<p style="text-align: justify;">Αναγνώστριά μας ρωτά </p>
<p style="text-align: justify;">Kαλησπέρα, σας γράφω για μια διαφωνία που είχαμε πρόσφατα με τον άνδρα μου ο κουμπάρος μας παλιός φίλος του συζύγου μένει επαρχία και πέρυσι ξέχασε το βαφτίρι, το γιο μου δηλαδή που είναι 13 ετών. Πιστεύω ότι δεν επιτρέπεται να το ξεχνάς και να μην του παίρνεις ούτε καν μια λαμπάδα, όσο και αν μεγάλωσε. Ο σύζυγος από την άλλη είναι πιο χαλαρός και λέει συνέχεια δεν πειράζει. Μου λέει μάλιστα ότι γίνομαι υπερβολική, ότι δεν τρέχει τίποτα. Βλέπετε εκείνος δε δίνει ιδιαίτερη σημασία στη σχέση αυτή αλλά εγώ πιστεύω πως είναι σημαντική για ένα παιδί κάνω λάθος; Σας ευχαριστώ. Σοφία, 44 ετών. </p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια. Ανατρέξαμε στις πολύτιμες πληροφορίες της συνεργάτιδάς μας,<strong> Δρ Λίζας Βάρβογλη</strong></p>
<p><strong>Ph.D. Ψυχολόγο-Ψυχοθεραπεύτρια, Νευροψυχολόγο<a href="http://greekpsychologypages.blogspot.gr/"> <strong>(greekpsychologypages.blogspot.gr)</strong></a>. </strong>Δείτε τι αναφέρει.</p>
<p><strong><img src="/contentfiles/photos/sekssxeseis/gynaika/barbogli.jpg" alt="" width="80" height="108" /></strong></p>
<p style="text-align: justify;">Πράγματι είναι εντυπωσιακό το πόσο στενές σχέσεις και αισθήματα σύνδεσης αναπτύσσονται μεταξύ νονού και βαφτιστηριού, ακόμη και αν δεν συναντώνται συχνά ή δεν έχουν μεγάλη κοινωνική επαφή. Ο ψυχικός δεσμός που αναπτύσσεται μεταξύ των δύο είναι άρρηκτος και συχνά σφραγίζεται από μια σιωπηρή κατανόηση των ψυχικών αναγκών του παιδιού από τη μεριά του νονού και μια ιδιαίτερη επικοινωνία που χαρακτηρίζεται από το αίσθημα ότι, όσος καιρός και αν έχει περάσει από την τελευταία συνάντηση των δύο, είναι σαν να συνεχίζουν απρόσκοπτα από εκεί που είχαν μείνει.</p>
<p style="text-align: justify;">Τι γίνεται όμως όταν ο νονός ή η νονά ξεχάσει το βαφτιστήρι; Η έλλειψη του διδύμου λαμπάδας – δώρου καλύπτεται πολύ εύκολα από την καλοπροαίρετη γιαγιά, τη θεία, τον γονιό ή άλλο προσφιλές συγγενικό πρόσωπο που εθελοντικά καλύπτει το κενό που αφήνει ο νονός. Και αν βέβαια ήταν απλώς το ζήτημα της απόκτησης λαμπάδας και δώρου, το θέμα θα είχε κλείσει εκεί, χωρίς περαιτέρω συνέχεια. Τα πράγματα όμως δεν έχουν ακριβώς έτσι! Η απογοήτευση του παιδιού όταν το ξεχάσει ο νονός και η έλλειψη της σχέσης αυτής (ακόμη και αν υφίσταται εποχικά κάθε Πάσχα) είναι αυτά που σημαδεύουν το παιδί και θα πρέπει να βάλουν τον κάθε νονό που λέει «δεν βαριέσαι, μια λαμπάδα και ένα δωράκι είναι αυτά, δεν έχουν και τόση σημασία» σε σκέψη σχετικά με το τι άλλο, σημαντικότερο, προσφέρουν πέρα από τη λαμπάδα και το δωράκι!</p>