Για κανένα σύλλογο δεν είναι ευχάριστο, μεσούσης (ή και…νωρίτερα) της μεταγραφικής περιόδου να δημοσιοποιούνται κινήσεις, επαφές και σκέψεις του για μεταγραφές. Υπάρχει, όμως, κι η άλλη όψη του νομίσματος: η «ισχύς» που έχει το όνομα της ομάδας στη διεθνή μεταγραφική αγορά φαίνεται ακόμα και από τις φήμες που κυκλοφορούν ή τα σενάρια που σχηματίζονται. 

Ο Ολυμπιακός είναι, ίσως πιο πολύ από κάθε άλλη φορά, πρωταγωνιστής σε ποικίλλες μεταγραφικές υποθέσεις ή ιστορίες διεθνών ΜΜΕ. Και αντιμετωπίζεται ως club που μπορεί να ανταγωνιστεί και σε αυτό το πεδίο τους κορυφαίους, όπως έκανε φέτος στα γήπεδα του Τσάμπιονς Λιγκ. 

Μια βόλτα, κάθε μέρα και ανά πάσα στιγμή της, στα μίντια του κόσμου πείθει για του λόγου το αληθές. Ο Ολυμπιακός είναι παντού.

Στο Μεξικό για τον Πουλίδο, στην Κόστα Ρίκα για τον Κάμπελ, στις ΗΠΑ για το τουρνουά του καλοκαιριού, σε όλα τα ευρωπαϊκά δίκτυα (Αγγλία, Ισπανία, Γαλλία, Γερμανία, Πορτογαλία) για διάφορες μεταγραφικές επιδιώξεις ή «επιδιώξεις» του. Στην Αφρική για τους Ντιοπ, Εντινγκά, Ανέλε κλπ. Σε Βέλγιο, Ολλανδία μονίμως! Στη Ρουμανία το ίδιο. Στην Τουρκία επίσης.  Παντού…

Ατζέντηδες δε διστάζουν να προτείνουν στον Ολυμπιακό ονόματα εκτός λογικής και ελληνικής πραγματικότητας, αλλά δεν φαίνεται παράλογη πλέον σε κανέναν η πιθανότητα να μπορεί ο Ολυμπιακός να μπει σε συζητήσεις π.χ. με Μάριο Γκόμεζ ή Βούτσινιτς ή Φαν ντερ Φαρτ ή οποιονδήποτε απλησίαστο για τα μέρη μας σταρ του ποδοσφαίρου. Όπως και να πουλήσει δικό του παίκτη σε οποιοδήποτε μεγαθήριο της Ευρώπης. 

Ξένα μέσα σχολιάζουν απολύτως φυσιολογικά ότι ο Ολυμπιακός διεκδικεί π.χ. τον Ινς με την Ίντερ ή τον Κάμπελ από τη μισή Πρέμιερ Λιγκ κλπ. 

Προφανώς το σημαντικό και το ουσιαστικό είναι στο τέλος της ημέρας να έχει κάνει ο Ολυμπιακός πετυχημένες και καλές μεταγραφές. Αλλά δεν είναι μικρό πράγμα να λογίζεται στη διεθνή πιάτσα ως ισότιμος με τους πανίσχυρους…