Κάποτε ήταν μία από τις δυνατές, τις υπολογίσιμες εθνικές ομάδες , που συμμετείχαν στα τελικά Παγκοσμίου κυπέλλου. Βέβαια, ποτέ δεν είχε ιδιαίτερες διακρίσεις, αλλά στο άκουσμα «Κολομβία» έλεγε κάποιος : « Η Κολομβία θα κάνει τη ζημιά». Συνήθως, την έκανε, αλλά ταυτόχρονα την πρόδιδε η αστάθεια και η μη αυτοσυγκέντρωση βασικών στελεχών της.
 Οι οιωνοί δείχνουν το ανάλογο και για τα γήπεδα της Βραζιλίας, 16 χρόνια μετά. Γιατί, τόσα είναι αυτά από την τελευταία παρουσία της σε μουντιάλ. Λίγα έχουν αλλάξει στη νοοτροπία του Κολομβιανού ποδοσφαιριστή, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Αργεντινού τεχνικού της, Χοσέ Πέκερμαν, για να διαφοροποιήσει και τον τρόπο σκέψης των ποδοσφαιριστών του.
 Θα έλεγε κανείς πως η Κολομβία πέρασε σχετικά εύκολα στα τελικά, από τον όμιλο της Νοτίου Αμερικής, όμως η αστάθεια παρέμεινε αστάθεια και η αδιαφορία παρέμεινε αδιαφορία μετά τόσα χρόνια.
 Η αρχή (Οκτώβριος του 2011) ήταν τρομακτική. Μέσα στην αμφιβολία και την γκρίνια. Με τεχνικό τον Λεονέλ Άλβαρες, από τα τρία πρώτα παιχνίδια της, είχε μαζέψει μόνον τέσσερις βαθμούς. Τα μειονεκτήματα ήταν δύο και μάλιστα πολύ σοβαρά. Ισοπαλία (1-1) μέσα με  Βενεζουέλα και ήττα (2-1), επίσης, εντός από την Αργεντινή. Η πλάτη άρχισε να κολλάει στον τοίχο. Η κατάσταση έπρεπε ν’αλλάξει σύντομα. Τον Ιανουάριο του 2012 ανέλαβε ο Πέκερμαν. Μέσα από την κάθαρση προέκυψε η νέα ομάδα. Ήθελε όμως το χρόνο της για να γίνει συμπαγής.
 Μέχρι το Μάρτιο του 2013, η Κολομβία είχε αναγεννηθεί. Σε επτά παιχνίδια 15 βαθμοί. Μόνο δύο ήττες κι αυτές εκτός. Με Εκουαδόρ (1-0) και Βενεζουέλα (1-0). Ο στόχος πρόκριση ήταν πια εφικτός, όπως επίσης και η κατάληψη της δεύτερης θέσης, αφού ήδη την πρωτιά είχε καπαρώσει η Αργεντινή.
 Αυτό ήταν και το καλύτερο στάδιο στην προκριματική εκστρατεία της. Γιατί? Γιατί απλούστατα το τέλος κρύβει πάντα εκπλήξεις για τους φυγόπονους και αδιάφορους (γενική αναφορά). Η Κολομβία είχε ακόμη υποχρεώσεις έξι αγώνων. Τρεις μέσα, ισάριθμοι έξω. Η ισοπαλία (0-0), εκτός, με Αργεντινή ήταν καλοδεχούμενη. Ακολούθησαν δύο, εντός έδρας, νίκες και μετά ξανά η αμφιβολία. Μπορώ ή δεν μπορώ? Ήττα (2-0), εκτός, από την Ουρουγουάη. Φθάνουμε, έτσι, στο προ-τελευταίο και κρίσιμο παιχνίδι. Η Κολομβία φιλοξενεί τη Χιλή. Μέχρι το 70o λεπτό ήταν 3-0 πίσω στο σκορ!!! Συνήλθε. Πέτυχε τρία γκολ, πήρε το βαθμό, που ήθελε, για να υπερισχύει των Χιλιανών και σφράγισε την πρόκριση στον τελευταίο, εκτός έδρας, αγώνα της με νίκη 2-1 επί της ουραγού Παραγουάης.
 Αργότερα, ο Χοσέ Πέκερμαν μίλησε για μια ιστορική στιγμή. Για ένα εντυπωσιακό κατόρθωμα της Κολομβίας. Η συνέχεια σε ένα μήνα…