Από το 2004 και έπειτα το μόνο σίγουρο είναι ότι η Εθνική ομάδα μας έχει κακομάθει. Μετά από τον θρίαμβο της Πορτογαλίας και με μοναδική εξαίρεση το Μουντιάλ της Γερμανίας το 2006, η “γαλανόλευκη” είναι παρούσα σε κάθε μεγάλη ποδοσφαιρική διοργάνωση. Η μη συμμετοχή της σε κάποια από αυτές ισοδυναμεί με αποτυχία και έκπληξη όχι μόνο για εμάς του Έλληνες αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο.
Αυτό όμως είναι κάτι που όχι απλά δεν ίσχυε μερικά χρόνια πριν αλλά η Εθνική αποτελούσε τις περισσότερες φορές τον… κομπάρσο της προκριματικής φάσης των διοργανώσεων. Τα δεδομένα αυτά όμως άλλαξαν το 1994 όταν το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έκανε την υπέρβαση και με την “χρυσή” κεφαλιά του Νίκου Μαχλά στο ματς με τη Ρωσία στο κατάμεστο Ολυμπιακό Στάδιο κέρδισε μια θέση μεταξύ των κορυφαίων ομάδων για το Μουντιάλ των Η.Π.Α.
Η συμμετοχή αυτή καθεαυτή στο κορυφαίο ποδοσφαιρικό γεγονός του πλανήτη αποτελούσε επιτυχία από μόνη της και οι απαιτήσεις για την πορεία της Εθνικής στην άλλη άκρη του Ατλαντικού ήταν φυσικά περιορισμένες. Είναι χαρακτηριστικό το ξέσπασμα στα αποδυτήρια του ομοσπονδιακού μας τεχνικού, του αείμνηστου Αλκέτα Παναγούλια, ο οποίος ζητούσε από τους ποδοσφαιριστές του μόνο ένα γκολ.
Αυτό βέβαια δεν ήρθε ποτέ καθώς η Εθνική μας δέχτηκε συνολικά 10 γκολ και δεν πέτυχε κανένα. Συμμετέχοντας στον 4ο όμιλο του Μουντιάλ μαζί με την Αργεντινή του Ντιέγκο Μαραντόνα, την Βουλγαρία του Χρίστο Στόιτσκοφ και τη Νιγηρία του Ρασίντ Γιεκινί, η Ελλάδα έγινε ο σάκος του μποξ γνωρίζοντας “βαριές” ήττες.
Στις 21 Ιουνίου του 1994 η “γαλανόλευκη”αντιμετώπισε στη Βοστόνη την πανίσχυρη Αργεντινή της οποίας προπονητής ήταν ο Άλφιο Μπαζίλε. Μόλις στο 2′ ο Γκαμπριέλ Μπατιστούτα “πλήγωσε” την Εθνική όπως ακριβώς έκανε και ένα λεπτό πριν από τη συμπλήρωση των 45 λεπτών. Στο 60′ ο Ντιέγκο Μαραντόνα “έγραψε” το 3-0 και ο πανηγυρισμός του μπροστά στην κάμερα είναι χαρακτηριστικός ακόμα και σήμερα. Το τελικό 4-0 διαμόρφωσε και πάλι ο Γκαμπριέλ Μπατιστούτα με εύστοχη εκτέλεση πέναλτι στο 90′.
Ελλάδα: Μήνου, Αποστολάκης, Κολιτσιδάκης, Μανωλάς, Καλιτζάκης, Τσαλουχίδης, Σαραβάκος, Νιόπλιας, Μαχλάς (59’ Μητρόπουλος), Τσιαντάκης (46’ Μαραγκός), Κωφίδης.
Αργεντινή: Ίσλας, Σαμότ, Σενσίνι, Ρεδόντο, Ρουγκέρι, Κανίγια, Μπατιστούτα, Μαραντόνα (83’Ορτέγκα), Κάσερες, Σιμεόνε, Μπάλμπο (Μανκούσο).
Πέντε ημέρες αργότερα, στις 26 Ιουνίου, η Εθνική ταξίδεψε στο Σικάγο για το ματς της 2ης αγωνιστικής των ομίλων κόντρα στην Βουλγαρία. Οι όποιες ελπίδες των Ελλήνων διεθνών για θετικό αποτέλεσμα “σκοτώθηκαν” μόλις στο 5′ όταν ο Χρίστο Στόιτσκοφ εκτέλεσε εύστοχα σε πέναλτι και έκανε το 1-0. Η συνέχεια ήταν αντίστοιχη με αυτή στο ματς με τους Αργεντινούς και η Εθνική δέχτηκε ξανά τέσσερα γκολ. Στο 55′ και πάλι με πέναλτι ο Στόιτσκοφ σκόραρε για το 2-0 και δέκα λεπτά αργότερα ο Λέτσκοφ “έγραψε” το 3-0. Με τη συμπλήρωση 90 λεπτών ο Μποριμίροφ ολοκλήρωσε τον θρίαμβο της ομάδας του.
Ελλάδα: Ατματσίδης, Αποστολάκης, Καλιτζάκης, Νιόπλιας, Μαχλάς, Μαραγκός, Καραγιάννης, Αλεξούδης (58’ Δημητριάδης), Χατζίδης (48’ Μητρόπουλος), Καραταΐδης, Κωφίδης.
Βουλγαρία: Μιχαήλοφ, Κρεμενλίεφ, Ιβάνοφ, Τσβετάνοφ (77’ Κιριάκοφ), Χούμπτσεκ, Γιάνκοφ, Κονσταντίνοφ (82’ Μποριμίροφ), Στόιτσκοφ, Λέτσκοφ, Σιράκοφ, Μπαλάκοφ.
Το ματς με τη Νιγηρία στις 30 Ιουνίου στη Βοστόνη είχε διαδικαστικό χαρακτήρα για τους Έλληνες διεθνείς και στο μυαλό όλων υπήρχε και το κουραστικό ταξίδι της επιστροφής. Παρ’ όλα αυτά η Εθνική παρουσίασε καλύτερο πρόσωπο αλλά ηττήθηκε με 2-0, δεχόμενη από ένα γκολ στην εκπνοή των δύο ημιχρόνων. Το 1-0 έκανε στο 45′ ο Ζορζ Φίνιντι και στο 90′ Ντανιέλ Αμοκάτσι διαμόρφωσε το τελικό αποτέλεσμα.
Ελλάδα: Καρκαμάνης, Καλιτζάκης, Τσαλουχίδης, Νιόπλιας, Μαχλάς (78’ Δημητριάδης), Μητρόπουλος (71’ Τσιαντάκης), Καραγιάννης, Χατζίδης, Κωφίδης, Αλεξανδρής, Αλεξίου.
Νιγηρία: Ρουφάι, Κέσι, Οκετσούκβου, Νουανού, Φίνιντι (83’ Αντεπόγιου), Γιεκινί (68’ Οκότσα), Αμουνίκε, Σιασιά, Αμοκάτσι, Ολίσε, Εμεναλό.