<p style="text-align: justify;"><strong><em>Ανακαλύψτε τη διαφορά ανάμεσα στο να νιώθετε μόνοι και να είστε μόνοι.</em></strong><strong> Θα σας ωφε­λήσει πολύ να μάθετε να ρυθμίζετε τη διάθεσή σας και να βρείτε την ευ­τυχία μέσα στον ίδιο σας τον εαυτό. Έτσι, όταν είστε μόνοι, θα μπορεί­τε να νιώθετε τόσο ζωντανοί και ευτυχισμένοι όσο και όταν είστε με κά­ποιον που αγαπάτε. Μπορεί ωστόσο να σκέφτεστε: «Όλα αυτά ακούγονται ωραία και καλά, δρ. Μπερνς, αλλά δεν ανταποκρίνονται στην πραγ­ματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι αναμφισβήτητα νιώθει κανείς πολύ ά­σχημα όταν είναι μόνος. Στη ζωή μου έμαθα ότι η αγάπη και η ευτυχία είναι όμοια συναισθήματα, κάτι με το οποίο συμφωνούν και οι φίλοι μου. Μπορείς να φιλοσοφήσεις όσο θέλεις, έως ότου κουραστείς. Στην ουσία όμως όλων των πραγμάτων βρίσκεται η αγάπη και το να είσαι μόνος είναι κατάρα!».</strong><strong></strong></p>
<p style="text-align: justify;">Από τον ψυχοθεραπευτή και συγγραφέα Άαρον Μπεκ, επιστημονική επιμέλεια κειμένου ψυχίατρος Ψυχοθεραπευτής, Δρ. Γρηγόρης Σίμος. </p>
<p style="text-align: justify;"><img src="/thumbnail?filepath=/uploads/2013/05/simos1.jpg&amp;width=248" alt="Γρηγόρης Σίμος" width="99" /></p>
<p style="text-align: justify;">Πράγματι, πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως η αγάπη είναι η κινητή­ριος δύναμη του κόσμου. Το μήνυμα αυτό το βλέπουμε καθημερινά στις διαφημίσεις, το ακούμε σε γνωστά τραγούδια, το διαβάζουμε σε ποιή­ματα.</p>
<p style="text-align: justify;">Μπορούμε ωστόσο και να αρνηθούμε την άποψη ότι η αγάπη είναι απαραίτητο συστατικό για να μπορέσουμε να νιώσουμε ευτυχισμένοι. Ας ρίξουμε μια ματιά στην ισοδυναμία μόνος=απομονωμένος.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Ας σκεφτούμε αρχικά ότι πολλές από τις βασικές απολαύσεις της ζω­ής τις αντλούμε μόνοι μας. Για παράδειγμα, όταν σκαρφαλώνουμε σ’ έ­να βουνό, όταν μαζεύουμε λουλούδια, όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο ή ό­ταν τρώμε κάτι νόστιμο δε χρειαζόμαστε τη συντροφιά κάποιου άλλου για να απολαύσουμε αυτές τις δραστηριότητες. Ένας γιατρός μπορεί να ικανοποιηθεί με τη θεραπεία ενός ασθενή του είτε έχει μαζί του/της εί­τε όχι μια ιδιαίτερη προσωπική σχέση. Όταν γράφει ένα βιβλίο κάποιος συγγραφέας είναι βασικά μόνος του. Όπως γνωρίζουν όλοι οι φοιτητές, μπορούμε να διαβάσουμε περισσότερο όταν είμαστε μόνοι. Ο κατάλο­γος με τα πράγματα που μπορούμε ν’ απολαύσουμε όταν είμαστε μόνοι είναι ατέλειωτος.</p>
<p style="text-align: justify;">Αυτό αποδεικνύει ότι πολλές πηγές ικανοποίησης βρίσκονται στη διάθεσή σας είτε είστε είτε δεν είστε με κάποιον άλλον. Μπορείτε να προσθέσετε κι άλλες δραστηριότητες σ’ αυτό τον κατάλογο; Ποιες απο­λαύσεις μπορείτε να έχετε μόνοι σας; Ακούτε καλή μουσική στο στερε­οφωνικό σας; Σας αρέσει να φτιάχνετε τον κήπο; Να κάνετε τζόγκιγκ; Πεζοπορία; Να ασχολείστε με την ξυλουργική; Η Τζάνετ, μια τραπεζι­κή υπάλληλος που είχε πρόσφατα χωρίσει από το σύζυγό της, γράφτηκε σ’ ένα τμήμα χορού και ανακάλυψε (προς μεγάλη της έκπληξη) ότι μπο­ρούσε να αντλεί τεράστια ικανοποίηση από την εξάσκηση που έκανε μό­νη της στο σπίτι. Όταν έμαθε να συγχρονίζεται στο ρυθμό της μουσικής, ένιωσε μεγάλη ψυχική ηρεμία, παρά το γεγονός ότι δεν είχε κανέναν να την αγαπάει.</p>
