που αποδείχθηκε η μεγαλύτερη νίκη σας;
«Το 2010, όταν «έχασα» τον Δήμο, ένιωσα προς στιγμήν βαθιά ηττημένος. Τελικά στη ζωή τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται… Λίγο μετά, κατάλαβα πως η ήττα των εκλογών ήταν τελικά ένα μεγάλο «δώρο» για μένα. Κι αυτό γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να εντοπίσω και να διορθώσω τα όποια λάθη μου, να επαναπροσδιορίσω τη στάση μου στο μέλλον για το καλό της πόλης και των συμπολιτών μου. Mέσα από αυτή τη δοκιμασία δηλαδή, έκανα το δικό μου, πολιτικό crash test. Δοκιμάστηκα και δοκίμασα παλιούς και νέους στόχους. Μ’αυτή τη σιγουριά και με απείρως μεγαλύτερη δύναμη κατεβαίνω στις φετινές εκλογές».
-Τι διαλέγετε; Επιτυχία ή ευτυχία;
«Και το ρωτάτε; Ευτυχία φυσικά!»
-Τι φοβάστε περισσότερο;
«Δε φοβήθηκα ποτέ για μένα. Οι φόβοι μου είχαν πάντα να κάνουν με τη ζωή και την ευτυχία των δικών μου ανθρώπων. Και με τον όρο «δικοί μου άνθρωποι» εννοώ, εκτός από την οικογένεια και τους φίλους μου και όσους με εμπιστεύτηκαν να τους εκπροσωπήσω πολιτικά.
Γι’αυτό νομίζω ότι έχω «ένα κλικ» πιο ανεπτυγμένο το αίσθημα της ευθύνης». -Ποιο ελάττωμα σας αγαπάτε και ποιο προτέρημα σας μισείτε;
«Είμαι πεισματάρης και ώρες-ώρες το απολαμβάνω! Από την άλλη, όπως σας είπα λίγο πριν, είμαι πολύ υπεύθυνος σε ό,τι έχει να κάνει με τον κόσμο γύρω μου και αυτό συχνά με βασανίζει και με αγχώνει υπερβολικά».