Δεν μπορώ πια να εμπιστευθώ κανέναν… όλοι θέλουν να κοροϊδέψουν

<p style="text-align: justify;"><em><strong>Αναγνώστης μας ρωτά </strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><img src="/contentfiles/photos/diafora-alla-oxi-adiafora/facebookkk.jpg" alt="" width="654" height="380" /></p>
<div style="text-align: justify;">Απευθύναμε το ερώτημά σας στον ψυχολόγο- ομαδικό θεραπευτή<strong> Δημήτρη Κατσαρό. </strong></div>
<div style="text-align: justify;"><strong><br /></strong></div>
<div style="text-align: justify;"><strong><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/photos/eidikoi/katsarosd.jpg&amp;width=248" alt="Δημήτρης Κατσαρός" width="99" /></strong></div>
<div> </div>
<div><span style="text-align: justify;">Αγαπητέ-τή αναγνώστη-τρια:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div> </div>
<div>Νιώθω πως μιλάτε για μια μοναξιά μπλεγμένη κάπως με μοναχικότητα. Δηλαδή μοιάζει με κάποιο τρόπο να υποφέρετε αλλά επειδή γνωρίζετε πόσο υποφέρετε και ταυτόχρονα ότι αντέχετε, μοιάζει να αντλείτε κάπως και την ικανοποίηση ενός ήρωα. Ενός ήρωα που υπομένει σαν το Διογένη μες το πιθάρι, τη ζωή του σκύλου, ψάχνοντας να βρει, όπως έλεγε ο ίδιος "πραγματικούς ανθρώπους". Η απάντηση σ'αυτή την διερώτηση είναι αρκετά απλή και νομίζω την έχετε ήδη δώσει: Όταν διαπιστώσετε πως δεν έχετε τίποτα να κερδίσετε απ' το να είστε μόνος σας θα δείτε ότι ο μισός σας πόνος ήταν τελικά φόβος "μήπως σας πληγώσουν". Και τότε θα θυμώσετε μ'αυτούς που σας πλήγωσαν. Και θα προστατεύετε τον εαυτό σας με βάση τα τραύματα από τις περασμένες εμπειρίες σας με ένα τρόπο που να χωράνε κι άλλοι μέσα στην καρδιά σας. Αυτός ο τρόπος αυτο-προστασίας που είναι ταυτόχρονα φιλικός και ανοιχτός προς νέες σχέσεις είναι εξίσου απλός: Μπορείτε να επιτρέψετε στον εαυτό σας λάθη χωρίς να φοβάστε μήπως φτάσατε στο 'αδιόρθωτο'. Πέσατε. Θα ξανασηκωθείτε. Η γλυκύτητα και η υπομονή είναι άλλωστε ο μόνος τρόπος να αλλάξουμε ουσιαστικά τον εαυτό μας και τους άλλους.</div>
</div>

Σχετικά άρθρα