<p style="text-align: justify;">Ίσως τώρα να σκέφτεστε: «Αυτό θέλετε να πείτε, δρ. Μπερνς;</p>
<p style="text-align: justify;">Μα αυτό είναι <em>αυτονόητοί</em> Και φυσικά μπορώ να ζήσω κάποιες ευχάριστες στιγμές κάνοντας διάφορα πράγματα όταν είμαι μόνος/η. Θα μπορέσω μάλιστα να καταπολεμήσω κάπως τη μελαγχολία μου. Δεν πρόκειται όμως παρά για λίγα ψίχουλα που θα μειώσουν στο ελάχιστο την πείνα μου. Εγώ όμως θέλω όλο το γεύμα! Την αγάπη! Την απόλυτη και αληθι­νή ευτυχία!». Αυτά ακριβώς μου είπε η Τζάνετ πριν γραφτεί στο τμήμα χορού. Ε­πειδή πίστευε ότι ήταν δυσάρεστο να είναι μόνη, δεν είχε σκεφτεί να κάνει ευχάριστα πράγματα και να νοιαστεί για τον εαυτό της μετά το χωρισμό από το σύζυγό της. Ζούσε σύμφωνα μ’ ένα διπλό κριτήριο, βά­σει του οποίου αν ήταν με το σύζυγό της θα έκανε το παν για να σχε­διάσει ευχάριστες δραστηριότητες, ενώ όταν θα έμενε μόνη θα έπεφτε σε μελαγχολία και δε θα έκανε σχεδόν τίποτα. Η στάση της αυτή λει­τούργησε σαν μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία και πράγματι ανακάλυ­ψε ότι της ήταν δυσάρεστο να είναι μόνη. Γιατί; Απλά γιατί δεν μπορού­σε να ενδιαφερθεί για τον εαυτό της. Ποτέ δεν είχε περάσει από το νου της να ελέγξει την παλιά της πεποίθηση ότι καμιά δραστηριότητα δε θα της ήταν ευχάριστη παρά μόνο αν μπορούσε να τη μοιραστεί με κάποιον. Μια μέρα η Τζάνετ, αντί να φάει το βραδινό της παρακολουθώντας τη­λεόραση, αποφάσισε να ετοιμάσει ένα ξεχωριστό δείπνο, σαν να επρόκειτο να υποδεχθεί έναν άντρα που την ενδιέφερε πολύ. Ετοίμασε προ­σεκτικά το δείπνο και άναψε τα κεριά στο τραπέζι.</p>
<p style="text-align: justify;">Ξεκίνησε μ’ ένα πο­τήρι κρασί. Μετά το δείπνο διάβασε ένα καλό βιβλίο και άκουσε την α­γαπημένη της μουσική. Προς μεγάλη της έκπληξη το βράδυ εκείνο τα πέ­ρασε υπέροχα. Την επόμενη μέρα, που ήταν Σάββατο, η Τζάνετ αποφά­σισε να πάει μόνη της στο Μουσείο Τέχνης. Διαπίστωσε πως ευχαριστή­θηκε αυτή την έξοδο περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στο παρελθόν, όταν δηλαδή έπρεπε να τραβάει με το ζόρι το βαριεστημένο και αδιά­φορο σύζυγό της. Καθώς υιοθέτησε μια πιο δραστήρια, στοργική στάση προς τον εαυ­τό της, η Τζάνετ συνειδητοποίησε για πρώτη φορά στη ζωή της ότι όχι μόνο μπορούσε να τα καταφέρει μόνη της, αλλά επίσης και ότι μπορού­σε να απολαύσει τη ζωή.</p>
<p style="text-align: justify;">Όπως συμβαίνει και σε διάφορες άλλες περιπτώσεις, άρχισε να εκ­πέμπει μια άπλετη χαρά για τη ζωή, κάτι που τη βοήθησε να γνωρίσει πολλούς ανθρώπους, και μάλιστα ν’ αρχίσει να βγαίνει ραντεβού. Εν τω μεταξύ ο σύζυγός της είχε απογοητευτεί από τη φιλενάδα του και ήθελε να γυρίσει πίσω στη γυναίκα του. Παρατήρησε ότι η Τζάνετ ήταν ευτυ­χισμένη χωρίς την παρουσία του και στο σημείο αυτό οι όροι αντιστράφηκαν. Όταν η Τζάνετ τού είπε ότι δεν τον ήθελε πια, εκείνος εκδήλω­σε μια σοβαρή κατάθλιψη. Τελικά, η Τζάνετ δημιούργησε μια πολύ ικα­νοποιητική σχέση μ’ έναν άλλο άντρα και ξαναπαντρεύτηκε. Η λύση για την ευτυχία της ήταν απλή: σαν πρώτο βήμα απέδειξε ότι μπορούσε να αναπτύξει μια σχέση με τον εαυτό της. Μετά απ’ αυτό όλα τ’ άλλα ήταν εύκολα.</p>