Πώς καταλαβαίνεις ότι ήρθε η ώρα να χωρίσεις;

Στην προσπάθειά σου να πάρεις την απόφαση αν πρέπει να δώσεις τέλος στη σχέση σου, μπορεί να νιώσεις ότι «διχάζεσαι» από τους διάφορους λόγους. Μην τους αφήσεις να σε μπερδέψουν!

Από την Barbara De Angelis, συγγραφέα και σύμβουλο σχέσεων.

Μπορεί να ταιριάζετε πολύ σε έναν τομέα, αλλά όχι σε κάποιον άλλον…

Μπορεί να νιώθεις την αγάπη του συντρόφου σου και να ταιριάζετε, αλλά να αναπτύσσεστε με πολύ διαφορετικές ταχύτητες. Μπορεί να πηγαίνετε προς την ίδια κατεύθυνση και να ταιριάζετε, αλλά εσύ να μην παίρνεις την αγάπη που χρειάζεσαι από εκείνον. Μπορεί ο άλλος να σε αγαπάει πάρα πολύ και να θέλει να ακολουθήσετε την ίδια κατεύθυνση, αλλά η προσωπικότητά του να μην ταιριάζει πια με τη δική σου. Σου φαίνεται πολύπλοκο; Ποτέ δεν είπα ότι είναι απλό!

Μη σε ξεγελάει κάποια πλευρά της σχέσης σας που είναι πάρα πολύ καλή. Κάποιοι θα σου πουν: «Ε, δε γίνεται να τα έχεις όλα»! Η δική μου απάντηση είναι η εξής: «Εγώ θα προσπαθήσω να τα έχω όλα και πιστεύω ότι μπορώ να έχω όλα όσα θέλω σε μια σχέση, αν δουλέψω αρκετά πάνω σ’ αυτό μαζί με τον κατάλληλο σύντροφο». Δεν έχω την απαίτηση από το σύντροφό μου να είναι τέλειος.

Μπορεί να αγαπάς ακόμα το ταίρι σου πάρα πολύ…

Αν δεν έχεις θάψει την αγάπη σου κάτω από καταπιεσμένο θυμό και πόνο, τότε είναι σίγουρο ότι αγαπάς ακόμα τον σύντροφό σου, παρ’ όλο που σκέφτεσαι να δώσεις ένα τέλος στη σχέση σας. Η αγάπη ποτέ δεν πεθαίνει. Αυτός ο ξεχωριστός σύνδεσμος ανάμεσα σε σένα και σε κάποιο άλλο πρόσωπο θα υπάρχει πάντα σε κάποιο επίπεδο.

Αν περιμένεις να σταματήσεις να αγαπάς κάποιον για να διαλύσεις τη σχέση του μαζί τον, τότε μπορεί να περιμένεις όλη σου τη ζωή.

Ποτέ δεν έπαψα να αγαπώ εκείνους που αγάπησα αληθινά. Δεν είμαι πια «ερωτευμένη» μαζί τους, πράγμα που σημαίνει ότι δεν ξοδεύω πια χρόνο και ενέργεια στο να τους αγαπώ, αλλά μέσα στην καρδιά μου νιώθω πάντα αγάπη και εκτίμηση γι’ αυτούς.

 Ένα μυστικό: Η αγάπη δεν αρκεί!

Η αγάπη σου για κάποιον δεν είναι αρκετός λόγος για να έχεις μια σχέση μαζί του. Η αγάπη από μόνη της δε θα κάνει τη σχέση να λειτουργήσει χρειάζονται και τα άλλα δύο στοιχεία: το ταίριασμα και η κοινή κατεύθυνση. Πολλοί από μας είχαμε σχέσεις που τελείωσαν παρ’ όλο που αγαπούσαμε τους συντρόφους μας βαθιά. Μάθαμε ότι η αγάπη δεν αρκεί.

Δε θέλεις να πληγώσεις τα παιδιά!

Αυτό είναι ένα δύσκολο και οδυνηρό ζήτημα που αντιμετωπίζεις όταν σκέφτεσαι να διαλύσεις ένα γάμο. Κανένας γονιός δε θέλει να γίνει πηγή δυστυχίας για τα παιδιά του και οι ενοχές που συνοδεύουν κάθε συζήτηση για χωρισμό μπορεί να είναι εξουθενωτικές.

Θέλω να ξέρεις κάτι που έχω ανακαλύψει δουλεύοντας με παιδιά και ενηλίκους…

Η προσωπική σου δυστυχία έχει πολύ πιο βλαβερή επιρροή πάνω στα παιδιά απ’ όσο θα μπορούσε ποτέ να έχει ένα διαζύγιο.

Τα παιδιά θέλουν να βλέπουν τους γονείς τους ευτυχισμένους. Νιώθουν υπεύθυνα για την ευτυχία των γονιών τους. Αν μένεις σ’ ένα δυστυχισμένο γάμο για χάρη των παιδιών, θα τους προκαλέσεις μεγαλύτερη συναισθηματική ζημιά, παρά αν πάρεις την απόφαση να βρεις την ευτυχία αλλού.

Μέσα από τη δουλειά μου, ανακάλυψα αυτή την αλήθεια. Τα παιδιά, που οι γονείς τους βρήκαν την ευτυχία είτε μόνοι τους είτε με άλλους συντρόφους, μεγαλώνουν νιώθοντας καλά με τον εαυτό τους και με τους γονείς τους. Έχουν μια υγιή στάση απέναντι στην αγάπη και στις σχέσεις, επειδή είχαν θετικά πρότυπα για το πώς να αγαπούν και για το πώς να κάνουν την αγάπη να λειτουργεί.

Αντίθετα, κάποιοι από τους πιο δυστυχισμένους ανθρώπους που έχω συναντήσει μέσα από τη δουλειά μου είναι ενήλικα παιδιά που οι γονείς τους έμειναν μαζί σε νεκρές, χωρίς πάθος σχέσεις, που τις χρωμάτιζαν ο καταπιεσμένος θυμός και η μνησικακία. Αυτά τα παιδιά αναπτύσσουν μια έλλειψη εμπιστοσύνης στην αγάπη και στις σχέσεις, καθώς και ανικανότητα να εκφράσουν την αγάπη ή να νιώσουν άξια να τη δεχτούν — κι αυτό επειδή είχαν αρνητικά πρότυπα για το πώς να κάνουν την αγάπη να λειτουργεί.

Όταν τα παιδιά σου σε βλέπουν να παίρνεις την αγάπη που αξίζεις, τότε νιώθουν κι εκείνα άξια να αγαπηθούν.

Διαβάστε σχετικά άρθρα:

Χωρισμός από μακροχρόνια σχέση: Πώς να τον διαχειριστείτε;

Χωρισμός: Με παράτησε αλλά τον θέλω. Πώς θα τον βγάλω απ’ το μυαλό μου;

Χωρισμός και ενοχές: «Μήπως έπρεπε να δώσω μία ευκαιρία»;

Σχετικά άρθρα